The Truman Show : หนังเก่าเอามาเล่าใหม่
สำหรับคนร่วมสมัยเดียวกัน คงไม่มีใครไม่เคยดูหนังเรื่องนี้ The Truman Show นำแสดงโดยพระเอกชื่อดังแห่งยุค Jim Carrey ก่อนจะตีตั๋วเข้าไปดูในโรง ไม่รู้เลยแหละว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร แต่ที่ไปดูเพราะไปดูพระเอก โดยคิดว่า เราจะได้ดูหนังตลกจากนักแสดงตลกชื่อดังของยุคนั้น แต่ผิดคาด หนังเรื่องนี้มันเต็มไปด้วยดราม่า มีแฝงความฮาแค่นิดเดียว นิดเดียวจริงๆ จนตอนนี้ยังนึกแทบไม่ออก มันฮาฉากไหนบ้างวะ
The Truman Show เป็นเรื่องเกี่ยวกับรายการโชว์ ที่คิดโชว์แนวใหม่ เนื่องจากรายการทางทีวีตอนนั้นเรตติ้งตก คนดูเบื่อ เบื่อละคร เบื่อบท อยากหาความแปลกใหม่ ในเรื่องพระเอกคือ Truman เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกรับเป็นบุตรบุญธรรมของบริษัทสร้างรายการทีวี รายการทีวีรายการนี้เป็นรีอาลิตี้เกี่ยวกับชีวิตจริงของTruman ชีวิตประจำวันบ้านๆของพระเอกเราเลย ตื่นมาตอนเช้า ไปทำงาน กลับจากทำงาน มีเมียคอยรับอยู่ที่บ้าน อยู่ในหมู่บ้านสงบสุขสันต์ ดูมันก็ชีวิตธรรมดาๆนี่นา แล้วรายการโชว์รายการนี้มันฮิตได้ไงว๊า ที่มันฮิตก็เพราะว่า นักแสดงทุกคนในเรื่องรู้ว่ากำลังแสดง มีคนเดียวที่ไม่รู้ คือทรูแมน พระเอกของเรานี่เอง พระเอกของเราไม่รู้ว่าชีวิตตัวเองดังสุดกู่ ไม่รู้ว่าชีวิตของตัวเองคือรายการทีวีที่ทำเรตติ้งถล่มทลาย เพราะเค้าคิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตเค้าเป็นเรื่องจริง คนที่เค้ากำลังเป็นคือชีวิตเค้าจริงๆ จนกระทั่งวันนึง พระเอกเรียกเพื่อน(ในเรื่อง) มานั่งอยู่ในรถยนต์ แล้วก็บอกเพื่อนว่านั่งดูเฉยๆนะ แล้วก็ชี้ให้เห็นว่า ทำไมไอ้คนนี้มันเดินวนตรงนี้มาสามรอบแล้ว ทำไมเห็นทุกคน เหมือนเล่นตามคิว เล่นตามบท ทำไมทุกคนเคยรดน้ำต้นไม้ก็ทำเหมือนเดิมทุกคน ทำไมผู้คนในเมืองนี้มันดูแปลกๆ แล้วพระเอกก็เริ่มมีคำถามมาถึงเมียตัวเอง ว่าแต่งงานกันมาตั้งนาน ทำไมไม่ท้องสักที เค้าอยากจะมีลูกจะแย่อยู่แล้ว ทีนี้ล่ะปัญหาของโปรดิวเซอร์ ทำไงดี ไอ้เด็กที่เราอุตส่าห์ไปรับเป็นบุตรบุญธรรมมันเริ่มรู้สึกแล้วว่ะ ว่าทำไมชีวิตมันวนเวียนไปแปลกๆ เหมือนตัวเองอยู่ในการกำกับของใคร
