เมื่อเช้าบนทางด่วนบูรพาวิถี ทางลงบางพลีน้อยรถติดมากๆ ๆ ๆๆ ๆ ครับ
ระหว่างต่อแถวทางลง ก็จะมีพวกคอยมาเบียด ผมเกิดอารมณ์ ตั้งใจว่าถ้า
เขาไม่หยุดผมชนแน่ ก็เราอุตส่าห์ต่อแถวใช้เวลามาตั้งนาน นี่มาถึงจะมา
เบียดเข้าซ่ะงั้น ทุกคนรีบไปทำงานครับเข้าใจ ผมก็รีบ ใคร ๆ ก็รีบ ไม่ใช่
ว่าเขาจะรีบคนเดียว ใีครมาก่อนได้สิทธิ์ก่อนใช่ไหมครับ  ถ้าอยากไปเร็ว
กว่านี้ ก็ตื่นเช้าอีกหน่อย  ผมก็ตื่นเช้าอีกหน่อยแล้ว

สรุปเมื่อเช้าโมโหมาก กะชนเลยครับ  แต่จังหว่ะสุดท้ายฉุกคิดขึ้นมาทัน
และคู่กรณีก็ใจไม่ถึงเหยียบเบรค หัวทิ่มกันทั้งคู่ พอรถข้างหน้าขยับ
เขาไม่กล้าขยับเลย  คงตกใจว่าผมเอาจริง  แต่ผมก็ไม่ไป ปล่อยให้เขา
ไปก่อน   กลับมาคิดทบทวนเออ ถ้าเราไม่ฉุกคิดมีสติกลับคืนมาชั่ววินาทีนั้น
ป่านนี้คงต้องเสียเวลาลงไปเคลียร์ และเสียเงินเอารถไปซ่อม ถึงเป็นฝ่ายถูก
ก็ต้องเสียเวลาอยู่ดี รถเพิ่งออกมาไม่ถึงสี่เดือน อารมณ์ชั่ววูบแท้ๆ

ต่อไปต้องตั้งสติให้ดีดีแล้วหล่ะครับ  ปกติก็ไม่ค่อยใจร้อนนะครับ
เลยมาบอกเล่าว่าถ้าเราแทรกไปแล้วเจอคนอารมณ์แบบผม แล้วฉุกคิดไม่ทัน
เสียหายแน่นอน เพราะฉะนั้นอย่าแทรกอย่าเบียดกันเลย มาก่อนได้ก่อน
มาทีหลังต่อคิว  อยากไปเร็วก็ตื่นเช้าขึ้นและออกจากบ้านเร็วขึ้นดีกว่านะครับ
เราโดนเอาเปรียบจากพวกนักการเมืองกันมามากแล้ว อย่ามาเอาเปรียบ
กันในถนนอีกเลย