ช่วงนี้ผมได้เสาะหาแว่นมาใส่ เป็นคนที่ไม่เคยใส่แว่นตามาก่อน แต่ก็ถึงเวลาเหมาะที่ควรจะสวมแว่นตาซะทีเพราะแดดทุกวันนี้มันช่างโหดเหลือหลาย ทั้งแสงสว่างจ้าา ที่รบกวน ความร้อนที่ทำให้เกิดการเผาไหม้ผิวหนังของเราได้ไม่ยาก  ไม่เว้นแม้แต่ช่วงเวลากลางคืน คิดว่าจะมืดมันก็ไม่ได้มืดแล้วเพราะแสงจากสิ่งต่างๆประดังประเดเข้ามาไม่เลือกหน้า โดดเฉพาะแสงสว่างจากหลอดไฟ แสงจากหลอดไฟเวลาขับรถบนท้องถนนมันไม่ธรรมดาเหมือนกันเพราะรบกวนมากไม่แพ้แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ แสบตาจริงๆ ทั้งรถขับสวนมาเปิดไฟสูงบ้าง รถบางคันสูงกว่ารถเราต่ำกว่าก็โดนอีก โดนคนที่ใช้หลอดไฟซีนอล(แสงสว่างมากออกนวลๆ)แต่งรถขับสวนมาอีกสว่างแสบตาเพิ่มความแรงมาอีก2เท่า จอดรถติดไฟแดง ใครเหยียบไฟเบรคค้างไว้ก็แดงงแป๊ดด+กับเปิดไฟเลี้ยวไว้ด้วย แล้วท่านที่ขับไปต่อท้าย มีโอกาสเมาแสงไฟที่เค้าเรียกว่าตาบอดชั่วขณะทันทีก็มี  ก็ธรรมชาติทุกวันนี้ไม่เหมือนสมัยก่อน โรคภัยไข้เจ็บก็มาทุกประเภทและก็เกิดเร็วขึ้นกว่าสมัยก่อนมากๆ  ว่าด้วยเรื่องของดวงตาก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เรามีโอกาสเกิดปัญหาขึ้นได้  ผมเป็นคนไม่มีปัญหาเรื่องค่าสายตา แต่มีปัญหาเรื่องของการแพ้แสง แพ้ลม  อนาคตดวงตา/ลูกตา/เลนส์แก้วตา ฯลฯ  มีโอกาสที่จะเสื่อมสภาพเร็วกว่าปกติ   เมื่อเทียบกับสมัยก่อนที่สภาพแวดล้อมดีไม่ค่อยมีมลพิษ แต่ทุกวันนี้สภาพดินฟ้าอากาศ ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม มันเปลี่ยนไปจนน่าใจหาย

   มาเข้าประเด็นเลยดีกว่าครับ ผมเหนื่อย(จิ้มดีด)  ปัญหาของคนที่ไม่เคยใส่แว่นตา คือจะเลือกกรอบแว่นแบบไหนดีที่เข้ากับหน้าของตัวเอง ใส่แล้วพอดี ลงตัวที่สุด ไม่หลวม ไม่บาน ถ้าเกิดปัญหาแบบนี้เชื่อแน่ว่า คงเกิดการรำคาญและก็ไม่พากันใส่แว่น ทิ้งช่วงการสวมใส่ไปอีกนาน สำหรับคนที่พิถีพิถันกับการแต่งกายมักจะเป็น ไม่มั่นใจก็ไม่ใส่

มาดูวิธีการวัดขนาดจุดต่างๆให้เข้ากับหน้าของแต่ล่ะบุคคลกันนะครับ ตามรูปที่ลงไว้  


วิธีวัดขนาดรูปหน้าของตัวเองคร่าวๆว่ามันบานขนาดไหน จะได้เลือกขนาดแว่นถูก



การดูขนาดของกรอบแว่นตา ขนาดเค้าจะบอกว่า วิธีการคือวัดจากขอบแว่น(ตาแนวขวาง)ด้านหนึ่งไปจนสุดขอบแว่นอีกด้านหนึ่ง
ทั้งนี้ต้องเผื่อขนาดความหนาของขาแว่นด้านในที่มาหนีบกับขมับของเราด้วย จากขอบแว่นด้านนอกเข้ามาหาขมับของเราอีกประมาณ 0.1มิลลิเมตร-0.5มิลลิเมตร  ตามแต่ล่ะยี่ห้อที่เค้าของออกแบบ