ยอมรับว่าปกติเป็นคนไกลวัดมาก จะเข้าวัดทำบุญก็ต่อเมื่อวันสำคัญทางพุทธศาสนา หรือมีเหตุให้ต้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลเท่านั้น วันเกิดตัวเอง/ ลูก/ สามี มักไปบริจาคโลหิตมากกว่าไปวัด ในส่วนของตัวเองบริจาคสม่ำเสมอทุกๆ 3 เดือน (ถ้าไม่ลืม)
แต่ไม่ไปวัดก็ไม่ได้แปลว่าไม่ศรัทธาในพุทธศาสนา ที่บ้านมีหิ้งพระทุกห้อง เปลี่ยนดอกไม้ที่หิ้งพระเป็นประจำ ไปไหนไกลบ้านก็บอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางทุกครั้ง มีปัญหาทุกข์ใจก็กราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้ดลบันดาลให้คลี่คลาย อยากสมหวังสิ่งใดก็บนบานศาลกล่าว เมื่อได้ก็พยามยามทำตามคำสัญญาที่บนบานไว้อย่างดีที่สุด
ครั้งนี้ มีปัญหาที่จะรบกวนคำแนะนำจากท่านผู้รู้ ได้โปรดชี้แนะแนวปฎิบัติให้ด้วยจะเป็นพระคุณยิ่ง เรื่องของเรื่องคือ ลูกชายคนเล็กไปสมัครสอบแข่งขันกับองค์กรใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งส่งผลถึงอนาคตที่ดีมาก ทั้งแม่และยายต่างไปบนบานศาลกล่าวไว้หลายแห่งตามประสาคนแก่ ตอนนี้ผลสอบออกมาว่าลูกชายสอบได้แล้วก็เลยถึงคราวต้องตามแก้บน แล้วค่ะ ในส่วนที่ต้องถวายสิ่งใดๆนั้นไม่เป็นปัญหาค่ะแต่มาติดตรงที่แม่ออกปากว่า "ถ้าสอบผ่าน แม่จะบวชชีและปฎิบัติธรรมให้เป็นกุศลผลบุญ" ... ที่ออกปากไว้เพราะรู้ว่าเป็นสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับตัวเองที่จะทำ แต่จะยอมทำ จะยอมโกนหัวสละผมเพื่อแลกกับสิ่งที่ลูกจะได้รับ
ที่ว่ายาก เพราะเคยลองไปปฎิบัติธรรมกับพี่ๆที่ทำงาน ก็อยู่ได้จนครบกำหนด แต่ก็ด้วยความทรมานอย่างยิ่งและไม่ไปอีกเลย บางส่วนของความรู้สึกต่อต้านเล็กๆว่าทำไมต้องบังคับให้ทำตามกำหนดกฎเกณฑ์ ทำไมไม่ปล่อยให้ปฎิบัติธรรมตามวิถีธรรมชาติของแต่ละคนโดยการชี้แนะแนวทางให้เท่านั้น โดยส่วนตัวคิดว่าถ้าตัดวิธีการกำหนดกฎเกณฑ์ที่เคร่งครัดออกบ้าง หรือดำเนินการอย่างยืดหยุ่น จะช่วยให้ตัวเองเข้าถึงธรรมะได้ดียิ่งขึ้น
ดังนั้น เมื่อต้องทำตามสัญญาที่ออกปากไว้ จึงเริ่มหาข้อมูลเรื่องการบวชชี การถือศีล5 ศีล8 หาสถานที่ และขับรถดั้นด้นไปจนพบสำนักแม่ชีแห่งหนึ่ง พูดคุยสอบถามสักพักก็เริ่มรู้สึกว่าเข้ากรอบเดิมอีกแล้ว ...ตื่นตี 3-5 ทำวัตรเช้า.....ฯลฯ และอื่นๆ ความรู้สึกต่อต้านเล็กๆเริ่มออกมาก่อกวน เลยกลับมานั่งคิด นั่งค้นข้อมูลจนกระทั่งมาเจอห้องนี้
จึงขอคำแนะนำในการเดินสายกลางที่จะช่วยให้ภาระกิจนี้สำเร็จลุล่วงไปได้ และเกิดผลพลอยได้ที่น่ายินดีที่ส่งผลให้ดิฉันหันหน้าเข้าสู่โลกธรรมะมากขึ้น
ข้อมูลส่วนตัว
- อายุ 57 ปี อาชีพรับราชการ สถานภาพหย่าร้าง แต่ยังพูดคุยเป็นเพื่อนกัน
- อยู่คนเดียวกับลูกหมา 1 ตัว มีลูกชาย 2คน ทำงานต่างจังหวัด แต่ไม่ห่างเหิน
- ยินดีโกนศีรษะ นุ่งขาว ห่มขาว และงดมื้อเย็นได้
- ไม่มีปัญหาสุขภาพ ไม่มีภาระใดๆ แต่โลกส่วนตัวสูง ดังนั้นหากสามารถปฎิบัติเองที่บ้านได้จะดียิ่ง