จำไม่ได้แล้วว่า สุดท้ายพระเอกรู้เรื่องได้ยังไง แต่จำฉากที่พระเอกเปิดประตูที่เป็นฉากในเรื่องออก แล้วก็หันมาโบกมือบ๊ายบายกะกล้องและคนดูได้
คำถามคือ รู้มั๊ยว่าทำไมเราถึงดูเรื่องนี้อย่างมีความสุข ทำไมเราหัวเราะตอนที่พระเอกเริ่มเห็นความผิดปกติของคนรอบข้าง ทำไมเราสบายใจที่เห็นชีวิตคนนึงกำลังสงสัยว่าตัวเองกำลังอยู่ในละครเรื่องอะไร
คำตอบคือ เพราะเราเป็นคนดูไง เราไม่ได้เป็นพระเอกที่ไม่รู้ว่าชีวิตเรากำลังถูกครอบงำจากโปรดิวเซอร์ จากไรท์เตอร์ ที่วางพลอตอะไรมาเสร็จสรรพ เราก็เลยฮา มีความสุขที่พระเอกโดนปั่นหัว แล้วพระเอกก็โง่ที่ไม่รู้ว่ากำลังอยู่ในโชว์ชื่อดัง เพราะเข้าใจว่ามันคือชีวิตตัวเองจริงๆ
กลับกันล่ะ ถ้าเราคือพระเอกที่ชื่อทรูแมน แล้วก็ไม่รู้ว่าชีวิตตัวเองเป็นโชว์ชื่อดัง ได้ออกทีวีดังไปทั่วโลก เราก็จะวนอยู่ในนั้นตลอดไป จริงป่ะ
หนังเรื่องนี้มันก็ไม่ต่างจากชีวิตคนเราหรอก บางคนเกิดมาไม่เคยมีคำถามสักนิด เราเกิดมาทำไม ทุกๆวัน ตื่น หิวกินข้าว ทำงานๆ เหนื่อยพัก มีเวลาว่างไปเที่ยว ชีวิตเราก็วนเวียนกันอยู่อย่างนี้ ดูหนังสนุกก็มีความสุข อ่านนิยายแล้วสนุก เราก็สุข พอเราผิดหวังเราก็เสียใจ ชีวิตเราโดนครอบงำด้วยอะไรบางอย่าง เราก็ไม่รู้ตัว เพราะเราเกิดมา เราก็เป็นแบบนี้ มีอารมณ์อะไรเกิดขึ้นก็รู้ไปตามนั้น แล้วก็เข้าใจว่าชีวิตฉันเป็นของฉันเอง ฉันครีเอทชีวิตตัวเอง
แต่... เราลืมมองอะไรไปบางอย่าง เราไม่ได้ควบคุมชีวิตเราเอง เพราะอะไร เพราะเวลามีอะไรให้เราสุข เราก็พร้อมจะสุข มีอะไรให้ทุกข์เราก็พร้อมจะทุกข์ โดยที่เราไม่รู้ตัวว่า สิ่งที่กำกับให้เราสุข ให้เราทุกข์ มันมาจากการกลั่นกรองของสมองที่สร้างอารมณ์สุข อารมณ์ทุกข์ อารมณ์เฉยๆ ให้เรา
เพราะเราหิว ก็กินไง เหนื่อยก็พัก มีเงินก็ไปเที่ยว ไม่มีตังค์ก็อยู่บ้านไง ชีวิตเราวนเวียนอยู่แบบนี้ แต่เรากลับหลอกตัวเองว่าชีวิตเป็นของเรา เราเป็นนายชีวิตเราเอง เราไม่ได้ถูกครอบงำจากใคร แต่... ลองนั่งนิ่งๆแล้วพิจารณา เราไม่ได้โดนใครครอบงำหรอก เราโดนครอบงำจากความคิดของเราเองต่างหาก
นึกสภาพนะ ถ้าเราเป็นทรูแมนเป็นพระเอกในเรื่อง เราจะเริ่มรู้สึกสะกิดใจกันเมื่อไหร่ ว่าเรากำลังโดนโปรดิวเซอร์ คนเขียนบท เขียนชีวิตให้เรา เราอาจจะตายไปโดยที่ไม่เคยแม้แต่สะกิดใจก็ได้
ลองนั่งนิ่งๆแล้วคิดกันดูใหม่เถิด ชีวิตนี้มันเป็นของเราจริงๆรึเปล่า????
