วันนี้ประมาณบ่าย 2 โรงเรียนเรามีประชุมห้องเรากลุ่มแรกขึ้นลิฟต์ไป รอดไปได้ด้วยดี
ต่อมา ตาเรากับเพื่อนๆอีก 13 คน ขึ้นไปได้สักพัก ไฟตก แล้วลิฟต์ก็ค้างทันใด
มีเสียงหวีดร้องจากผู้หญิงเล็กน้อย(เราด้วย 55) จากนั้นก็กดปุ่มฉุกเฉิน ปรากฏว่ามันใช้ไม่ได้

แต่คุณครูรู้ทัน เลยส่งคนมาดูลิฟต์ ขอบคุณสวรรค์
จากนั้นคุณครูก็ไปตามช่างของโรงเรียนมา พร้อมกับคุยปลอบใจไปสักพักว่า

"วันนี้เขาจะตัดไฟถึงบ่าย 2 รอหน่อยนะลูก"

เท่านั้นแหละ ว้าก ย้ากกก อ๊ากกก
เราบอกเพื่อนๆว่า อย่าพูดเยอะ มันให้ออกซิเจนมาก ค่อยๆหายใจ
แต่อยู่ในลิฟต์พวกเราเฮฮากันมาก ขอบคุณเพื่อนตัวโจ๊กที่พูดให้ตลก ลดความเครียดไปได้บ้าง เช่น

"อย่าตดนะเว้ยย" "ตดโดนกระทืบแน่" 555 แค่นั้นก็เรียกเสียงฮาได้อย่างครึกครื้น

ติดอยู่ประมาณ เกือบ 10 นาที ครูก็บอกให้ง้างลิฟต์ แล้วค่อยๆหย่อนตัวลงมาจากช่องแคบ
นั่นเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ตระหนักได้ว่า "ออกซิเจนมีค่าแค่ไหน"

ขอบคุณคุณครูและช่างประจำโรงเรียนมากนะคะ