เราเป็นคนสายตาสั้นค่ะ เพิ่งมาใส่แว่นตอนเรียนป.โท (จริงๆสั้นมานานแล้ว แต่รู้สึกว่าอ่านออก จนมีอยู่วันนึง ก็เริ่มคิดว่าไม่ไหวแล้ว ขับรถไม่ได้ เพราะมองอะไรไม่เห็นแม้แต่ป้ายทะเบียนรถที่จอดห่างออกไปไม่ไกล เลยไปตัดแว่น)
วัดสายตาก็สั้นอยู่ที 250 แล้วก็เพิ่มมาเรื่อยๆ จนตอนนี้อยู่ที่ 350
แต่ปัญหามันมีอยู่ว่า เวลาถอดแว่นเราจะมองไม่เห็น
ไม่ใช่ในลักษณะว่ามัวนะคะ แต่มองไม่เห็นเพราะรู้สึกว่ามันมืด น่ะค่ะ (นึกถึงคนใส่แว่นกันแดดในที่ร่มน่ะค่ะ)
มืดจนทำกิจกรรมที่ต้องใช้สายตาไม่ได้เลยค่ะ ปวดหัวไปหมด
ทีแรกคิดว่าเราอยู่กับคอมพ์มากไป แต่เราเป็นแบบนี้มานานแล้ว หลังๆก็เริ่มกลัวค่ะ ว่าเราจะตาบอดไหม เพราะถ้าถอดกว่นปั๊บ โลกจะมืดลงทันที
แต่พอใส่แว่นก็จะมองว่าสว่างเหมือนเดิม แต่เราไม่ได้อยากใส่แว่นตลอดเวลา เราอยากพักพ่อนบ้าง แต่ก็ถอดแว่นไม่ได้
อาการแบบนี้น่าเป็นห่วงไหมคะ? หรือเป็นอาการปกติของคนสายตาสั้น?
อาการทางสายตาแบบนี้ มีอะไรต้องกังวลไหมคะ
วัดสายตาก็สั้นอยู่ที 250 แล้วก็เพิ่มมาเรื่อยๆ จนตอนนี้อยู่ที่ 350
แต่ปัญหามันมีอยู่ว่า เวลาถอดแว่นเราจะมองไม่เห็น
ไม่ใช่ในลักษณะว่ามัวนะคะ แต่มองไม่เห็นเพราะรู้สึกว่ามันมืด น่ะค่ะ (นึกถึงคนใส่แว่นกันแดดในที่ร่มน่ะค่ะ)
มืดจนทำกิจกรรมที่ต้องใช้สายตาไม่ได้เลยค่ะ ปวดหัวไปหมด
ทีแรกคิดว่าเราอยู่กับคอมพ์มากไป แต่เราเป็นแบบนี้มานานแล้ว หลังๆก็เริ่มกลัวค่ะ ว่าเราจะตาบอดไหม เพราะถ้าถอดกว่นปั๊บ โลกจะมืดลงทันที
แต่พอใส่แว่นก็จะมองว่าสว่างเหมือนเดิม แต่เราไม่ได้อยากใส่แว่นตลอดเวลา เราอยากพักพ่อนบ้าง แต่ก็ถอดแว่นไม่ได้
อาการแบบนี้น่าเป็นห่วงไหมคะ? หรือเป็นอาการปกติของคนสายตาสั้น?