The Truman Show : หนังเก่าเอามาเล่าใหม่
สำหรับคนร่วมสมัยเดียวกัน คงไม่มีใครไม่เคยดูหนังเรื่องนี้ The Truman Show นำแสดงโดยพระเอกชื่อดังแห่งยุค Jim Carrey ก่อนจะตีตั๋วเข้าไปดูในโรง ไม่รู้เลยแหละว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร แต่ที่ไปดูเพราะไปดูพระเอก โดยคิดว่า เราจะได้ดูหนังตลกจากนักแสดงตลกชื่อดังของยุคนั้น แต่ผิดคาด หนังเรื่องนี้มันเต็มไปด้วยดราม่า มีแฝงความฮาแค่นิดเดียว นิดเดียวจริงๆ จนตอนนี้ยังนึกแทบไม่ออก มันฮาฉากไหนบ้างวะ
The Truman Show เป็นเรื่องเกี่ยวกับรายการโชว์ ที่คิดโชว์แนวใหม่ เนื่องจากรายการทางทีวีตอนนั้นเรตติ้งตก คนดูเบื่อ เบื่อละคร เบื่อบท อยากหาความแปลกใหม่ ในเรื่องพระเอกคือ Truman เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกรับเป็นบุตรบุญธรรมของบริษัทสร้างรายการทีวี รายการทีวีรายการนี้เป็นรีอาลิตี้เกี่ยวกับชีวิตจริงของTruman ชีวิตประจำวันบ้านๆของพระเอกเราเลย ตื่นมาตอนเช้า ไปทำงาน กลับจากทำงาน มีเมียคอยรับอยู่ที่บ้าน อยู่ในหมู่บ้านสงบสุขสันต์ ดูมันก็ชีวิตธรรมดาๆนี่นา แล้วรายการโชว์รายการนี้มันฮิตได้ไงว๊า ที่มันฮิตก็เพราะว่า นักแสดงทุกคนในเรื่องรู้ว่ากำลังแสดง มีคนเดียวที่ไม่รู้ คือทรูแมน พระเอกของเรานี่เอง พระเอกของเราไม่รู้ว่าชีวิตตัวเองดังสุดกู่ ไม่รู้ว่าชีวิตของตัวเองคือรายการทีวีที่ทำเรตติ้งถล่มทลาย เพราะเค้าคิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตเค้าเป็นเรื่องจริง คนที่เค้ากำลังเป็นคือชีวิตเค้าจริงๆ จนกระทั่งวันนึง พระเอกเรียกเพื่อน(ในเรื่อง) มานั่งอยู่ในรถยนต์ แล้วก็บอกเพื่อนว่านั่งดูเฉยๆนะ แล้วก็ชี้ให้เห็นว่า ทำไมไอ้คนนี้มันเดินวนตรงนี้มาสามรอบแล้ว ทำไมเห็นทุกคน เหมือนเล่นตามคิว เล่นตามบท ทำไมทุกคนเคยรดน้ำต้นไม้ก็ทำเหมือนเดิมทุกคน ทำไมผู้คนในเมืองนี้มันดูแปลกๆ แล้วพระเอกก็เริ่มมีคำถามมาถึงเมียตัวเอง ว่าแต่งงานกันมาตั้งนาน ทำไมไม่ท้องสักที เค้าอยากจะมีลูกจะแย่อยู่แล้ว ทีนี้ล่ะปัญหาของโปรดิวเซอร์ ทำไงดี ไอ้เด็กที่เราอุตส่าห์ไปรับเป็นบุตรบุญธรรมมันเริ่มรู้สึกแล้วว่ะ ว่าทำไมชีวิตมันวนเวียนไปแปลกๆ เหมือนตัวเองอยู่ในการกำกับของใคร
