สวัสดีครับ

เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงนี้นอนหลับยาก เมื่อคืนก็เช่นกัน
ก็มานั่งนึกถึงความรักสมัยมัธยม (ออกตัวก่อนเลย ผมไม่เคยสมหวังในความรัก)

ความรักสมัยมัธยม ผมชอบ ผมว่าเป็นอะไรที่ร้อนแรงที่สุดแล้ว
มี 100 ใส่ไป 150 คือไม่กลัวเจ็บ สมองไม่ต้อง ใจอย่างเดียว ยิ่งช่วงเจอสาวที่ชอบ
คนนี้ละใช่ มานอนนึกถึงเหตุการณ์นั้น ๆ ก็อมยิ้มได้

-อยากไปโรงเรียนมาก เมื่อไหร่มันจะเช้า  นอนรอเมื่อไหร่จะเช้า นาฬิกาปลุกดัง
ตื่น อาบน้ำ ไปโรงเรียนด้วยความแสง อยากเจอหน้าเธอ และก็ไปประจำจุด
สอดแนม ที่เธอต้องไปหรือผ่านแถวนั้นประจำ

- รูปถ่าย สมัยผมไม่มีมือถือ รูปถ่ายนี่เป็นของหายาก
ต้องวานคนนั้น ติดสินบนคนนี้ กว่าจะถึงตัวเป้าหมาย เหนื่อยมาก
ได้มาต้องไปเคลือบพลาสติก เก็บไว้ในกระเป๋าตังค์ นั่งมองนั่งเพ้อกันไป

แต่ถ้าระดับดาวโรงเรียน นี่หาง่ายหน่อย ช่วงกีฬาสี นี่ถ่ายไปเถอะ
หมดไปไม่รู้กี่ม้วน (สมัยก่อนใช้ฟิล์ม) แต่ช่วงมัธยมปลาย ก็สบายขึ้น
ตู้สติ๊กเกอร์ระบาด ก็แค่วานเพื่อนเป้าหมายให้พาเป้าหมายไปถ่ายสติ๊กเกอร์
ส่วนเรื่องเงินเดี๋ยวป๋าออกเอง  

- ป้ายสลักชื่อ ม.ต้นผมมีนะ ป้ายแขวนคอ สลักชื่อเป้าหมาย
ใส่แล้วรู้สึกมีพลัง  

- ตารางสอน  ของตัวเองจำได้แบบราง ๆ  
แต่ตารางสอนของเป้าหมายเนี่ยจำแม่น(มาก)
จะมีช่วงเปลี่ยนคาบ วันนี้ต้องเรียนห้องต่อกัน
เก็บกระเป๋ารอก่อนอาจารย์จะสอนเสร็จ
เลิกสอนปุ๊ป ออกตัวปั๊ป ทำเป็นไปเหมือนนั่งรอเรียนต่อ
กลัวไปไม่ทันเห็นหน้า
หรือวันนี้อยู่ตึกเดียวแต่คนละชั้น  วานแผนการเดินให้เหมือนเดินสวนกันตลอด
ซึ่งบางทีเป็นการเดินที่จะอ้อมไปไหน  หรือ วันนี้ ห้องเรียนอยู่คนละตึก แต่มองเห็นกันได้
ที่นั่งนี้ข้าจอง เพื่อจะได้เห็นหน้าชัด ๆ เรียนไปก็เหลือบไปมองที
และช่วงไหนที่อยากเจอหน้ามาก ๆ ดูตารางสอนแล้วก็ Run
พอถึงใกล้ก็หยุดเดินแบบปกติ แต่ข้างในโคตรเหนื่อย

- วาเลนไทน์ วันแห่งการบอกรัก และโชว์พาว วาเลนไทน์นี่ ดอกไม้เท่านั้น ถ่อกันไปปากคลอง
ซึ่งไกลมาก เพื่อนผมคนนึงซื้อดอกไม้ช่อใหญ่ ไม่ใช่ต้องบอกว่าใหญ่มาก ให้แฟน จนมีข่าวลือว่า
ดอกไม้ช่อนั้นได้ทองเส้น

-วันเกิด ประวัติ  วันเกิดนี่ทุ่มสุดตัว ซื้อของที่คิดว่าเธอจะชอบ
แต่การหาวันเกิดของแต่ละครับ ก็ต่างวิธี บางคนก็ถามจากเพื่อนเป้าหมาย
แต่ของผมใช้ห้องพยาบาลเป็นฐานการรบ เพราะผมประจำห้องพยาบาล
ใครอยากรู้ประวัติใครบอก บ้านอยู่ที่ไหน หรืออะไรยังไง เดี๋ยวจัดให้

-แพ็คลิ้งค์  อันนี้ไม่เคยส่งให้ใคร  ข้าม ๆ

-โทรหา โทรหาครั้งแรก เป็นอะไรที่อยากมาก กว่าจะได้เบอร์โทรก็เหนื่อยแล้ว
(เบอร์บ้าน) คิดแล้วคิดอีก กดไปจะครบแล้ว เหลืออีกตัวเดียวเอาไงดี
กัดฟันกด เสียง ตรู๊ด ๆ ๆ มันตื่นเต้นเต้นจริง ๆ ใจจะออกมาดิ้นบนพื้่น
พอมีคนรับเท่านั้นแหละ แต่ดันพ่อเธอ  โทรผิดทันที

-เวลาอกหัก เราจะมีเทปคาสเซ็ท ความยาว 60 นาที อัดแต่เพลงอกหัก
ใส่เข้าไป ฟังมันอยู่อย่างนั้นแหละ แต่ผมไม่เคยเดินตากฝน (กลัวเป็นหวัด)
หรือเอาฝักบัวรดตัวเอง ทั้งยังใส่เสื้อผ้า (กลัวแม่ด่า)

จบสุดท้ายแล้ว ผมก็แห้วมันทุกราย  

ที่จำฝังใจสุด คือ น้องคนนึง ผมชอบเธอมาน่าจะ 4 ปี คือแพ้ทาง
รู้เลยว่าคนนี้แหละที่ผมจะยอมได้ทุกอย่าง  รอ รอจนเธอเลิกกับแฟน
วันสุดท้ายที่ผมจบ คือเรียนวันสุดท้าย  ผมนั่งอยู่ใกล้น้องเขามาก
ประมาณ 1 โต๊ะม้าหิน จะบอกรักดีไหม สุดท้าย ไม่ได้บอก
และก็มานั่งนึกเสียใจอยู่ถึงวันนี้  จบแบบเศร้า ๆ

ของคุณเป็นไงกันบ้างมาเล่าให้ฟังบ้าง มาย้อนความหลังกัน

ปล.ทุกวันนี้ผมก็ยังพยายามหาน้องคนนั้นอยู่ หาทุกวิธีทางที่ทำได้ บางที
เล่นค้นรายชื่อคน add facebook โรงเรียน หลักพัน ประกาศตามหาใน facebook โรงเรียน
แค่อยากรู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง