สวัสดีค่ะ เพื่อนๆพี่ๆทุกท่าน เราก็สิงพันทิปมากว่า4ปีแล้ว รู้สึกผูกพันธ์พันทิปมาก เวลาสงสัยอะไรก็มักจะมาถาม

วันนี้เลยขอกำลังใจจากทุกท่านหน่อยนะคะ เชื่อว่าหลายๆท่านก็ผ่านช่วงทางโค้งของชีวิตมานัดต่อนัดแล้ว

เราท้อมากเลยค่ะ เราต้องการกำลังใจในการอ่านหนังสือ
พ่อกับแม่เราหย่ากัน เราอยู่กับพ่อค่ะ พูดตามตรงเลยว่า พ่อไม่ค่อยสนใจค่ะว่าเราจะทำอะไร
ส่วนแม่นานๆทีจะได้คุยกันอาทิตย์ละครั้ง บางทีก็หลายอาทิตย์ครั้ง แม่จะเป็นคนที่ให้กำลังใจเรามากที่สุด
แต่ก็ไม่ได้คุยกันทุกครั้งที่ต้องการคนที่เข้าใจเราไม่สามารถโทรไปได้ทันทีเพราะอยู่กันคนละเวลาเลย - -

ส่วนพี่เราก็ต่างยุ่งๆกับงานของตัวเอง ตอนนี้คนที่ให้กำลังใจเราได้มากที่สุดคือเพื่อนเราค่ะ
แต่เพื่อนเราตอนนี้ก็กำลังเป็นเหมือนเรา คือ เครียดกับอนาคตตัวเอง 5555



คือเราไม่ใช่คนขยันไม่ใช่คนเก่งอยู่แล้วเรียนอยู่ระดับกลางๆ แต่เราหวังเรียนสัตวแพทย์ ซึ่งมันไกลเอื้อมเรามากกกกก
แต่เราพยายามจะเอื้อมไปให้ถึงค่ะ แต่เนื้อหาที่เราต้องอ่าน มันเยอะ และยากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนที่เรียนด้วย ก็พยักหน้าหงึกๆทุกครั้งที่อาจารย์สอน (คิดในใจ มีเราคนเดียวหรือเปล่าที่โง่ขนาดนี้)
คือบางทีมันก็ท้อค่ะ นั่งอ่านหนังสืออยู่บ้าน ท้อมาก พ่อก็เห็นว่าเรานั่งอ่านหนังสือบ้างเล่นคอมบ้าง
ไม่พูดอะไรกับเราเลยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ชอบมาบ่นเรื่องการเมืองให้ฟังอย่างเดียว
เราเคยบอกพ่อว่า ท้อจัง มันยาก ทำไมต้องหวังสูงด้วย พ่อก็พูดมาสองสามคำแล้วก็นั่งอ่านข่าวต่อ



ตามตรงว่าตอนนี้อยากได้กำลังใจมากๆๆๆเลยค่ะ เราเครียดเราท้อ มันเหนื่อย ถึงจะไม่ได้กำลังใจจากคนที่รักมากที่สุดในชีวิต2ท่าน

ขอกำลังใจจากชาวพันทิปแทนนะคะ



ปล.ที่แท๊คห้องแป้งเพราะสาวๆหลายๆท่านใจดีค่ะ อิอิ