จขกท.มีหลานอายุ 6 ขวบ เรียนอยู่ ป.1 หลาน จขกท. ไม่มีพ่อ แม่หลาน ท้องตั้งแต่ยังวัยรุ่น ทาง ผช.ไม่รับผิดชอบ
มี คุณทวด เลี้ยง กับ คุณยาย ตอนนี้แม่หลานอายุ 23 เรียนอยู่มหาลัย มีช่วยเลี้ยงบ้าง แต่ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจ
ปัจจุบัน แม่หลานมีแฟนใหม่ ทางแฟนใหม่รับได้ มีพาไปเที่ยวบ้าง ให้หลาน เรียกพ่อ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ
แฟนใหม่แม่หลานทำงาน มาหาบ้าง ไม่ทุกวัน

ปัญหาคือ

หลานเหมือนมีปมด้อย จะพูดจาไม่ค่อยดี เวลาไม่พอใจอะไร จะตะคอกใส่คนอื่น ตะโกน
เช่น ตะโกนใส่คุณทวด อย่ามายุ่ง ไปไกลๆ เบื่อ รำคาญ  นี่ยังน้อยนะคะ จิงๆแล้วมีอีกค่ะ
เป็นเด็กที่ร้องไห้ง่าย นิดหน่อยก็ร้อง ทำอะไรไม่เป็น อาจจะเป็นเพราะคุณทวดตามใจ ทำให้ทุกอย่าง
แม้กระทั่ง หลานคันเท้า คันขา ยังต้องเรียกคุณทวดมาเกาให้
หลานไม่ค่อยทานข้าวนะคะ อาจจะเป็นเพราะทางบ้านเลี้ยงมาแบบนั้น กินแต่สเต๊ก เฟรนฟราย ไส้กรอก ไม่เคยเห็นหลานทานข้าวเลย
หลานผอมมาก วันนึงถ้าไม่บังคับให้กินก็ไม่กิน
หลานเพิ่งเข้า ป.1 โรงเรียนแห่งใหม่ กลับมาจากโรงเรียน จขกท.จะถามว่ามีเพื่อนใหม่หรือยัง หลานจะไม่ค่อยพูด ไม่เล่าให้ฟัง พอถามบ่อยๆ
หลานก็บอกว่า มีเพื่อนคนเดียว

มีอยู่ครั้งนึง หลานพูดว่า หนูรู้นะว่าพ่อก็ไม่ใช่พ่อแท้ๆของหนู พ่อหนูมันตายไปแล้ว หลานน้ำตาคลอๆ นึกแล้วก็สงสาร
เวลาพาหลานมาเล่นที่บ้าน จขกท. (ที่บ้าน จขกท.มีเด็กอีกคนนึง) เวลาเล่นด้วยกัน หลานจะเป็นเด็กที่ขี้งอนมากหวงของแม้จะไม่ใช่ของตัวเอง
ไม่ได้ดั่งใจ ก็จะทำหน้าหงิกหน้างอ จนจขกท.ไม่อยากจะพามาเล่นแล้ว ทำกิริยาไม่ค่อยดี พูดจาก็ไม่ดี
แม่หลานไม่ค่อยสนใจ ไม่ดูแล ไม่เอาใจใส่ ถ้าไม่พูดไม่บอก ก็ไม่ดูแล

บางครั้งก็หนักใจกับพฤติกรรมของหลาน จะทำยังไงดี ให้หลานนิสัยดี หรือว่าหลานยังเด็กไป

ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ

ปล. จขกท.เล่าไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ เรียบเรียงไม่ค่อยถูก ขออภัย ณ.ที่นี้ด้วย