ความเดิมตอนที่แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://ppantip.com/topic/30367768 บทนำ
http://ppantip.com/topic/30369696 บทที่ 1 เจ้าชายขี่ม้าขาวกับสาวดำตับเป็ด
http://ppantip.com/topic/30373309 บทที่ 2 แสบอสรพิษ
http://ppantip.com/topic/30376466 บทที่ 3 ดาวดราม่า
http://ppantip.com/topic/30393034 บทที่ 4 ชายปริศนาปรากฎ
http://ppantip.com/topic/30397455 บทที่ 5 นายฝรั่งจิ้ม
http://ppantip.com/topic/30420727 บทที่ 6 ใจละลาย
http://ppantip.com/topic/30437954 บทที่ 7 งูเนื้อคู่
http://ppantip.com/topic/30462369 บทที่ 8 อยากเก็บฝรั่งไว้ดองทั้งสองคน
http://ppantip.com/topic/30489956 บทที่ 9 ลำตัดลัดฟ้า
http://ppantip.com/topic/30490063 บทที่ 10 รักหรอก หรือ หลอกรัก
http://ppantip.com/topic/30492274 บทที่ 11 จดหมายผิดซอง
http://ppantip.com/topic/30505360 บทที่ 12 อเมริกาจ๋า
http://ppantip.com/topic/30516892 บทที่ 13 มิครหมาหมู่
http://ppantip.com/topic/30540907 บทที่ 14 หลบหน่อยพระเอกมา
บทที่ 15
ไบกอนแมน
คนขับรถไม่รู้ว่าฝรั่งใจดีคนนั้นชื่อว่าอะไร ตัวดาวเองก็ไม่ได้สนใจที่จะคะยั้นคะยอถามรายละเอียดของชายผู้นั้นอีก ความต้องการของเธอในตอนนี้ก็คือการไปพบย่าให้เร็วที่สุด
เมื่อรถมาจอดใกล้ทางเข้างาน ภาพเบื้องหน้าที่พอจะเห็นได้ก็คือ ทั้งคนไทยคนต่างชาติยืนตีวงล้อมใหญ่ราวกับมีซุปเปอร์สตาร์มาปรากฏตัว การจราจรตรงทางเข้าติดขัดจนทำให้รถเคลื่อนตัวช้า ดาวและยายม้วนจึงขอลงมาจากรถเพื่อล่วงหน้าไปก่อน
การเดินฝ่าฝูงชนที่เนืองแน่น มันช้ายิ่งกว่าการเดินจงกรมให้ครบรอบโบสถ์ ย่าแอ๋วรีบลุกขึ้นยืนโบกมือเรียกเมื่อเห็นดาวเดินมา เส้นทางการเดินก็เลยดูราบรื่นขึ้น
“ ย่า...หนูขอโทษ ” ทันทีที่ดาวถึงตัวย่าแอ๋ว เธอก้มลงกราบขอโทษที่ตักอย่างสำนึกผิด และร้องไห้โฮลั่นออกมาอย่างไม่อายธารกำนัลที่กำลังรุมล้อมอยู่เลย “ หนูผิดเองที่ไม่ดูแลย่าให้ดี ” เสียงสะอึกสะอื้นของดาวทำเอาฝรั่งบางคนน้ำตาคลอตามทั้งๆที่ฟังภาษาไทยไม่ออก
“ นังหม๋าดำเอ้ย ร้องไห้แยๆไม่อายชาวบ้านชาวช่องเขาเรอะ ” หญิงชรากอดหลานสาวอย่างกระชับมากขึ้น พลางใช้มือลูบหัวเพื่อปลอบใจ “ มันไม่ใช่ความผิดของเอ็ง เอ็งจะมาขอโทษขอโพยข้าทำไม ดูสิ ข้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ”
