วันนี้ก็ขี่จักรยานตามเส้นทางเดิม พระราม 2-เทียนทะเล

ก็ขาไปขี่ตามปกติ แต่ เมื่อผ่านไปสัก 16-17กม ก็เริ่มมีอาการไม่ปกติกับท้องซะงั้น อยู่ดีๆก็ปวดท้องขึ้นมาเฉย แม่เจ้า.... ไปถึงจุดร้านค้าประจำหน้า รร พิทยาลงกรณ์ ก็ซื้อน้ำกินกับเกลือแร่ ให้ตายเถอะ กินเข้าไปแล้ว เริ่มรู้สึกขนลุกซู่
ใจก็นึกว่า จะเข้าห้องน้ำที่ใหนดีฟระ ก็นึกออก เขาบอกว่า โรงพักเพื่อประชาชน ก็เลยต้องรีบขี่กลับบ้าน และจะไปแวะไป สน เทียนทะเล
แต่เหมือนอะไรบังตา หรือบังใจ ทั้งที่ขี่ประจำทุกวัน  ดันเลี้ยวเข้าหมู่บ้านพฤกษา ซะงั้น ก็เลยต้องรีบหันหัวออกมา
ใจก็บอกกับตัวเองว่า อึดไว้ อึดไว้  ระยะทางอีกนิดเดียว ก็ได้เข้าห้องน้ำที่ สน เทียนทะเล ครับ ก็ต้องขอบคุณ พี่ๆตำรวจที่อนุญาตให้ได้ใช้งาน ครับ

แต่พออกมา ก็รู้สึก แรงหายไปชั่วขณะ แต่แม่เจ้า ขียังไม่ถึงสะพานที่ข้ามไปปากทางวัดลูกวัว แม่เจ้า ฝน ฝนมากยังไงละนี้ เห้นแค่ครึ่มๆ แต่ ลงมาซะหนัก  
เอาฟระ ใหนๆ ก็ใหนๆ เปียกแล้วก็ ไม่มีอะไรจะเสีย
ขี่มาสักพัก ขี่มาจะถึง รพ ผู้สูงอายุ ฝนก็เริ่มหยุดแระ แม่เจ้า รถกระบะ  ขับลุยน้ำ แม่มม ไม่คิดจะเบรค หรืออะไรเลย ลุยมาเต็มๆ
จากตัวที่ เริ่มจะชื่น  ก็เปียกอีกครั้งเพราะโดนน้ำที่ รถกระบะคันนั้น ลุยน้ำแล้วกระเด็นมาเต็ม
ก็คิดในใจว่า เอาวะวันนี้มันคงจะไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แระ แต่อยุ่ดีๆ ตัววัดความเร็ว แคทอาย 5 อยู่ดีๆ ความเร็วที่แสดง ไม่ขึ้นซะงั้น

วันนี้เลยรู้สึกประทับใจกับการขี่วันนี้จริงๆะครับ ได้ครบความรู้สึกเลยจริงๆ 5555  เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องไปปรับตัวเซ็นเซอร์ที่ล้อดูสักหน่อยว่ามันเป็นอะไรไปซะแล้ว