จำไม่ได้แล้วว่า สุดท้ายพระเอกรู้เรื่องได้ยังไง แต่จำฉากที่พระเอกเปิดประตูที่เป็นฉากในเรื่องออก แล้วก็หันมาโบกมือบ๊ายบายกะกล้องและคนดูได้
คำถามคือ รู้มั๊ยว่าทำไมเราถึงดูเรื่องนี้อย่างมีความสุข ทำไมเราหัวเราะตอนที่พระเอกเริ่มเห็นความผิดปกติของคนรอบข้าง ทำไมเราสบายใจที่เห็นชีวิตคนนึงกำลังสงสัยว่าตัวเองกำลังอยู่ในละครเรื่องอะไร
คำตอบคือ เพราะเราเป็นคนดูไง เราไม่ได้เป็นพระเอกที่ไม่รู้ว่าชีวิตเรากำลังถูกครอบงำจากโปรดิวเซอร์ จากไรท์เตอร์ ที่วางพลอตอะไรมาเสร็จสรรพ เราก็เลยฮา มีความสุขที่พระเอกโดนปั่นหัว แล้วพระเอกก็โง่ที่ไม่รู้ว่ากำลังอยู่ในโชว์ชื่อดัง เพราะเข้าใจว่ามันคือชีวิตตัวเองจริงๆ
กลับกันล่ะ ถ้าเราคือพระเอกที่ชื่อทรูแมน แล้วก็ไม่รู้ว่าชีวิตตัวเองเป็นโชว์ชื่อดัง ได้ออกทีวีดังไปทั่วโลก เราก็จะวนอยู่ในนั้นตลอดไป จริงป่ะ
หนังเรื่องนี้มันก็ไม่ต่างจากชีวิตคนเราหรอก บางคนเกิดมาไม่เคยมีคำถามสักนิด เราเกิดมาทำไม ทุกๆวัน ตื่น หิวกินข้าว ทำงานๆ เหนื่อยพัก มีเวลาว่างไปเที่ยว ชีวิตเราก็วนเวียนกันอยู่อย่างนี้ ดูหนังสนุกก็มีความสุข อ่านนิยายแล้วสนุก เราก็สุข พอเราผิดหวังเราก็เสียใจ ชีวิตเราโดนครอบงำด้วยอะไรบางอย่าง เราก็ไม่รู้ตัว เพราะเราเกิดมา เราก็เป็นแบบนี้ มีอารมณ์อะไรเกิดขึ้นก็รู้ไปตามนั้น แล้วก็เข้าใจว่าชีวิตฉันเป็นของฉันเอง ฉันครีเอทชีวิตตัวเอง
แต่... เราลืมมองอะไรไปบางอย่าง เราไม่ได้ควบคุมชีวิตเราเอง เพราะอะไร เพราะเวลามีอะไรให้เราสุข เราก็พร้อมจะสุข มีอะไรให้ทุกข์เราก็พร้อมจะทุกข์ โดยที่เราไม่รู้ตัวว่า สิ่งที่กำกับให้เราสุข ให้เราทุกข์ มันมาจากการกลั่นกรองของสมองที่สร้างอารมณ์สุข อารมณ์ทุกข์ อารมณ์เฉยๆ ให้เรา
เพราะเราหิว ก็กินไง เหนื่อยก็พัก มีเงินก็ไปเที่ยว ไม่มีตังค์ก็อยู่บ้านไง ชีวิตเราวนเวียนอยู่แบบนี้ แต่เรากลับหลอกตัวเองว่าชีวิตเป็นของเรา เราเป็นนายชีวิตเราเอง เราไม่ได้ถูกครอบงำจากใคร แต่... ลองนั่งนิ่งๆแล้วพิจารณา เราไม่ได้โดนใครครอบงำหรอก เราโดนครอบงำจากความคิดของเราเองต่างหาก
นึกสภาพนะ ถ้าเราเป็นทรูแมนเป็นพระเอกในเรื่อง เราจะเริ่มรู้สึกสะกิดใจกันเมื่อไหร่ ว่าเรากำลังโดนโปรดิวเซอร์ คนเขียนบท เขียนชีวิตให้เรา เราอาจจะตายไปโดยที่ไม่เคยแม้แต่สะกิดใจก็ได้
ลองนั่งนิ่งๆแล้วคิดกันดูใหม่เถิด ชีวิตนี้มันเป็นของเราจริงๆรึเปล่า????