ดาวเงยหน้าขึ้นมา และสำรวจดูตัวย่าแอ๋วอีกทีเพื่อความแน่ใจ “ ย่าไม่เป็นอะไรแน่นะจ้ะ ” หลานสาวถามย่าของเธออีกครั้งด้วยความเป็นห่วง
“ ถ้าข้าเป็นป่านนี้ก็ไปอยู่โรงหมอแล้ว ฮ่าๆๆ” หญิงชราหัวเราะร่วนอย่างมีความสุขเพื่อแสดงให้หลานเห็นว่าตนสบายดีอยู่
สองย่าหลานกอดกันกลมอย่างมีความสุข ผู้คนที่มาวงล้อมต่างปรบมือร่วมแสดงความดีใจ แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปเริ่มกดชัตเตอร์กันระรัว จนทำให้ดาวรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันผิดปกติ เธอแอบชำเลืองไปรอบๆและกระซิบถามย่าด้วยความอาย “ ย่า....ทำไมคนมามุงดูเราเยอะขนาดนี้ล่ะจ้ะ ”
“ คนมันดัง คนเลยมาดูไงล่ะ ฮ่าๆๆ ” คำตอบของย่าแอ๋วยิ่งทำให้ดาวงงเข้าไปใหญ่ เธอลุกขึ้นและมองบรรยากาศรอบๆให้ละเอียดมากขึ้น สิ่งที่เห็นได้ชัดเจนก็คือไมโครโฟนประมาณสามอัน มันเขียนว่า’LLA News ’ ส่วนอีกสองอันก็เขียนว่า’Thai Town News ’ และ ‘ Thais United Channel ‘
“ พี่ดาวคะ “ เสียงของทรายดังมาจากด้านข้าง “ พาคุณย่าและคุณยายไปพักผ่อนหลังเวทีเถอะค่ะ ทางนี้ทรายจะให้สัมภาษณ์เอง ” ทรายเอามือแตะที่ไหล่ดาวเบาๆพร้อมส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
ดาวไปที่หลังเวทีตามที่ทรายบอก หัวสมองตอนนี้เธอยังไม่อยากจะมาคิดอะไรอีก การดูแลย่าและความรับผิดชอบการแสดงที่กำลังจะเกิดขึ้นเท่านั้นที่สำคัญที่สุด
ในระหว่างที่หลานสาวกำลังนวดขาย่า เธอก็นึกขึ้นได้ว่าต้องขอบคุณฝรั่งใจดีที่มาช่วยเหลือ “ ย่าจ้ะ คนที่ช่วยย่าเค้าคือใคร ” หญิงชราอมยิ้มอย่างกรุ้มกริ่มและบุ้ยปากบอกเพื่อให้ดูชายฝรั่งที่กำลังเดินมาด้านหลัง
ผู้ชายฝรั่งใจดีคนนั้น เขาสวมชุดแบบIron Manภาคล่าสุดเหมือนในภาพยนตร์ทุกอย่าง ทว่าชุดนั้นเป็นโลหะไม่ใช่เหล็ก เขาเดินมาด้วยจังหวะหนืดๆเหมือนหุ่นยนต์ และเอามือโลหะกดลงไปที่ปุ่มตรงกลางหน้าอก ถ้าในภาพยนตร์ สิ่งนี้มันก็คือ Arc ReactorของIron Manที่ใช้เป็นแหล่งพลังงาน โดยปกติสีของแสงไฟจะเป็นสีฟ้า แต่แสงไฟที่ปรากฏบนArc Reactorของชายผู้นั้นกลับเป็นสีชมพูเข้มรูปหัวใจกระพริบถี่เหมือนป้ายไฟของดารา
“ I love you. I love you” เสียงพูดอิเล็กทรอนิคส์ออกมาจากชุดIron manซึ่งมันเหมือนกับเสียงหุ่นยนต์จริงๆ ชายในชุดIron manทำคอยึกยักไปมาหยอกเย้าดาวราวกับสนิท เธอจึงสะกิดถามย่าด้วยความงง“ ย่า นี่มันอะไรกันเนี้ย ”
