ตั้งแต่ฝนเข้าหน้าฝนหลายวันมานี้
เกิดอุบัติเหตุขึ้นบ่อยเหลือเกิน
เพราะเป็นช่วงหน้าฝน ถนนลื่นตลอดเวลา
ส่วนใหญ่เป็นมอไซด์ เพราะ
ไม่ยอมเปลี่ยนยางนอกกัน
ผมก็เป็นคนหนึ่ง ที่ใช้มอไซด์ไปทำงาน
ได้มีโอกาศเห็นอุบัติเหตุบ่อยๆ แบบสดๆ
แบบเห็นตอนที่มันกะลังจะเกิด
หรือเห็นตอนเลือเต็มพื้น หลายครั้งมาก
ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วจนมาถึงเมื่อวันอังคารมานี้
ได้เกิดอุบัติเหตุกับญาติผมเอง
เกิดความสูญเสียมากมาย เดวผมจะเล่าให้ฟังนะครับ...
โศกนาฎกรรม
เช้าวันอังคารที่4 มิถุนายน 2556 7โมงเช้า
พี่นิ่ม และพี่โจ้ ได้ออกไปทำงาน
โดยใช้มอไซด์ ที่เพิ่งซ่อมได้ไม่ถึง2สัปดาห์
ที่จอดพังมานานหลายเดือน
ที่พี่โจ้ใช้ขี่ไปทำงานได้ไม่ถึงเดือน
ก่อนหน้านี้ พี่โจ้จะขี่ไปคนเดียวตลอด
นี่เป็นครั้งแรกที่ มีพี่นิ่มซ้อนไปด้วย
โดยไม่มีลางอะไรบอกเลยว่า
มันกำลังจะเกิดเหตุการ์ณนี้ขึ้น
ทั้งสองออกเดินทางไปด้วยกัน
ด้วยความเร่งรีบนิดนึง แต่ไม่ได้ขับเร็ว
มากนัก แต่เส้นทางจากบ้านที่
ลาดกระบัง50 ไปถึง ที่ทำงาน
สนามบินสุวรรณภูมิ โค้งเยอะอิ๊บอ่าย
ตรงที่เกิดเหตุ เป็นโค้งตรง วัดหัวคู้
ถ้าใครเคยไป จะรู้ว่ามันเป็นโค้ง
ที่หักศอกมาก และ ก่อนที่จะถึงโค้ง
มันก็จะเป็นทางสะพานเนินสูง
สาเหตุที่รถมอไซด์เลยโค้ง
ก็น่าจะมาจากสาเหตุนี้
คือลงจากเนินด้วยความเร็วสูง
แล้วเลี้ยวโค้งหักศอก บวกกับ
ถนนลื่นเพราะฝนตก มีดินลูกรังเต็มพื้นถนน
วินาทีสุดท้าย ที่พี่นิ่มเล่าให้ฟังว่า
พอรถแหกโค้งแล้วรถหลุดไปชนราว
เหล็กถนน พอเสียง ตูม
พี่นิ่มก็ช็อค และหมดสติไปเรย
ฟื้นอีกที ก็เมื่อตอนคุณหมอเย็บแผลให้
...แต่โชคร้ายกว่านั้นก็คือ
อีกคนหนึ่งรู้สึกตัว เมื่อคุณหมอเย็บแผลให้
และรู้สึกว่าตัวเองเหมือนตายไปแล้ว
(อาจจะเพราะไม่เคยสลบแบบนี้มาก่อน)
แต่อีกคนหนึ่ง...
เขาจะได้มีโอกาสสลบแล้วฟื้นขึ้นมาอีกมั้ย?
หรือว่าตอนนี้เขาอาจจะยังไม่รู้ตัว
ว่าตัวเองไม่ได้สลบ และรอคอยเวลาว่า
เมื่อไหร่ เขาจะฟื้นขึ้นมาอีก หรือตื่นขึ้นมา
สักที
นี่เป็นครั้งแรกที่พี่นิ่มโดยสารมอไซด์
มอไซด์ไปทำงาน และ้ป็นครั้งแรก
ที่พี่โจ้ซ้อนพี่นิ่มไปทำงาน
หนุ่ม29กะรัต อาจจะขี่มอไซด์ พอไปไหน
มาไหนได้ แต่ยังไม่เชียวชาญมากนัก
ความตื่นเต้น ความประหม่าจากการมีคน
ซ้อนท้าย อาจเป็นสาเหตุหนึ่ง
ที่ทำให้เกิดเรื่องเลวร้ายแบบนี้
อีกอย่าง บวกกันน็อคที่ใส่ ก็เป็นเพียง
แค่เศษพลาสติกครึ่งใบที่เอาไว้
กันหมาต้าแค่นั้น ถ้าเป็นเต็มใบทั้งสองคน
ก็คงไม่มีใครเป็นอะไรมากนัก...
...ถ้ามีหมวกกันน็อคเต็มใบ เขาคงรอด
...ถ้าฝนไม่ตก ถนนไม่ลื่น เขาคงรอด
...ถ้าไม่มีโค้ง และเนิน เขาคงรอด
...ถ้าไม่ใช้มอไซด์ และนั่งโดยสารแทน
เขาคงรอด
...ถ้า....ถ้า....ถ้า...ฯลฯ
คำว่าถ้า มันคงทำให้เขากลับมาอีกไม่ได้
ขอไว้อาลัยให้ผู้ชายคนนี้ด้วยนะครับ
จอมยุทธ เจ้าสำราญ
ด้วยรัก และคิดถ
คุณ อาทิตย์ บริกุล (พี่โจ้)
...
