เรามีน้องที่รู้จักคนนึงค่ะ เค้าชอบรับปากแบบเรื่อยเปื่อย ทำได้ไม่ได้ รู้ไม่รู้ ก็รับปากไว้ก่อน
แรกๆ เราก็ เออ...ไม่เป็นไร น้องคงยังเด็ก (อายุ 22) หลังๆ น้องรับปากไปเรื่อยๆ เหมือนคนเบลอๆ ใครพูดไร ตอบรับหมด แต่ทำไม่ได้ บางทีก็ทำเอ๋อๆ เด็กๆ ประมาณว่าไม่รู้เรื่อง งงๆ อ่ะค่ะ
พอเราว่า หรือสอนเค้า ว่าให้คิืดทบทวนดีๆ ก่อนจะพูดจะรับปากใคร เค้าก็จะเอาฮาตอบมาประมาณว่า..... 555 อย่าเครียดๆ
และก็พูดไปเรื่องอื่น
หลังๆ เรารู้สึกรำคาญมากๆเลย ก็ถ้าคุณทำไม่ได้ หรือว่า คุณไม่รู้ คุณอย่าเพิ่งรับปาก หรือรับคำ ดีกว่าไหม๊คะ
ครั้งแรกๆ อาจจะพอให้อภัย แต่หลายๆครั้ง มันจะแปลเปลี่ยน เป็นความน่าเบื่อ และไม่น่าเชื่อถือเลยค่ะ
...มีใครเคยเจอแบบนี้บ้างคะ มีวิธีแก้หรือสอนยังไงบ้าง ให้เค้ามีความรับผิดชอบในคำพูดตนเอง มากกว่านี้
รู้สึกยังไง กับคนที่ชอบรับปากไปเรื่อยๆ แบบไม่ได้คิด
แรกๆ เราก็ เออ...ไม่เป็นไร น้องคงยังเด็ก (อายุ 22) หลังๆ น้องรับปากไปเรื่อยๆ เหมือนคนเบลอๆ ใครพูดไร ตอบรับหมด แต่ทำไม่ได้ บางทีก็ทำเอ๋อๆ เด็กๆ ประมาณว่าไม่รู้เรื่อง งงๆ อ่ะค่ะ
พอเราว่า หรือสอนเค้า ว่าให้คิืดทบทวนดีๆ ก่อนจะพูดจะรับปากใคร เค้าก็จะเอาฮาตอบมาประมาณว่า..... 555 อย่าเครียดๆ
และก็พูดไปเรื่องอื่น
หลังๆ เรารู้สึกรำคาญมากๆเลย ก็ถ้าคุณทำไม่ได้ หรือว่า คุณไม่รู้ คุณอย่าเพิ่งรับปาก หรือรับคำ ดีกว่าไหม๊คะ
ครั้งแรกๆ อาจจะพอให้อภัย แต่หลายๆครั้ง มันจะแปลเปลี่ยน เป็นความน่าเบื่อ และไม่น่าเชื่อถือเลยค่ะ
...มีใครเคยเจอแบบนี้บ้างคะ มีวิธีแก้หรือสอนยังไงบ้าง ให้เค้ามีความรับผิดชอบในคำพูดตนเอง มากกว่านี้