“ เอ็งไม่เคยดูหนังเรอะ นี่ไงล่ะไบกอนแมน ”
“ นี่เค้าเรียกว่าชุดไอร่อนแมนจ้ะย่า ”
“ จะล่อนจะจ้อนอะไรก็แล้วแต่ ไบกอนแมนเนี้ยแหละเรียกง่ายสุดแล้ว”
“ จ้ะจ้ะ ไบกอนก็ไบกอน แล้วไปไงมาไงไบกอนแมนนี้ถึงไปช่วยย่าได้ล่ะ ”
“ ก็หลังจากที่อีนังม้วนทิ้งขา แล้วมันก็หายไปนานสองนาน ข้าก็เลยตัดสินใจเดินออกไปดู ตอนแรกข้าก็ไม่กล้าออก เพราะไม่มีตั๋ว แต่ข้าเห็นฝรั่งบางคนมันก็ลักไก่เดินออกไปกันเยอะแยะ ข้าก็ทำมั้ง ก็ไม่เห็นจะมีอะไร คนต่งคนตรวจก็ไม่มีมาจับ ทีนี้ข้าก็เลยหาทางขึ้นข้างบน พอโผล่ไปก็งงเป็นไก่ตาแตกเลย คนเยอะแยะไปหมด ข้าก็พยายามหาคนที่หัวดำๆเหมือนกันเผื่อว่าจะเป็นคนไทย แล้วก็เจออยู่คนนึง เดินตามมันตั้งนาน ไหงได้เป็นคนแขกซะงั้น ฮ่าๆๆ ที่นี้สิหลงไปใหญ่เลย พอดูรอบๆตัวก็เห็นซุ้มวัดจีนอันเบ้อเร่อ แต่แปลกแหะ ไม่มีพระสักองค์ มีแต่คนไปถ่ายรูปกับพื้น ที่มันมีลายพิมพ์มือแปะอยู่กับปูนนั้นแหละ ”
“ ถนนฮอลลีวู้ดมีวัดจีนด้วยเหรอย่า ” ดาวแทรกถามด้วยความงง
“ มีสิวะ เสาแดงอันเบ้อเร่อ ที่มีหลังคาสีเขียวใหญ่ๆอ่ะ อ่อมีสิงโตคู่หน้าซุ้มประตูด้วย ”
“ แล้วตกลงย่าไปเจอไบกอนแมนของย่าได้ยังไงเนี้ย ” ดาวหันไปมองชายในชุดIron manอีกครั้ง เขาเลิกทำท่าทางทะลึ่งทะเล้นใส่เธอ เพราะตอนนี้มีนักข่าวกลุ่มหนึ่งดึงตัวเขาขอไปถ่ายรูปและสัมภาษณ์อะไรบางอย่าง
“ ข้าจะเล่าต่อนี้ไง ก็คือข้าน่ะคิดว่างานนี้ยังไงก็หลงเข้าแล้ว ข้าจำได้ว่าข้าเหน็บใบปลิวลำตัดไว้ที่สะเอว ในนั้นมันมีที่อยู่งานเป็นภาษาประกิด ข้าก็เลยจะหาใครสักคนพาข้ากลับ พ่อฝรั่งทอม...” พอย่าเอ่ยชื่อทอม ดาวก็ดีใจจนพูดแทรกถามออกมาขัดจังหวะการเล่า “ ทอม! ทำไมย่า ทอมไปช่วยย่าเหรอ ”
“ ฮ้าย! พับผ่าสิ ข้าจะบอกว่าพ่อทอมน่ะ เคยสอนภาษาประกิดข้า ข้าพอจำได้ก็เลยลองคุยกะฝรั่งดู ”
“ ทอมสอนย่าคำว่าอะไรเหรอ ”
“ พ่อทอมสอนคำว่าแฮสั้น กับคำว่า ไอร้ายยู”
“ ย่าหมายถึงคำว่าแฮนซั่มกับคำว่าไอไล้ยูหรือเปล่า ”
“ นั่นแหละๆ ข้าก็เลยไปทักฝรั่งว่า เฮ็นโหลแฮสั้น ไอร้ายยูแท้งคิ้ว พูดเสร็จก็หยิบใบปลิวมาให้ดูและก็เอานิ้วจิ้มที่อยู่ให้มันดู มันก็ยกมือปฏิเสธ แล้วก็บอกว่าโนโนโนโน หึ!ข้ารู้ว่าโนแปลว่าไม่ ชิชะ! ข้าลองคุยสี่ซะห้าคนก็เหนื่อย ก็เลยนั่งพักหน้าวัดจีน นั่งดูคนเดินเดินมาก็แปลกดี บางคนนะ แต่งตัวประหลาดๆหยั่งกะในหนังฝรั่ง คอยมายืนให้เขาถ่ายรูป และข้าก็มาเห็นไอ้ไบกอนแมนเนี้ยแหละ ที่มีเด็กๆแห่แหนมามุงเยอะสุด ข้าก็เลยเข้าไปร่วมด้วยเผื่อจะเจอคนไทย ”
