ขอเอ่ยถึงช่องสามเป็นหลัก เพราะติดตามช่องนี้เป็นส่วนใหญ่
หากเทียบกันแล้ว ในปัจจุบันช่องสามเน้นนำนิยายยุคใหม่มาทำเป็นละครมากกว่านิยายเก่าๆ บ้างก็ทำต่อๆกันเป็นซีรีย์ยาว เช่น 4 หัวใจแห่งขุนเขา เดอะซิกเซ้นส์ และล่าสุดก็คือสุภาพบุรุษจุฑาเทพ จนบางครั้งคนดูอาจรู้สึกว่ามันเยอะจนดูเลี่ยนไป หลายเรื่องดูสนุก หลายเรื่องก็ดูไม่สนุกเอาเสียเลยจนนึกสงสัยว่านิยายเหล่านั้นถูกนำมาสร้างละครได้อย่างไร ทำให้อดที่จะนึกถึงนิยายที่เขียนโดยนักเขียนชั้นครูไม่ได้ในบ่อยๆครั้ง
แต่บางครั้งนิยายลูกกวาดบางเรื่องก็ทำให้เห็นแล้วว่า หากได้รับการเอาใจใส่ในรายละเอียดต่างๆ มีผู้กำกับที่ดี บทละครที่ดี โปรดักชั่นที่ดี รวมถึงนักแสดงที่เหมาะสมกับบทแล้ว นิยายเรื่องนั้นก็สามารถถ่ายทอดมาเป็นละครที่ดูสนุกได้เช่นกัน
ในทางเดียวกัน นิยายชั้นครูบางเรื่องสนุกและทรงคุณค่าเมื่อถูกถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือ แต่เมื่อถูกถ่ายทอดมาเป็นละครกลับไม่สนุกไม่น่าติดตาม อาจเพราะเนื้อเรื่องที่ถูกบิดเบี้ยวไปด้วยบทโทรทัศน์ หรือผู้กำกับที่ขาดการเอาใจใส่ ความละเมียดละไมที่น้อยลง แม้แต่การคัดเลือกนักแสดงก็แตกต่างจากตัวละครในบทประพันธ์โดยสิ้นเชิงจนบางครั้งคล้ายไม่ให้เกียรติบทประพันธ์ แบบนั้นก็มีให้เห็นอยู่มากโข
หลายคนอาจยึดติดกับบทประพันธ์ของนักเขียนชั้นครูที่อารมณ์ละเมียดแตกต่างจากนิยายในปัจจุบัน ที่หลายๆเรื่องหาความสวยงามของภาษาแทบไม่เจอ แต่ในฐานะคนดูละครเราไม่ได้ต้องการให้ผู้จัดสร้างละครที่มาจากนิยายชั้นครูตลอดไปด้วยเข้าใจว่ามีข้อจำกัดในหลายอย่าง แต่ก็อยากเห็นละครที่สร้างจากนิยายดีๆเหล่านั้นบ้าง ที่สำคัญที่สุดละครจะสนุกได้ ผู้ที่ถ่ายทอดออกมาก็ควรจะเอาใจใส่และละเมียดละไมกับทุกอย่างด้วย
จริงอยู่การถ่ายทอดตัวหนังสือสู่จอทีวีมันอาจเป็นเรื่องยากที่จะทำให้เรื่องราวสนุกได้เท่า เพราะในนิยายหลายคนจะมีจินตนาการของตัวเองไว้อยู่แล้ว ข้อจำกัดข้อนั้นเราพร้อมจะเข้าใจและยอมรับได้ เสน่ห์ของบทประพันธ์เหล่านั้นอาจลดน้อยลงไปบ้างไม่ใช่เรื่องแปลก เพียงแต่ข้อจำกัดเหล่านั้นมักถูกตอกย้ำเมื่อขาดความเอาใจใส่อย่างจริงจัง จนทำให้ละครเรื่องนั้นขาดเสน่ห์ไม่น่าดูจนกลายเป็นละครที่เข้าขั้นห่วยไปได้ทั้งที่ในบทประพันธ์นั้นสนุกมาก
เพราะแบบนั้น ปัจจุบันจึงรู้สึกว่าเหลือผู้กำกับเพียงน้อยคนเหลือเกินที่รู้สึกวางใจได้ว่าหากวางบทประพันธ์ในมือเขาแล้ว เขาจะไม่ทำให้เราผิดหวัง ทั้งๆทีมีนิยายหลายเรื่องที่อยากเห็นโลดแล่นมีชีวิตในจอทีวี
กระทู้นี้แค่อยากระบายความรู้สึกหนึ่งเสียงเล็กๆของคนที่ชอบอ่านนิยายและติดตามละครมาตลอดหลายปีเท่านั้น หลายปีมานี้ได้เห็นแล้วว่าทิศทางละครของช่องเป็นไปในทิศทางไหน ในฐานะคนดูละครแค่อยากขอความเอาใจใส่ให้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ อย่าให้กาลเวลาพัดพาเอาสิ่งที่ควรมีอยู่และคงไว้ให้หายไปเลย
