เรียนลูกบ้านคอนโด Hive Sathorn และคนอื่นๆ ที่เข้ามาอ่านนะครับ

วันเสาร์ที่ผ่านมา ผมอยู่ชั้น 12A ตอนช่วงเช้า ผมพบก้นบุหรี่บนระเบียงของผม และก่อนหน้านั้น ผมได้กลิ่นบุหรี่จากห้องข้างบนผมหลายครั้ง รวมทั้งก้นบุหรี่ ที่ตกบนผ้าปูที่นอนคอนโด

ผมในฐานะประธานกรรมการคอนโด ได้แจ้งไปยังนิติและผมขอให้เปิดลิฟท์ให้ผมขึ้นไปชั้น 14 เพื่อคุยและสอบถามลูกบ้านข้างบน โดยผมขอให้มีพยานไปอีกสองคน คือ ขอให้มีช่าง 1 คน และ รปภ. อีก 1 คน ขึ้นไปกับผม

เมื่อไปถึงห้อง พบผู้หญิง 1 คน อายุประมาณ 40 - 50 ปี ผมได้สอบถามว่า ผมพบบุหรี่ที่ระเบียงและได้กลิ่นบุหรี่หลายครั้ง ผมอยากทราบว่า ในบ้านเค้ามีการสูบบุหรี่หรือไม่ ผู้หญิงคนนั้นพูดไทยไม่ค่อยได้ เข้าใจว่าเป็นคนเอเชียแต่ไม่ใช่คนไทย ตอบว่า ไม่มี คนสูบ ผมกล่าวขอโทษทันที โดยทางผู้หญิงคนนั้นกล่าวตอบมาทันทีว่า ไม่ต้องขอโทษเลยค่ะ เพราะทางเราก็ serious เรื่องบุหรี่เหมือนกัน แต่อย่างไร จะสอบถามลูกชายเพราะลูกชายพาเพื่อนมาเมื่อหลายวันก่อน ผมก็โอเค จะขอกลับ ทางผู้หญิงพยายามอธิบายต่อว่า ไม่มีแน่นอน ทางผมก็เข้าใจและกำลังจะกลับ ผู้หญิงกล่าวขึ้นมาว่า เค้าพูดไทยไม่ค่อยได้ เดี๋ยวขอให้สามีมาคุยแทน ผมก็ เอ้อ จริงๆ เรื่องจบแล้ว ทางเราจะไปตรวจสอบห้องอื่นต่อ แต่เมื่อผู้หญิงเดินไปเรียกสามีแล้ว ทางผมก็ต้องรอ เมื่อสามีกลับมา มาถึงพูดจาอย่างรุนแรงว่า ทางผมกล่าวหาเขา ว่าเขาทำ แล้วถามผมแบบตะคอกว่า ทำไมผมถึงคิดว่าห้องเขา ผมตอบว่า ผมไม่รู้ ผมได้กลิ่นมาจากข้างบน และพบบุหรี่ตกอยู่ ผมมาถามว่า ห้องคุณมีคนสูบบุหรี่หรือไม่ เค้าตอบว่าไม่มีและจ้องหน้าผมแบบจะกินกันเลยทีเดียว ตอนนั้นคุณก้อยที่ขึ้นมาทีหลังบอกว่า เดี๋ยวก้อยไปตรวจสอบ ทางผมก็โอเคงั้นผมก็ขอกลับ ทางสามีปิดประตูกระแทกใส่หน้าผมและพนักงานคอนโดอย่างแรง


วันต่อมา วันอาทิตย์ สามีมาที่นิติขอให้นิติออกหนังสือขอโทษ คุณนิด (ผู้จัดการนิติ) โทรมาผม ผมบอกว่า ผมขอโทษภรรยาเค้าไปแล้ว ไม่ต้องออกหนังสือแล้ว เพราะเราแค่ขึ้นไปสอบถามว่า สูบบุหรี่หรือไม่ ถ้าไม่สูบก็ไม่สูบ ผมขอโทษภรรยาเค้าไปแล้ว และเค้าปิดประตูใส่หน้าผมและพูดจารุนแรง ผมไม่ให้ออกหนังสือคอนโดเด็ดขาด

วันนี้ (วันจันทร์) ผมกลับมาบ้านพร้อมภรรยา และเห็นสามีกำลังพูดจากับคุณนิด คุณนิดเรียกผม ประมาณว่าขอให้ช่วยพูดด้วย ผมก็ถามว่ามีอะไรครับ เค้าพูดจาตะคอกใส่ผมต่อหน้าภรรยาผม และบอกว่า ผมไม่มีสิทธิขึ้นไปคุกคามภรรยาเค้า และทำให้ภรรยาเค้ากลัว พาคนขึ้นไปเยอะแยะจะไปทำร้ายร่างกายภรรยาเค้าหรืออย่างไร อย่างรุนแรง และเดินปรี่เข้ามา คาดว่าจะมาทำร้ายร่างกายผมแน่ๆ แต่คุณนิดกระโดดเข้ามาขวางไว้ ผมบอกว่า ผมขึ้นไปถามว่าสูบบุหรี่หรือไม่ แค่นั้น และผมขอโทษภรรยาเค้าไปแล้ว เค้าบอกว่าผมโกหก ผมไม่ได้ขอโทษ ผมบอกว่า อันนี้ขอเท็จจริงไม่ตรงกันแล้ว คุณจะเชื่ออย่างไร มันก็เป็นสิทธิของคุณ ผมไม่สนใจ ผมรู้ว่าผมขอโทษไปแล้ว แค่นั้น