“ อ๋ออย่างงี้นี่เอง เค้าก็เลยพาย่ามาส่งที่นี้ใช่ไหมจ้ะ ”
“ ใช่ใช่ ไอ้ไบกอนแมนมันดูใบปลิวและมองหน้าย่าทำท่าแปลกๆ ครั้นข้าจะคุยกะมันก็กลัว ข้ากับมันก็ยืนเก้ๆกังๆกันสักแปป คุยกันกันมาภาษาประกิดเหมือนจะไม่รู้เรื่อง สุดท้ายมันก็ทำภาษามืือบอกข้าว่าเดี๋ยวจะพาไปส่ง ”
“ แหมย่านี่เชื่อคนง่ายนะเนี้ย ”
“ เอ็งก็น่าจะเห็นแล้วนะ ว่าบางทีคนนอกยังจะน่าไว้ใจกว่าคนกันเองซะอีก จริงไหมล่ะ ” ย่าแอ๋วหันไปมองยายม้วนตาขวาง ซึ่งยายม้วนก็นั่งอยู่ห่างๆอีกมุมหนึ่งที่ไกลออกไป เพราะไม่กล้าเข้ามาใกล้ด้วยความละอาย
“ นั่นแหละ ข้าก็มากับมันหน้าตาเฉย ขึ้นไอ้รถซับวงซับเวรนั่นมา คนเขาก็แตกตื่นฮือฮา ไม่รู้ว่าข้าหรือมันที่แปลกประหลาด ข้าก็บอกมันแล้วนะ ว่าให้ถอดหน้ากากกันน็อคออกก็ไม่ถอด ข้าจะถามชื่อแซ่ก็ถามไม่เป็น มันก็เรียกข้าว่าแกมัมแกมัมอยู่นั่นแหละ ฮ่าๆ ”
“ เดี๋ยวหนูว่า หนูจะไปขอบคุณเค้าซะหน่อย แต่ว่าทำไมนักข่าวและผู้คนถึงมาเยอะขนาดนี้ล่ะย่า ”
“ ข้าได้ยินว่า ยัยพุทราหน้าเหี่ยว นังนายเก่าเอ็งน่ะ เขาไปแจ้งฟามกับตำรวจท่องเที่ยวว่ามีคนแก่คนไทยพลัดหาย คนก็เลยออกตามหากันจ้าละหวั่น ในจังหวะนั้นนะ ไอ้ไบกอนแมนก็จูงย่ามาส่ง หยั่งกะฉากในหนังเรื่องอินทรีแดงแหนะ งานนี้ก็เลยเป็นข่าวดังไปเลยไง ฮ่าๆๆ โอ้ยยใกล้แสดงแหละ ข้าคอแห้งจังเว้ย เอ็งไปหาน้ำอุ่นๆมาให้ข้าหน่อยเร็ว ”
“ จ้ะจ้ะ เดี๋ยวหนูหามาให้ ”
อ่านต่อกันด้านล่างจ้าเธอจ๋า >>>>
มาดามดำตับเป็ด : บทที่15 : ไบกอนแมน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
บทที่ 15
ไบกอนแมน
คนขับรถไม่รู้ว่าฝรั่งใจดีคนนั้นชื่อว่าอะไร ตัวดาวเองก็ไม่ได้สนใจที่จะคะยั้นคะยอถามรายละเอียดของชายผู้นั้นอีก ความต้องการของเธอในตอนนี้ก็คือการไปพบย่าให้เร็วที่สุด
เมื่อรถมาจอดใกล้ทางเข้างาน ภาพเบื้องหน้าที่พอจะเห็นได้ก็คือ ทั้งคนไทยคนต่างชาติยืนตีวงล้อมใหญ่ราวกับมีซุปเปอร์สตาร์มาปรากฏตัว การจราจรตรงทางเข้าติดขัดจนทำให้รถเคลื่อนตัวช้า ดาวและยายม้วนจึงขอลงมาจากรถเพื่อล่วงหน้าไปก่อน
