สายลมพลิ้ว ทิวสน โอนเอนไหว
สายธารใส ไหลล่อง ท้องทุ่งกว้าง
แสงแดดอ่อน ทอทาบ ฉาบสีจาง
สองริมทาง ซ้ายขวา ดอกหญ้าบาน

บัวชูช่อ ล้อลม ที่พรมแผ่ว
หอมดอกแก้ว รวยรื่น ชื่นสนาน
ดอกราตรี ยี่สุ่น กรุ่นดวงมาน
รัตติกาล อบอวล ชวนภิรมย์

อาทิตย์ลับ เหลี่ยมเขา เป็นเงาไหว
แสงดาวใส แจ่มกระจ่าง พร่างเวหน
เดือนโค้งเรียว เกี่ยวฟ้า นภาดล
เสียงอึงอล เสนาะยิ่ง ริ่งเรไร

สายลมหวน ยวนเย้า ราวหยอกยั่ว
โลมไล้ทั่ว สองข้าง ของปรางใส
ลมดั่งลูบ จูบแต้ม แก้มทรามวัย
ซ่านทรวงใน ไหวหวาม ยามต้องลม..

“สุนันยา”