จากเคยฟูมฟายเสียใจที่เขาทิ้งไปหาคนที่เด็กกว่าหล่อกว่าโปรไฟล์ดีกว่าเราเราอุส่าห์ถนอมมาอย่างดีไม่เคยมีเซ็กส์กับเขาเลย
เราต้องมาซบขอความช่วยเหลือจากบอร์ดพันทิปเพราะตอนนั้นเราไม่มีที่พึ่งพาไหนจริงๆเลยมืดแปดด้านไปหมด
ขอบคุณเพื่อนสมาชิกหลายท่านที่ตั้งแต่กระทู้นั้นจนบัดนี้ก็ยังแชทกันพูดคุยกันสนุกสนานตามประสาเพื่อนได้ตลอดไม่มีหายไป
เคยแอบเข้าไปดูโปรไฟล์FBเขาเพราะเราระงับFBเราจนเราต้องนอยส์
ร้องไห้ไห้เขาครั้งสุดท้ายก็ตอนสงกรานต์เพราะตอนนั้นไปแอบดูโปรไฟล์เขาอีกแล้ว
โชคดีที่สมาชิกพันทิปในห้องสวนลุมฯได้เชิญชวนเข้ากลุ่มให้เราเป็นแอดมินในเพจเราต้องเข้าFBอีกครั้งแต่ในนามใหม่เรื่องนี้ทำให้เราลืมเขาได้เร็วเพราะทุกวันๆเรามีค่ากับเพื่อนสมาชิกที่เข้ามาสอบถามปัญหาเรื่องในกลุ่มทำให้เราเห็นคุณค่าของตัวเอง
เราลองเข้าFBที่เราระงับชั่วคราวเพื่อไปดูรายชื่อเพื่อนของเราและเห็นเขายังอยู่
ได้แชทคุยกันแต่ถามไม่เหมือนเดิมแล้วก็แค่ถามความคิดของกันและกันต่อเหตุการณ์ที่ผ่านมา
และได้แยกย้ายกันทำหน้าที่ตัวเองต่อไป
ตอนนี้ที่เราคิดได้
เขาจะมีใครก็ช่างอันนั้นใจของเขา
เราปรารถนาให้เขามีความสุขที่เขาเลือกจริงๆ
เขาละเห็นเราเป็นเพื่อนเก่าหรือแค่คนอื่นก็สิทธิ์ของเขา
เราเลยเลือกที่จะไม่แชทไปทักเขาก่อนให้เขาทักมาหาเอง
ตอนนี้ที่รู้สึกก็แค่วันๆนึงที่ว่างเปล่าไม่มีอะไรมีเรื่องกลุ้มเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าเข้ามาเติมเต็มแทน
เราไม่หามันแล้วความรักตราบใดที่เรายังรักตัวเองไม่ดีพอ
แม้เราจะอายุเยอะแล้วก็ตามทีแต่ถ้ามันไม่มีก็ช่างมัน
เราเหงาเรายอมรับแต่ทำยังไงได้เราเคยทนมาได้เกือบสิบปีจนมีคนล่าสุดแล้วเราไม่ทนต่อก่อนจะมีเขาเรายังทนได้
แค่ตอนนี้เรามีเพื่อนที่คุยภาษาเดียวกันเป็นเพื่อนแชท(เพื่อนตัวเป็นๆเรามีคนเดียวและมันหาเพื่อนแนวนี้ยาก)ที่หมั่นคุยเรื่องสาระบ้างไร้สาระบ้างทุกวันเราก็สุขใจแม้นสักวันต่างฝ่ายต่างต้องแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองและพบเจออะไรใหม่ๆทำให้ลืมเลือนกันและเป็นอากาศธาตุไป
ตอนนี้เราไม่หนีเงาตัวเองอีกแล้วเราไม่หลบในความมืดมิดกลมกลืนกับเงาแล้วเราไม่อำพรางแต่เราจะอยู่ในที่แสงสว่างสาดส่องเราเป็นแบบนี้ใช่เราบอกความจริงเพื่อนชายแท้ในชีวิตจริงและครอบครัวบางส่วนแล้วว่าเรายืนอยุ่จุดนี้นี่คือตัวเรา"เราเป็นผู้ชายที่รักผู้ชาย"