การเดินฝ่าฝูงชนที่เนืองแน่น มันช้ายิ่งกว่าการเดินจงกรมให้ครบรอบโบสถ์ ย่าแอ๋วรีบลุกขึ้นยืนโบกมือเรียกเมื่อเห็นดาวเดินมา เส้นทางการเดินก็เลยดูราบรื่นขึ้น
“ ย่า...หนูขอโทษ ” ทันทีที่ดาวถึงตัวย่าแอ๋ว เธอก้มลงกราบขอโทษที่ตักอย่างสำนึกผิด และร้องไห้โฮลั่นออกมาอย่างไม่อายธารกำนัลที่กำลังรุมล้อมอยู่เลย “ หนูผิดเองที่ไม่ดูแลย่าให้ดี ” เสียงสะอึกสะอื้นของดาวทำเอาฝรั่งบางคนน้ำตาคลอตามทั้งๆที่ฟังภาษาไทยไม่ออก
“ นังหม๋าดำเอ้ย ร้องไห้แยๆไม่อายชาวบ้านชาวช่องเขาเรอะ ” หญิงชรากอดหลานสาวอย่างกระชับมากขึ้น พลางใช้มือลูบหัวเพื่อปลอบใจ “ มันไม่ใช่ความผิดของเอ็ง เอ็งจะมาขอโทษขอโพยข้าทำไม ดูสิ ข้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ”
ดาวเงยหน้าขึ้นมา และสำรวจดูตัวย่าแอ๋วอีกทีเพื่อความแน่ใจ “ ย่าไม่เป็นอะไรแน่นะจ้ะ ” หลานสาวถามย่าของเธออีกครั้งด้วยความเป็นห่วง
“ ถ้าข้าเป็นป่านนี้ก็ไปอยู่โรงหมอแล้ว ฮ่าๆๆ” หญิงชราหัวเราะร่วนอย่างมีความสุขเพื่อแสดงให้หลานเห็นว่าตนสบายดีอยู่
สองย่าหลานกอดกันกลมอย่างมีความสุข ผู้คนที่มาวงล้อมต่างปรบมือร่วมแสดงความดีใจ แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปเริ่มกดชัตเตอร์กันระรัว จนทำให้ดาวรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันผิดปกติ เธอแอบชำเลืองไปรอบๆและกระซิบถามย่าด้วยความอาย “ ย่า....ทำไมคนมามุงดูเราเยอะขนาดนี้ล่ะจ้ะ ”
“ คนมันดัง คนเลยมาดูไงล่ะ ฮ่าๆๆ ” คำตอบของย่าแอ๋วยิ่งทำให้ดาวงงเข้าไปใหญ่ เธอลุกขึ้นและมองบรรยากาศรอบๆให้ละเอียดมากขึ้น สิ่งที่เห็นได้ชัดเจนก็คือไมโครโฟนประมาณสามอัน มันเขียนว่า’LLA News ’ ส่วนอีกสองอันก็เขียนว่า’Thai Town News ’ และ ‘ Thais United Channel ‘
“ พี่ดาวคะ “ เสียงของทรายดังมาจากด้านข้าง “ พาคุณย่าและคุณยายไปพักผ่อนหลังเวทีเถอะค่ะ ทางนี้ทรายจะให้สัมภาษณ์เอง ” ทรายเอามือแตะที่ไหล่ดาวเบาๆพร้อมส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
ดาวไปที่หลังเวทีตามที่ทรายบอก หัวสมองตอนนี้เธอยังไม่อยากจะมาคิดอะไรอีก การดูแลย่าและความรับผิดชอบการแสดงที่กำลังจะเกิดขึ้นเท่านั้นที่สำคัญที่สุด
ในระหว่างที่หลานสาวกำลังนวดขาย่า เธอก็นึกขึ้นได้ว่าต้องขอบคุณฝรั่งใจดีที่มาช่วยเหลือ “ ย่าจ้ะ คนที่ช่วยย่าเค้าคือใคร ” หญิงชราอมยิ้มอย่างกรุ้มกริ่มและบุ้ยปากบอกเพื่อให้ดูชายฝรั่งที่กำลังเดินมาด้านหลัง