เสน่ห์ของบทประพันธ์ที่ขาดหายไป เมื่อถูกนำมาทำเป็นละคร
หากเทียบกันแล้ว ในปัจจุบันช่องสามเน้นนำนิยายยุคใหม่มาทำเป็นละครมากกว่านิยายเก่าๆ บ้างก็ทำต่อๆกันเป็นซีรีย์ยาว เช่น 4 หัวใจแห่งขุนเขา เดอะซิกเซ้นส์ และล่าสุดก็คือสุภาพบุรุษจุฑาเทพ จนบางครั้งคนดูอาจรู้สึกว่ามันเยอะจนดูเลี่ยนไป หลายเรื่องดูสนุก หลายเรื่องก็ดูไม่สนุกเอาเสียเลยจนนึกสงสัยว่านิยายเหล่านั้นถูกนำมาสร้างละครได้อย่างไร ทำให้อดที่จะนึกถึงนิยายที่เขียนโดยนักเขียนชั้นครูไม่ได้ในบ่อยๆครั้ง
แต่บางครั้งนิยายลูกกวาดบางเรื่องก็ทำให้เห็นแล้วว่า หากได้รับการเอาใจใส่ในรายละเอียดต่างๆ มีผู้กำกับที่ดี บทละครที่ดี โปรดักชั่นที่ดี รวมถึงนักแสดงที่เหมาะสมกับบทแล้ว นิยายเรื่องนั้นก็สามารถถ่ายทอดมาเป็นละครที่ดูสนุกได้เช่นกัน
ในทางเดียวกัน นิยายชั้นครูบางเรื่องสนุกและทรงคุณค่าเมื่อถูกถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือ แต่เมื่อถูกถ่ายทอดมาเป็นละครกลับไม่สนุกไม่น่าติดตาม อาจเพราะเนื้อเรื่องที่ถูกบิดเบี้ยวไปด้วยบทโทรทัศน์ หรือผู้กำกับที่ขาดการเอาใจใส่ ความละเมียดละไมที่น้อยลง แม้แต่การคัดเลือกนักแสดงก็แตกต่างจากตัวละครในบทประพันธ์โดยสิ้นเชิงจนบางครั้งคล้ายไม่ให้เกียรติบทประพันธ์ แบบนั้นก็มีให้เห็นอยู่มากโข
หลายคนอาจยึดติดกับบทประพันธ์ของนักเขียนชั้นครูที่อารมณ์ละเมียดแตกต่างจากนิยายในปัจจุบัน ที่หลายๆเรื่องหาความสวยงามของภาษาแทบไม่เจอ แต่ในฐานะคนดูละครเราไม่ได้ต้องการให้ผู้จัดสร้างละครที่มาจากนิยายชั้นครูตลอดไปด้วยเข้าใจว่ามีข้อจำกัดในหลายอย่าง แต่ก็อยากเห็นละครที่สร้างจากนิยายดีๆเหล่านั้นบ้าง ที่สำคัญที่สุดละครจะสนุกได้ ผู้ที่ถ่ายทอดออกมาก็ควรจะเอาใจใส่และละเมียดละไมกับทุกอย่างด้วย
จริงอยู่การถ่ายทอดตัวหนังสือสู่จอทีวีมันอาจเป็นเรื่องยากที่จะทำให้เรื่องราวสนุกได้เท่า เพราะในนิยายหลายคนจะมีจินตนาการของตัวเองไว้อยู่แล้ว ข้อจำกัดข้อนั้นเราพร้อมจะเข้าใจและยอมรับได้ เสน่ห์ของบทประพันธ์เหล่านั้นอาจลดน้อยลงไปบ้างไม่ใช่เรื่องแปลก เพียงแต่ข้อจำกัดเหล่านั้นมักถูกตอกย้ำเมื่อขาดความเอาใจใส่อย่างจริงจัง จนทำให้ละครเรื่องนั้นขาดเสน่ห์ไม่น่าดูจนกลายเป็นละครที่เข้าขั้นห่วยไปได้ทั้งที่ในบทประพันธ์นั้นสนุกมาก
เพราะแบบนั้น ปัจจุบันจึงรู้สึกว่าเหลือผู้กำกับเพียงน้อยคนเหลือเกินที่รู้สึกวางใจได้ว่าหากวางบทประพันธ์ในมือเขาแล้ว เขาจะไม่ทำให้เราผิดหวัง ทั้งๆทีมีนิยายหลายเรื่องที่อยากเห็นโลดแล่นมีชีวิตในจอทีวี
กระทู้นี้แค่อยากระบายความรู้สึกหนึ่งเสียงเล็กๆของคนที่ชอบอ่านนิยายและติดตามละครมาตลอดหลายปีเท่านั้น หลายปีมานี้ได้เห็นแล้วว่าทิศทางละครของช่องเป็นไปในทิศทางไหน ในฐานะคนดูละครแค่อยากขอความเอาใจใส่ให้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ อย่าให้กาลเวลาพัดพาเอาสิ่งที่ควรมีอยู่และคงไว้ให้หายไปเลย