เมื่อคืนมีฉากที่ทุกคนจดจำคือฉากมารยาเจ้าพ่อ เราก็ตั้งยิ้มแก้มแทบแตกไปด้วย เขินแทนวารี
ถ้ามีหนุ่มๆ มาทำอย่างนี้คงลงไปกองอยู่ข้างเตียงด้วยความเขิน
ไหนจะเคลิ้มไปกับหน้าตาของพิพัช จันเลา แลง ที่คาดว่าเจ้าพ่อท่านจะคัดคนสนิทมาจากหน้าตาล้วนๆ

แต่ที่ประทับใจที่สุดคือฉากที่นางเอกของเราอยู่กับเพื่อนซี้
ดูแล้วสัมผัสได้เลยว่า 2 คนนี้สนิทกันมาก ไม่ว่าจะเป็นคำพูดที่แซวกัน กัดกัน
สายตาเป็นห่วง / รู้ทัน ของจิณห์วรา ที่สื่อได้ประมาณว่า "ฉันรู้นะว่าแกหวั่นไหว อย่ามาปากแข็งเลยยัยวารี"

ฉากที่มี วารีกับจิณห์ออกมามันให้ความรู้สึกของเพื่อนที่คบกันมานาน มองตาก็รู้ใจ ทำเราอินในความเป็นเพื่อนมากกว่าตอนสามทหารเสืออยู่ด้วยกันซะอีก
วันนี้นางเอกก็จะกลับกรุงเทพแล้ว เราคงไม่ได้ดูฉากอย่างนี้แล้วสินะ