ผู้ชายฝรั่งใจดีคนนั้น เขาสวมชุดแบบIron Manภาคล่าสุดเหมือนในภาพยนตร์ทุกอย่าง ทว่าชุดนั้นเป็นโลหะไม่ใช่เหล็ก เขาเดินมาด้วยจังหวะหนืดๆเหมือนหุ่นยนต์ และเอามือโลหะกดลงไปที่ปุ่มตรงกลางหน้าอก ถ้าในภาพยนตร์ สิ่งนี้มันก็คือ Arc ReactorของIron Manที่ใช้เป็นแหล่งพลังงาน โดยปกติสีของแสงไฟจะเป็นสีฟ้า แต่แสงไฟที่ปรากฏบนArc Reactorของชายผู้นั้นกลับเป็นสีชมพูเข้มรูปหัวใจกระพริบถี่เหมือนป้ายไฟของดารา
“ I love you. I love you” เสียงพูดอิเล็กทรอนิคส์ออกมาจากชุดIron manซึ่งมันเหมือนกับเสียงหุ่นยนต์จริงๆ ชายในชุดIron manทำคอยึกยักไปมาหยอกเย้าดาวราวกับสนิท เธอจึงสะกิดถามย่าด้วยความงง“ ย่า นี่มันอะไรกันเนี้ย ”
“ เอ็งไม่เคยดูหนังเรอะ นี่ไงล่ะไบกอนแมน ”
“ นี่เค้าเรียกว่าชุดไอร่อนแมนจ้ะย่า ”
“ จะล่อนจะจ้อนอะไรก็แล้วแต่ ไบกอนแมนเนี้ยแหละเรียกง่ายสุดแล้ว”
“ จ้ะจ้ะ ไบกอนก็ไบกอน แล้วไปไงมาไงไบกอนแมนนี้ถึงไปช่วยย่าได้ล่ะ ”
“ ก็หลังจากที่อีนังม้วนทิ้งขา แล้วมันก็หายไปนานสองนาน ข้าก็เลยตัดสินใจเดินออกไปดู ตอนแรกข้าก็ไม่กล้าออก เพราะไม่มีตั๋ว แต่ข้าเห็นฝรั่งบางคนมันก็ลักไก่เดินออกไปกันเยอะแยะ ข้าก็ทำมั้ง ก็ไม่เห็นจะมีอะไร คนต่งคนตรวจก็ไม่มีมาจับ ทีนี้ข้าก็เลยหาทางขึ้นข้างบน พอโผล่ไปก็งงเป็นไก่ตาแตกเลย คนเยอะแยะไปหมด ข้าก็พยายามหาคนที่หัวดำๆเหมือนกันเผื่อว่าจะเป็นคนไทย แล้วก็เจออยู่คนนึง เดินตามมันตั้งนาน ไหงได้เป็นคนแขกซะงั้น ฮ่าๆๆ ที่นี้สิหลงไปใหญ่เลย พอดูรอบๆตัวก็เห็นซุ้มวัดจีนอันเบ้อเร่อ แต่แปลกแหะ ไม่มีพระสักองค์ มีแต่คนไปถ่ายรูปกับพื้น ที่มันมีลายพิมพ์มือแปะอยู่กับปูนนั้นแหละ ”
“ ถนนฮอลลีวู้ดมีวัดจีนด้วยเหรอย่า ” ดาวแทรกถามด้วยความงง
“ มีสิวะ เสาแดงอันเบ้อเร่อ ที่มีหลังคาสีเขียวใหญ่ๆอ่ะ อ่อมีสิงโตคู่หน้าซุ้มประตูด้วย ”
“ แล้วตกลงย่าไปเจอไบกอนแมนของย่าได้ยังไงเนี้ย ” ดาวหันไปมองชายในชุดIron manอีกครั้ง เขาเลิกทำท่าทางทะลึ่งทะเล้นใส่เธอ เพราะตอนนี้มีนักข่าวกลุ่มหนึ่งดึงตัวเขาขอไปถ่ายรูปและสัมภาษณ์อะไรบางอย่าง
“ ข้าจะเล่าต่อนี้ไง ก็คือข้าน่ะคิดว่างานนี้ยังไงก็หลงเข้าแล้ว ข้าจำได้ว่าข้าเหน็บใบปลิวลำตัดไว้ที่สะเอว ในนั้นมันมีที่อยู่งานเป็นภาษาประกิด ข้าก็เลยจะหาใครสักคนพาข้ากลับ พ่อฝรั่งทอม...” พอย่าเอ่ยชื่อทอม ดาวก็ดีใจจนพูดแทรกถามออกมาขัดจังหวะการเล่า “ ทอม! ทำไมย่า ทอมไปช่วยย่าเหรอ ”
