แม่พิมพ์ของชาติเป็นอาชีพที่เราใฝ่ฝันอยากจะเป็นมาตั้งแต่เด็กๆแต่เราไม่ได้จบครุศาสตร์หรือศึกษาศาสตร์มาเนื่องด้วยฐานะทางครอบครัวที่ค่อนข้างจะยากจนเมื่อมีโอกาสได้รับทุนการศึกษาจากมหาลัยแห่งหนึ่งให้เรียนในคณะวิทยาศาสตร์เราจึงไม่ลังเลที่จะรับไว้เพราะไม่อย่างนั้นคงจะไม่มีโอกาสได้เรียนต่อและคิดว่าพอจบแล้วคงจะหาลู่ทางมาเป็นครูได้ไม่อยากเพราะตอนนั้นครูที่โรงเรียนก็จบคณะวิทย์มาเหมือนกัน  และเวลาสี่ปีในรั้วมหาลัยของเราก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วเราจบมาได้สามเดือนแล้วและตอนนี้เราก็รู้แล้วว่าความฝันของเรามันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยเดี๋ยวนี้คนจะเป็นครูได้จะต้องมีใบประกอบวิชาชีพหรือไม่ก็ใบอนุญาตสอนซึ่งเราไม่มี   การที่เราจะมีใบประกอบวิชาชีพได้เท่าที่ศึกษามาคร่าวๆวิธีแรกเราต้องสอบ 9 มาตรฐานให้ผ่านถึงจะได้ใบอนุญาตสอนและฝึกสอนอีกหนึ่งปีถึงจะได้ใบประกอบวิชาชีพ ส่วนวิธีที่สองคือเรียนซึ่งอันนี้เราไม่แน่ใจว่ารายละเอียดเป็นยังไงเพราะเราคงต้องเลือกวิธีที่หนึ่งเพราะต้องทำงาน การสอบคงเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเราเพราะเรียนจบแล้วไม่มีทุนให้เราแล้วเราจะต้องเลี้ยงตัวเองแล้ว  เราจึงตัดสินใจหางานทำเพื่อหาเงินเลี้ยงตัวเองให้ได้ก่อนจะได้ไม่เดือดร้อนที่บ้านและจะได้มีเงินส่งเสียให้ที่บ้านด้วยแล้วค่อยรอสอบให้ได้ใบอนุญาตสอนมาก่อนถึงจะไปสมัครเป็นครู  เราใช้วุฒิปริญญาสมัครงานทุกตำแหน่งที่เค้ารับแต่ก็ไม่ได้ซักที เพื่อนเราบอกว่าคนเพิ่งจบยังหางานไม่ได้ไม่ใช่เรื่องแปลกและเราก็รู้ว่ามันจริง งานสมัยนี้หาไม่ได้ง่ายๆเลยแต่เรารองานไม่ได้นานขนาดนั้น  ที่บ้านเราคงไม่มีเงินจะส่งให้ในช่วงเรารองานเราจึงตัดสินใจเอาวุฒิ ม.ปลายมาสมัครงานโรงงานที่เราเคยมาทำตอนปิดเทอม  เราทำที่นี่ได้สองเดือนแล้วพอมีเงินที่เลี้ยงตัวเองได้และส่งให้ทางบ้านแต่การทำงานมันช่างเหนื่อยเหลือเกินกลับมาถึงห้องจะอ่านหนังสือก็ไม่ค่อยรู้เรื่องแต่ก็พยายามอ่านทั้งที่รู้ว่าไม่ไหว เหนื่อยกายยังไม่เท่าไหร่แต่เหนื่อยใจนี่สิตอนนี้เพื่อนๆในกลุ่มได้งานดีๆทำกันหมดแล้ว แล้วเราล่ะ???  มันทำให้เราเกิดแรงกดดันไหนจะจากที่บ้านอีกพ่อแม่ตามประสาคนบ้านนอกอยากให้ลูกเป็นครูท่านจะภูมิใจมากและท่านก็หวังกับเราไว้มากอันนี้ยิ่งเป็นแรงกดดันให้เราเครียดมากๆ ในตอนนี้รู้สึกเหนื่อยและท้อมากความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นคุณครูของเด็กๆทำไมมันช่างห่างไกลเหลือเกิน กำลังใจของเราตอนนี้จะมีก็แต่แม่ที่คอยห่วงใยและถามไถ่เราเสมอ ส่วนเพื่อนๆก็ยุ่งๆกับงานไม่มีโอกาสได้คุยกับใครเลย เราจึงได้ตัดสินใจตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาหวังเพียงแค่ขอกำลังใจจากเพื่อนๆเพื่อเติมแรงใจไว้สู้ต่อเพื่อทำตามฝันไปเป็นครูบ้านนอกของเด็กๆที่ขาดโอกาสให้ได้รับแต่สิ่งดีๆจากคุณครูอย่างที่เราได้รับจากครูตั้งแต่เด็กๆจนกระทั่งถึงวันนี้ และตั้งกระทู้เพื่อเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนที่กำลังเดินตามความฝันเหมือนกัน…..