ไม่เข้าใจ คนเรานี่ทำความดีแล้วมันไม่ดีเรอะครับ        บางคนบอกนางเอกเป็น คนดีเกินไป ดีจนเซ่อ เป็นมาโซคิสท์  ชอบรับความรุนแรง จากพระเอก        แต่นางเอกก็ ยังอดทน ใช้ความดีเข้าสู้ แม้ว่าจะถูกพระเอก กลั่นแกล้ง กดขี่ ดูถูกทั้งทางร่างกายและจิตใจตลอดเวลา    แต่ในตอน สองตอนนี้ ความดีก็น่าจะชนะใจ  ละลายใจ ความทิษฐิ  เจ้าคิดเจ้าแค้นของพระเอกลงได้ (ถ้ายังไม่ได้ ก็ใจหินไปไม่ใช่คนแล้ว)     แน่นอนว่า ชนะใจแม่สามี ชนะใจคนงาน และคนดูทางบ้านด้วย

นางเอกรัก พระเอก ถึงพระเอกจะถูกใส่ร้ายว่าค้ายาบ้าก็ยังเชื่อใจพระเอก พยายามทุกวิถีทางที่จะช่วยเหลือพระเอก คุณสมบัติดังกล่าวนี้ คือคุณสมบัติของ ภริยา และแม่ศรีเรือนที่ดี อย่างที่เค้ากล่าวกันว่า คู่ชีวิต นอกจากจะต้องร่วมสุขแล้ว ยังจะต้อง ร่วมทุกข์ ด้วยกันด้วย ถึงจะเป็น คู่แท้        ความ รัก ที่ นางเอกมีต่อ ผืนแผ่นดินที่เป็นแหล่งปลูกใบชาทำมาหากิน รักเพื่อนมนุษย์ ไม่รังเกียจ ดูถูกคนที่ต่ำต้อยกว่า ด้อยโอกาศกว่า  จะให้พูดจริงๆ คาแลคเตอร์นี้เป้นยิ่งกว่าแม่พระ เพราะเชื่อมั่นในความดีว่าจะเอาชนะทุกสิ่งได้           เอ๊ะ แล้วอย่างนี้มันไม่ดีหรือครับ  เราลืมอะไรไปหรือเปล่า หรือเราถุกหล่อหลอมให้ต้องดู แต่ ละครแบบต้องเรียลๆตลอด  นางเอกต้องสู้คน ต้องเก่ง ต้องร้ายกาจ   ต้องตาต่อตา  ฟันต่อฟัน ถอยไม่เป้น มากเกินไป   ...หรือเปล่า