- อาศัยอยู่จังหวัดเชียงใหม่
กราบขอบพระคุณและหวังว่าจะได้รับคำแนะนำจากท่านผู้เข้าถึงธรรมะทุกท่าน
บวชชีปฏิบัติธรรมที่บ้านได้หรือไม่
แต่ไม่ไปวัดก็ไม่ได้แปลว่าไม่ศรัทธาในพุทธศาสนา ที่บ้านมีหิ้งพระทุกห้อง เปลี่ยนดอกไม้ที่หิ้งพระเป็นประจำ ไปไหนไกลบ้านก็บอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางทุกครั้ง มีปัญหาทุกข์ใจก็กราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้ดลบันดาลให้คลี่คลาย อยากสมหวังสิ่งใดก็บนบานศาลกล่าว เมื่อได้ก็พยามยามทำตามคำสัญญาที่บนบานไว้อย่างดีที่สุด
ครั้งนี้ มีปัญหาที่จะรบกวนคำแนะนำจากท่านผู้รู้ ได้โปรดชี้แนะแนวปฎิบัติให้ด้วยจะเป็นพระคุณยิ่ง เรื่องของเรื่องคือ ลูกชายคนเล็กไปสมัครสอบแข่งขันกับองค์กรใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งส่งผลถึงอนาคตที่ดีมาก ทั้งแม่และยายต่างไปบนบานศาลกล่าวไว้หลายแห่งตามประสาคนแก่ ตอนนี้ผลสอบออกมาว่าลูกชายสอบได้แล้วก็เลยถึงคราวต้องตามแก้บน แล้วค่ะ ในส่วนที่ต้องถวายสิ่งใดๆนั้นไม่เป็นปัญหาค่ะแต่มาติดตรงที่แม่ออกปากว่า "ถ้าสอบผ่าน แม่จะบวชชีและปฎิบัติธรรมให้เป็นกุศลผลบุญ" ... ที่ออกปากไว้เพราะรู้ว่าเป็นสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับตัวเองที่จะทำ แต่จะยอมทำ จะยอมโกนหัวสละผมเพื่อแลกกับสิ่งที่ลูกจะได้รับ
ที่ว่ายาก เพราะเคยลองไปปฎิบัติธรรมกับพี่ๆที่ทำงาน ก็อยู่ได้จนครบกำหนด แต่ก็ด้วยความทรมานอย่างยิ่งและไม่ไปอีกเลย บางส่วนของความรู้สึกต่อต้านเล็กๆว่าทำไมต้องบังคับให้ทำตามกำหนดกฎเกณฑ์ ทำไมไม่ปล่อยให้ปฎิบัติธรรมตามวิถีธรรมชาติของแต่ละคนโดยการชี้แนะแนวทางให้เท่านั้น โดยส่วนตัวคิดว่าถ้าตัดวิธีการกำหนดกฎเกณฑ์ที่เคร่งครัดออกบ้าง หรือดำเนินการอย่างยืดหยุ่น จะช่วยให้ตัวเองเข้าถึงธรรมะได้ดียิ่งขึ้น
ดังนั้น เมื่อต้องทำตามสัญญาที่ออกปากไว้ จึงเริ่มหาข้อมูลเรื่องการบวชชี การถือศีล5 ศีล8 หาสถานที่ และขับรถดั้นด้นไปจนพบสำนักแม่ชีแห่งหนึ่ง พูดคุยสอบถามสักพักก็เริ่มรู้สึกว่าเข้ากรอบเดิมอีกแล้ว ...ตื่นตี 3-5 ทำวัตรเช้า.....ฯลฯ และอื่นๆ ความรู้สึกต่อต้านเล็กๆเริ่มออกมาก่อกวน เลยกลับมานั่งคิด นั่งค้นข้อมูลจนกระทั่งมาเจอห้องนี้
จึงขอคำแนะนำในการเดินสายกลางที่จะช่วยให้ภาระกิจนี้สำเร็จลุล่วงไปได้ และเกิดผลพลอยได้ที่น่ายินดีที่ส่งผลให้ดิฉันหันหน้าเข้าสู่โลกธรรมะมากขึ้น
ข้อมูลส่วนตัว
- อายุ 57 ปี อาชีพรับราชการ สถานภาพหย่าร้าง แต่ยังพูดคุยเป็นเพื่อนกัน
- อยู่คนเดียวกับลูกหมา 1 ตัว มีลูกชาย 2คน ทำงานต่างจังหวัด แต่ไม่ห่างเหิน
- ยินดีโกนศีรษะ นุ่งขาว ห่มขาว และงดมื้อเย็นได้
- ไม่มีปัญหาสุขภาพ ไม่มีภาระใดๆ แต่โลกส่วนตัวสูง ดังนั้นหากสามารถปฎิบัติเองที่บ้านได้จะดียิ่ง
- อาศัยอยู่จังหวัดเชียงใหม่
กราบขอบพระคุณและหวังว่าจะได้รับคำแนะนำจากท่านผู้เข้าถึงธรรมะทุกท่าน