ภรรยาผมพยายามชี้แจงแต่เค้าก็มาชี้หน้าตะคอกใส่ภรรยาผมอีก ผมเลยบอกภรรยาว่า ไม่ต้องคุยแล้ว พูดไปชี้หน้าด่าไปแบบนี้ ไม่อยากคุย ผมเดินจะไปขึ้นลิฟท์ แต่ภรรยาผมไม่ยอมตามมา ผมจึงต้องกลับไปอีกครั้ง และคราวนี้ เค้าบอกว่า จะเอาหนังสือขอโทษ ผมบอกคุณนิดว่า อยากได้ก็เขียนให้เค้า แต่สุดท้ายเค้าก็ยังด่าผมไม่หยุด ผมจึงบอกคุณนิดทีหลังจากที่เค้าไปแล้วว่า ไม่ต้องออกให้แล้ว อยากได้ให้ไปฟ้องเอา ศาลสั่งให้ผมเขียนเมื่อไหร่ ผมจะเขียนให้ สรุปคือ ไม่ออกให้แน่นอนนะครับ

ผมขอระบายนิดนึงนะครับ และผมคิดว่า ผมขึ้นไปถามในฐานะประธานคอนโดที่ผมต้องดูแลลูกบ้านและทรัพย์สินของทุกคน ผมอาจจะไม่ควรขึ้นไปเอง โดยควรให้นิติขึ้นไปถามมากกว่า แต่ในเมื่อผมขึ้นไปเองมันเร็วกกว่า ผมก็อยากถามให้มันจบๆ ไป ผมไม่เคยคิดว่าจะมีคนที่มาชี้หน้าผม ด่าว่าผมและภรรยาอย่างรุนแรง และเดินปรี่เข้ามาจะทำร้ายร่างกายผม เพียงเพราะการขึ้นไปถามว่า ห้องเค้าสูบบุหรี่หรือไม่

ณ จุดนี้ ผมขอชื่นชมคุณนิด และประทับใจมากๆ ที่คุณนิดกระโดดเอาตัวเข้ามาขวางไม่ให้ลูกบ้านคนนั้น เข้าถึงตัวผม ตอนที่เค้าเดินปรี่เข้ามา ไม่งั้นผมคงโดนชกไปแล้วแน่ๆ เลยครับ


ต่อมา คุณนิดแจ้งให้ผมทราบว่า ห้องนี้ คือ ห้องที่เคยขอใช้ชั้น 7 เพื่อจัดงานวันเกิดให้ลูกชาย ซึ่งตอนนั้น คุณนิดจะนำเรื่องเข้าที่ประชุมกรรมการ แต่เกรงว่าไม่ทัน จึงใช้ email แจ้งกรรมการทุกคน ตอนนั้น คอนโดเราได้มีมติที่ประชุมใหญ่ให้กรรมการหาเงินให้คอนโดจากพื้นที่ส่วนกลางได้ กรรมการจึงประชุมผ่านทาง e-mail เพราะเป็นเรื่องเร่งด่วนว่า ได้ แต่ให้จ่าย 1500 บาท ให้ส่วนกลาง (ผม Vote ว่าไม่ได้ เพราะขัดระเบียบและไม่ควรให้รบกวนลูกบ้านท่านอื่นๆ) ปรากฎว่า สามีคนนี้ไม่พอใจอย่างมากที่ทางกรรมการจะเก็บเงิน และพยายามมาหาเรื่องกับทางนิติขอดูมติที่ประชุม ขอคุยกับผม และขอเจอผม ซึ่งสุดท้ายไม่ได้เจอ

ผมก็เข้าใจว่า เอ้า โจทก์เก่านี่นาแบบนี้ เรื่องแค่ไปถามว่าในห้องมีคนสูบหรือไม่ ดูจะรุนแรงเสียเหลือเกิน

สุดท้าย ผมอยากบอกว่า ผมทำงานมาให้คอนโด โดยไม่เคยได้อะไรตอบแทน ผมไม่ใช่ลูกจ้างหรือเป็นพนักงานรับใช้ของลูกบ้านนะครับ ผมไม่คิดว่าผมควรได้รับการกระทำแบบนี้จากลูกบ้าน โดยเฉพาะกับเรื่องที่ผมกำลังปกป้องและดูแลความปลอดภัยของลูกบ้านท่านอื่นๆ ทุกคน การกระทำของลูกบ้านคนนี้ เป็นการไม่ให้เกียรติผมอย่างมาก คือ ผมต้องบอกกับทุกคนก่อนว่า เป็นกรรมการในคอนโดนี่เหนื่อยมากนะครับ บางวันประชุมถึง 4 ทุ่ม 5 ทุ่ม แล้วงานการผมก็เยอะมาก วันๆ ได้นอนน้อยมากนะครับ มาเจอเรื่องแบบนี้ จะมีลูกบ้านเดินเข้ามาต่อยผมอีกนี่ ผมพูดจริงๆ ว่า ไม่อยากทำต่อนะครับ ถ้าเรื่องที่จอดรถและเรื่อง defect คอนโดจบเมื่อไหร่ ผมขอให้ลูกบ้านทุกท่านเข้าใจผมด้วยว่า เมื่อผมได้ทำตามสัญญาที่ผมให้ไว้กับลูกบ้านในที่ประชุมวันแรกเมื่อไหร่ ผมไม่เป็นกรรมการต่อนะครับ