ตั้งเเต่ผมที่ผมจำความได้ บ้านผมไม่มีทีวีเวลาไปดูทีวีต้องไปดูบ้านอื่น ทีนี้ตอนเย็น คนในครอบครัวก็จะมารวมกันดูทีวีด้วยกันหมด  ก็จะมีลุง  พี่ เขาชอบสูบบุหรี่ เวลาดูหนัง ควันก็จะลอยเต็มบ้าน ผมเหม็นมากแต่ก็ต้องทนเพราะอยากดูทีวี หรือบางทีมีการเเข่งขันกีฬาซีเกมส์ เอเชียนเกมส์  ทุกคนก็จะมารวมกันดูกีฬา โดยเฉพาะมวยเเละฟุตบอล  บวกผู้ใหญ่ก็จะสูบบุหรี่ ทีนี้เกือบสามสี่คนสูบหมด ควันก็ลอยไปคนข้างๆก็ต้องสูดควันบุหรี่ก็ปริยาย จะหนีก็ไม่ได้ จำเป็นต้องทน ทำให้ผมไม่ชอบบุหรี่มากๆ  
                  มีครั้งหนึ่งผมไปซ้อมคอร์สเวิดที่บ้านเพื่อน เเล้วมีลุงข้างบ้านเเกมาดู เเกก็สูบบุหรี่ใกล้ๆ ผมเหม็นบุหรี่มากมันหายใจไม่ออก
ไม่รู้จะทำยังไง ไม่กล้าบอกแก จำเป็นต้องทนจนซ้อมเสร็จ กลายเป็นเอาว่า ผมเกลียดบุหรี่เกลียดควันบุหรี่จากคนรอบข้าง ทั้งที่ผมไม่สูบ ทำไมผู้ใหญ่ต้องมาสูบใกล้ๆผมด้วยผมเหม็นควันบุหรี่    ผมเกลียดควันบุหรี่  
                   จากนั้นผมก็ตั้งปณิธานกับตัวเองว่า โตขึ้นผมจะไม่สูบบุหรี่และไม่เเตะมันเป็นอันขาดแม้แต่ช่วงวัยรุ่นวัยที่อยากรู้อยากลอง  เพื่อนให้ลอง แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมเกลียดมัน ผมเกลียดบุหรี่ ตอนนั้นผมพักอยู่หอกับเพื่อน เำพื่อนผมสูบบุหรี่จัดมาก มันมักจะสูบในห้องน้ำผมก็บอกมันไม่ให้สูบเพราะกลิ่นมันจะติดให้ห้องน้ำ บางทีนั่งรถมอไซด์ไปกับมันก็จะเหม็นบุหรี่ติดตัวมันมาก มันชอบกินเหล้าเเล้วสูบบุหรี่ใจนในที่สุดก็ต้องแยกกันอยู่ หรือตอนในวงเหล้าใครสูบบุหรี่ผมต้องของร้องให้เขาไปสูบที่อื่น บางครั้งการสูบบุหรี่ในที่สาธารณะควันมันจะลอยไปให้คนใกล้ๆสูดดม เขาก็จะพลอยได้รับอันตรายจากควันบุหรี่ไปด้วย  คุณควรสูบในที่ที่เหมาะสมและไม่รบกวนคนอื่น
                  ผมเกลียดบุหรี่  แต่ผมไม่ได้เกลียดคนสูบบุหรี่  แต่เวลาสูบคุณต้องไม่ให้คนอื่นเดือดร้อนเท่านั้นเอง
   ปล ที่ต้องเเท็กห้อง ศุภด้วยเพราะผู้ชายเยอะ ผมก็เลยอยากให้อ่านดูด้วย
   ปอลิง อีก  ผมตั้งปณิธานว่าผมจะไม่สูบบุหรี่  แต่ผมไม่บอกว่าจะไม่กินเหล้านะ 5555555