“ ฮ้าย! พับผ่าสิ ข้าจะบอกว่าพ่อทอมน่ะ เคยสอนภาษาประกิดข้า ข้าพอจำได้ก็เลยลองคุยกะฝรั่งดู ”
“ ทอมสอนย่าคำว่าอะไรเหรอ ”
“ พ่อทอมสอนคำว่าแฮสั้น กับคำว่า ไอร้ายยู”
“ ย่าหมายถึงคำว่าแฮนซั่มกับคำว่าไอไล้ยูหรือเปล่า ”
“ นั่นแหละๆ ข้าก็เลยไปทักฝรั่งว่า เฮ็นโหลแฮสั้น ไอร้ายยูแท้งคิ้ว พูดเสร็จก็หยิบใบปลิวมาให้ดูและก็เอานิ้วจิ้มที่อยู่ให้มันดู มันก็ยกมือปฏิเสธ แล้วก็บอกว่าโนโนโนโน หึ!ข้ารู้ว่าโนแปลว่าไม่ ชิชะ! ข้าลองคุยสี่ซะห้าคนก็เหนื่อย ก็เลยนั่งพักหน้าวัดจีน นั่งดูคนเดินเดินมาก็แปลกดี บางคนนะ แต่งตัวประหลาดๆหยั่งกะในหนังฝรั่ง คอยมายืนให้เขาถ่ายรูป และข้าก็มาเห็นไอ้ไบกอนแมนเนี้ยแหละ ที่มีเด็กๆแห่แหนมามุงเยอะสุด ข้าก็เลยเข้าไปร่วมด้วยเผื่อจะเจอคนไทย ”
“ อ๋ออย่างงี้นี่เอง เค้าก็เลยพาย่ามาส่งที่นี้ใช่ไหมจ้ะ ”
“ ใช่ใช่ ไอ้ไบกอนแมนมันดูใบปลิวและมองหน้าย่าทำท่าแปลกๆ ครั้นข้าจะคุยกะมันก็กลัว ข้ากับมันก็ยืนเก้ๆกังๆกันสักแปป คุยกันกันมาภาษาประกิดเหมือนจะไม่รู้เรื่อง สุดท้ายมันก็ทำภาษามืือบอกข้าว่าเดี๋ยวจะพาไปส่ง ”
“ แหมย่านี่เชื่อคนง่ายนะเนี้ย ”
“ เอ็งก็น่าจะเห็นแล้วนะ ว่าบางทีคนนอกยังจะน่าไว้ใจกว่าคนกันเองซะอีก จริงไหมล่ะ ” ย่าแอ๋วหันไปมองยายม้วนตาขวาง ซึ่งยายม้วนก็นั่งอยู่ห่างๆอีกมุมหนึ่งที่ไกลออกไป เพราะไม่กล้าเข้ามาใกล้ด้วยความละอาย
“ นั่นแหละ ข้าก็มากับมันหน้าตาเฉย ขึ้นไอ้รถซับวงซับเวรนั่นมา คนเขาก็แตกตื่นฮือฮา ไม่รู้ว่าข้าหรือมันที่แปลกประหลาด ข้าก็บอกมันแล้วนะ ว่าให้ถอดหน้ากากกันน็อคออกก็ไม่ถอด ข้าจะถามชื่อแซ่ก็ถามไม่เป็น มันก็เรียกข้าว่าแกมัมแกมัมอยู่นั่นแหละ ฮ่าๆ ”
“ เดี๋ยวหนูว่า หนูจะไปขอบคุณเค้าซะหน่อย แต่ว่าทำไมนักข่าวและผู้คนถึงมาเยอะขนาดนี้ล่ะย่า ”
“ ข้าได้ยินว่า ยัยพุทราหน้าเหี่ยว นังนายเก่าเอ็งน่ะ เขาไปแจ้งฟามกับตำรวจท่องเที่ยวว่ามีคนแก่คนไทยพลัดหาย คนก็เลยออกตามหากันจ้าละหวั่น ในจังหวะนั้นนะ ไอ้ไบกอนแมนก็จูงย่ามาส่ง หยั่งกะฉากในหนังเรื่องอินทรีแดงแหนะ งานนี้ก็เลยเป็นข่าวดังไปเลยไง ฮ่าๆๆ โอ้ยยใกล้แสดงแหละ ข้าคอแห้งจังเว้ย เอ็งไปหาน้ำอุ่นๆมาให้ข้าหน่อยเร็ว ”
“ จ้ะจ้ะ เดี๋ยวหนูหามาให้ ”
อ่านต่อกันด้านล่างจ้าเธอจ๋า >>>>