ถามแฟนพันธุ์แท้ที่ยังพอจำเนื้อเรื่องได้ พอดีกลับมาอ่านเรื่องนี้อีกรอบจากแสกน อ่านแบบผ่านๆเพราะขี้เกียจไปค้นหนังสือจากลัง

คราวนี้พอมาอ่านถึงตอนนักโทษประหารโดเรี่ยน เกิดสับสนอยู่หน่อยๆ ไม่รู้ทำไมตอนอ่านครั้งแรกไม่งง อาจเพราะสมัยนั้นยังมอปลายอยู่ เลยอ่านเอามันอย่างเดียว พอโตแล้วมาอ่านอีกรอบเลยมึนๆ

คือตามเนื้อเรื่อง เท้าความนิดนึง ถ้าจำไม่ผิดโดเรียนอ้างตัวเองว่ากระหายความพ่ายแพ้ อยากเจอคนเก่งๆที่จะมอบความพ่ายแพ้ให้ อ้างอิงจากตอนสู้กับคาโต้แล้วอัดคาโต้ซะเละ ซึ่งก่อนสู้กันนั้นก็เย้ยคาโต้ว่า คงไม่อาจ(มอบความพ่ายแพ้)ให้ฝันเขาเป็นจริงหรอก

พอมาสู้กับโดปโปะ ถ้าจะมองกันตรงๆ โดเรี่ยนก็แพ้ไปแล้ว เพราะเป็นฝ่ายโดนอัดเละบ้าง พอคาโต้จะเข้ามาซ้ำ โดเรี่ยนเป็นฝ่ายร้องไห้ยอมแพ้ขอชีวิตเองด้วยซ้ำ ก่อนจะมาแก้แค้นโดปโปะที่บ้านอีกที ด้วยการเอาระเบิดที่ฝังไว้ข้อมือซัดหน้า ก็เลยกลายเป็นว่า โดเรี่ยนก็ชนะ(แบบโกงๆ)

ไม่นานต่อมาหลังจากจัดการกับโดปโปะ ก็มาเจอกับเรซึ สุดท้ายโดนเรซึซัดหมัดเดียวจอด ตัดมาอีกที โดเรี่ยนนอนในเปลของรถพยาบาล แล้วก็หักมุมว่า โดเรี่ยนสติแตกไปแล้ว ที่สงสัยมากคือช่วงนี้



ตรงนี้เหมือนอธิบายว่า ด้วยความที่ยึดกับการเอาชนะผู้อื่นมากจนไม่รู้ตัวว่าตัวเองไ่ม่เคยชนะใครได้เลยซักครั้ง สมองเขาก็เลยทำลายตัวเอง
มันก็ฟังดูสมเหตุสมผลดี แต่อะไรล่ะที่ทำให้โดเรียนสำนึกได้แบบนั้น

จะคิดว่าโดนเรซึต่อยจนเพี้ยนก็ไม่น่าใช่ หรือโดเรี่ยนรับความพ่ายแพ้จากเรซึไม่ได้ แต่ทำไมกรณีที่เกิดขึ้นตอนสู้กับโดปโปะ ไม่เห็นจะสะเทือนใจอะไร (แถมยังกลับไปลอบกัดด้วยการระเบิดหน้าเขาอีก) คือถ้าจะสำนึกได้จริงๆก็น่าจะคิดตั้งแต่ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ เพราะแพ้ให้กับโดปโปะเป็นรูปธรรมไปแล้ว แต่ตัวเองต่างหากที่ทำใจยอมรับไม่ได้ ในทางกลับกันในกรณีที่โดนเรซึต่อยจนแพ้ ก็ไม่เห็นจะเป็นไร ก็อยู่กับอีโก้ตนเองต่อไปได้ ไม่มีเหตุผลที่จะยอมรับความจริงที่ตัวเองสำนึกได้ว่า "ไม่เคยชนะใครเลยมาตลอด"

หรือว่าจริงๆแกคิดได้ตั้งแต่ก่อนหน้าจะสู้กับเรซึไปแล้ว คือเพี้ยนไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้วหรือเปล่า สังเกตุได้จากคำพูดช่วงก่อนที่จะสู้กับเรซึว่าถ้าสู้กับใครไม่เคยแพ้ บางทีฉันก็อาจไม่เคยชนะเลยซักครั้งเหมือนกัน แล้วก็พูดกับตัวเองแบบนี้



แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเพี้ยนตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ยังจะสู้กับเรซึทำไม งงมาก