สุดท้ายก็ไม่มีอะไรต้องกลัว}}เวลามันช่วยได้จริงๆ[กระทู้ชาวY]
จากเคยฟูมฟายเสียใจที่เขาทิ้งไปหาคนที่เด็กกว่าหล่อกว่าโปรไฟล์ดีกว่าเราเราอุส่าห์ถนอมมาอย่างดีไม่เคยมีเซ็กส์กับเขาเลย
เราต้องมาซบขอความช่วยเหลือจากบอร์ดพันทิปเพราะตอนนั้นเราไม่มีที่พึ่งพาไหนจริงๆเลยมืดแปดด้านไปหมด
ขอบคุณเพื่อนสมาชิกหลายท่านที่ตั้งแต่กระทู้นั้นจนบัดนี้ก็ยังแชทกันพูดคุยกันสนุกสนานตามประสาเพื่อนได้ตลอดไม่มีหายไป
เคยแอบเข้าไปดูโปรไฟล์FBเขาเพราะเราระงับFBเราจนเราต้องนอยส์
ร้องไห้ไห้เขาครั้งสุดท้ายก็ตอนสงกรานต์เพราะตอนนั้นไปแอบดูโปรไฟล์เขาอีกแล้ว
โชคดีที่สมาชิกพันทิปในห้องสวนลุมฯได้เชิญชวนเข้ากลุ่มให้เราเป็นแอดมินในเพจเราต้องเข้าFBอีกครั้งแต่ในนามใหม่เรื่องนี้ทำให้เราลืมเขาได้เร็วเพราะทุกวันๆเรามีค่ากับเพื่อนสมาชิกที่เข้ามาสอบถามปัญหาเรื่องในกลุ่มทำให้เราเห็นคุณค่าของตัวเอง
เราลองเข้าFBที่เราระงับชั่วคราวเพื่อไปดูรายชื่อเพื่อนของเราและเห็นเขายังอยู่
ได้แชทคุยกันแต่ถามไม่เหมือนเดิมแล้วก็แค่ถามความคิดของกันและกันต่อเหตุการณ์ที่ผ่านมา
และได้แยกย้ายกันทำหน้าที่ตัวเองต่อไป
ตอนนี้ที่เราคิดได้
เขาจะมีใครก็ช่างอันนั้นใจของเขา
เราปรารถนาให้เขามีความสุขที่เขาเลือกจริงๆ
เขาละเห็นเราเป็นเพื่อนเก่าหรือแค่คนอื่นก็สิทธิ์ของเขา
เราเลยเลือกที่จะไม่แชทไปทักเขาก่อนให้เขาทักมาหาเอง
ตอนนี้ที่รู้สึกก็แค่วันๆนึงที่ว่างเปล่าไม่มีอะไรมีเรื่องกลุ้มเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าเข้ามาเติมเต็มแทน
เราไม่หามันแล้วความรักตราบใดที่เรายังรักตัวเองไม่ดีพอ
แม้เราจะอายุเยอะแล้วก็ตามทีแต่ถ้ามันไม่มีก็ช่างมัน
เราเหงาเรายอมรับแต่ทำยังไงได้เราเคยทนมาได้เกือบสิบปีจนมีคนล่าสุดแล้วเราไม่ทนต่อก่อนจะมีเขาเรายังทนได้
แค่ตอนนี้เรามีเพื่อนที่คุยภาษาเดียวกันเป็นเพื่อนแชท(เพื่อนตัวเป็นๆเรามีคนเดียวและมันหาเพื่อนแนวนี้ยาก)ที่หมั่นคุยเรื่องสาระบ้างไร้สาระบ้างทุกวันเราก็สุขใจแม้นสักวันต่างฝ่ายต่างต้องแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองและพบเจออะไรใหม่ๆทำให้ลืมเลือนกันและเป็นอากาศธาตุไป
ตอนนี้เราไม่หนีเงาตัวเองอีกแล้วเราไม่หลบในความมืดมิดกลมกลืนกับเงาแล้วเราไม่อำพรางแต่เราจะอยู่ในที่แสงสว่างสาดส่องเราเป็นแบบนี้ใช่เราบอกความจริงเพื่อนชายแท้ในชีวิตจริงและครอบครัวบางส่วนแล้วว่าเรายืนอยุ่จุดนี้นี่คือตัวเรา"เราเป็นผู้ชายที่รักผู้ชาย"