ระมัดระวังกันด้วยนะครับ
ด้วยความเป็นห่วง
อุบัติเหตุช่วงนี้ ผมเห็นบ่อยเหลือเกิน
เกิดอุบัติเหตุขึ้นบ่อยเหลือเกิน
เพราะเป็นช่วงหน้าฝน ถนนลื่นตลอดเวลา
ส่วนใหญ่เป็นมอไซด์ เพราะ
ไม่ยอมเปลี่ยนยางนอกกัน
ผมก็เป็นคนหนึ่ง ที่ใช้มอไซด์ไปทำงาน
ได้มีโอกาศเห็นอุบัติเหตุบ่อยๆ แบบสดๆ
แบบเห็นตอนที่มันกะลังจะเกิด
หรือเห็นตอนเลือเต็มพื้น หลายครั้งมาก
ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วจนมาถึงเมื่อวันอังคารมานี้
ได้เกิดอุบัติเหตุกับญาติผมเอง
เกิดความสูญเสียมากมาย เดวผมจะเล่าให้ฟังนะครับ...
โศกนาฎกรรม
เช้าวันอังคารที่4 มิถุนายน 2556 7โมงเช้า
พี่นิ่ม และพี่โจ้ ได้ออกไปทำงาน
โดยใช้มอไซด์ ที่เพิ่งซ่อมได้ไม่ถึง2สัปดาห์
ที่จอดพังมานานหลายเดือน
ที่พี่โจ้ใช้ขี่ไปทำงานได้ไม่ถึงเดือน
ก่อนหน้านี้ พี่โจ้จะขี่ไปคนเดียวตลอด
นี่เป็นครั้งแรกที่ มีพี่นิ่มซ้อนไปด้วย
โดยไม่มีลางอะไรบอกเลยว่า
มันกำลังจะเกิดเหตุการ์ณนี้ขึ้น
ทั้งสองออกเดินทางไปด้วยกัน
ด้วยความเร่งรีบนิดนึง แต่ไม่ได้ขับเร็ว
มากนัก แต่เส้นทางจากบ้านที่
ลาดกระบัง50 ไปถึง ที่ทำงาน
สนามบินสุวรรณภูมิ โค้งเยอะอิ๊บอ่าย
ตรงที่เกิดเหตุ เป็นโค้งตรง วัดหัวคู้
ถ้าใครเคยไป จะรู้ว่ามันเป็นโค้ง
ที่หักศอกมาก และ ก่อนที่จะถึงโค้ง
มันก็จะเป็นทางสะพานเนินสูง
สาเหตุที่รถมอไซด์เลยโค้ง
ก็น่าจะมาจากสาเหตุนี้
คือลงจากเนินด้วยความเร็วสูง
แล้วเลี้ยวโค้งหักศอก บวกกับ
ถนนลื่นเพราะฝนตก มีดินลูกรังเต็มพื้นถนน
วินาทีสุดท้าย ที่พี่นิ่มเล่าให้ฟังว่า
พอรถแหกโค้งแล้วรถหลุดไปชนราว
เหล็กถนน พอเสียง ตูม
พี่นิ่มก็ช็อค และหมดสติไปเรย
ฟื้นอีกที ก็เมื่อตอนคุณหมอเย็บแผลให้
...แต่โชคร้ายกว่านั้นก็คือ
อีกคนหนึ่งรู้สึกตัว เมื่อคุณหมอเย็บแผลให้
และรู้สึกว่าตัวเองเหมือนตายไปแล้ว
(อาจจะเพราะไม่เคยสลบแบบนี้มาก่อน)
แต่อีกคนหนึ่ง...
เขาจะได้มีโอกาสสลบแล้วฟื้นขึ้นมาอีกมั้ย?
หรือว่าตอนนี้เขาอาจจะยังไม่รู้ตัว
ว่าตัวเองไม่ได้สลบ และรอคอยเวลาว่า
เมื่อไหร่ เขาจะฟื้นขึ้นมาอีก หรือตื่นขึ้นมา
สักที
นี่เป็นครั้งแรกที่พี่นิ่มโดยสารมอไซด์
มอไซด์ไปทำงาน และ้ป็นครั้งแรก
ที่พี่โจ้ซ้อนพี่นิ่มไปทำงาน
หนุ่ม29กะรัต อาจจะขี่มอไซด์ พอไปไหน
มาไหนได้ แต่ยังไม่เชียวชาญมากนัก
ความตื่นเต้น ความประหม่าจากการมีคน
ซ้อนท้าย อาจเป็นสาเหตุหนึ่ง
ที่ทำให้เกิดเรื่องเลวร้ายแบบนี้
อีกอย่าง บวกกันน็อคที่ใส่ ก็เป็นเพียง
แค่เศษพลาสติกครึ่งใบที่เอาไว้
กันหมาต้าแค่นั้น ถ้าเป็นเต็มใบทั้งสองคน
ก็คงไม่มีใครเป็นอะไรมากนัก...
...ถ้ามีหมวกกันน็อคเต็มใบ เขาคงรอด
...ถ้าฝนไม่ตก ถนนไม่ลื่น เขาคงรอด
...ถ้าไม่มีโค้ง และเนิน เขาคงรอด
...ถ้าไม่ใช้มอไซด์ และนั่งโดยสารแทน
เขาคงรอด
...ถ้า....ถ้า....ถ้า...ฯลฯ
คำว่าถ้า มันคงทำให้เขากลับมาอีกไม่ได้
ขอไว้อาลัยให้ผู้ชายคนนี้ด้วยนะครับ
จอมยุทธ เจ้าสำราญ
ด้วยรัก และคิดถ
คุณ อาทิตย์ บริกุล (พี่โจ้)
...
ระมัดระวังกันด้วยนะครับ
ด้วยความเป็นห่วง