ไปญี่ปุ่นครั้งแรกกับทัวร์เมื่อปลายเดือนที่แล้ว

นั่งรถอยู่ ไกด์แนะนำระหว่างสองข้างทาง ใกล้ถึงจุดหมายวิวสวยจังเลยค่ะ
แวดล้อมด้วยทะเลสาบ ทิวสน บ้านเรือน ที่ดินไม่มากที่ชาวบ้านทำนาปลูกข้าว
บนถนน มีคนญี่ปุ่นพากันมาขี่มอเตอร์ไซด์ฮ่าเลย์กินลม  รถยนต์พาครอบครัวมาท่องเที่ยว
รถแล่นผ่านไปเรื่อยๆ พอพ้นจากทิวต้นไม้แล้ว ภาพเบื้องหน้า แรกเห็นฟูจิซัง ไกด์ทำเสียงตื่นเต้น
บอกให้ลูกทัวร์ร่วมทริปรู้  ทั้งคันรถ 34คน ทำเสียง อื้อฮื้อ โอ้โห วี๊ดว้าย ได้แบบ อเมซิ่งมาก

สำหรับเรา...

ตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจ จังเลยค่ะ ใหญ่โต สวยงาน อลังการ ตะหง่าน ควรค่ากว่าการมาเยื่ยมชม

   ยิ่งตอนที่รถต้องผ่านถนนที่ล้อรถเลื่อนทับเป็นเป็นเสียงเพลงประจำของฟูจิซังแล้ว
รู้สึกว่า ที่นี่มีเสน่ห์มากมาย  ทั้งคันรถเงียบเสียง เปิดหน้าต่าง ตั้งใจฟังเพลง ที่บรรเลงเป็น เมโลดี้
เหมือนมิวสิคบ๊อกซ์ ในเวลาสั้นๆ ยังรู้สึกประทับใจ สุขใจ อบอวล มวลอยู่ในใจ มาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ

ธรรมชาติสรรสร้างความยิ่งใหญ่ แอบคิดอิจฉาคนญี่ปุ่นอยู่นิดๆว่า คงดีจัง ที่ทุกเช้าตื่นมาก้าวออกจากบ้าน
ก็เห็นวิวฟูจิซังสวยๆ มั่นคงๆ ยิ่งใหญ่ เหมือนมีฟูจิซังติดตามไปด้วยทุกที่ คงทำให้เรารู้สึกถึงพลังที่แผ่ไพศาล
สดชื่น กระปรี้กระเปร่า พร้อมสู้กับทุกสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นในแต่ละวัน



เพื่อนๆช่วยเล่าประสบการณ์แบบนี้ หน่อยสิคะ เห็นครั้งแรกฟูเขาไฟฟูจิ แล้วว่ารู้สึกเป็นอย่างไรกันบ้าง

    สำหรับเรา กลับมาถึงแล้ว รู้สึกสุขใจ ยังอยากกลับไปเห็นอีกจังเลย "ฟูจิซังคือของขวัญจากพระเจ้าของชาวอาทิตย์อุทัยค่ะ "