เราอ่านใน manager
ไม่รู้เค้าตัดหรือยังไงในละคร
แต่ไม่น่าตัดเลยเราอยากให้มีขนาดแค่อ่านเรายังขำเลย


ตัดมาเฉพาะ ตอนที่เอ่ยถึงนะคะ

    เทวพันธ์ที่กำลังใส่เสื้อนอกของพุฒิภัทร ตัวที่ถอดทิ้งไว้ที่โรงหนังให้มารตี เทวพันธ์รู้สึกฉุนขาดจึงพูดเสียงดังลั่น
---

   รถของเทวพันธ์แล่นตะกุกตะกักเหมือนจะดับมิดับแหล่มาจอดที่วังจุฑาเทพ เทวพันธ์ลงจากรถมา ด้วยท่าทางเซ็งๆ แต่พอเห็นว่าถนอมกับสมบุญอยู่บริเวณนั้นก็รีบแอคท่าและกระชับเสื้อสูทให้เข้าที่

    “นี่..ตาถนอม เอาถุงขนมในรถไปให้ในครัวเร็วๆด้วย บอกให้เค้ารีบจัดออกมาเป็นของว่างให้หม่อมย่าด้วยล่ะ” มารตีสั่ง
        สองพ่อลูกรีบเดินไปที่ตึกหม่อมเอียด
        ส่วนสองคนรถต่างมองตามไปแล้วหันมามองหน้ากัน
        “เอ..เสื้อนอกที่คุณชายเทวพันธ์สวม..มันคุ้นๆนะพ่อ”
----
“มารตีทำเองค่ะ” มารตีบอก
       รณพีร์กับรัชชานนท์พูดพร้อมกัน “ทำเอง?”
       “รัชชานนท์ รณพีร์ ทำไมตกใจขนาดนั้น แล้วน้ำเสียงแบบนั้นน่ะ มันแปลว่าอะไรไม่ทราบ ฮึ” หม่อมเอียดถาม
       รัชชานนท์กับรณพีร์สบตากันอย่างจ๋อยๆ “เปล่าครับหม่อมย่า”
       ย่าอ่อนนั่งจ้องสูทของเทวพันธ์อย่างฉงนและสงสัยมาพักใหญ่ เทวพันธ์รู้ตัวว่าถูกจ้องอยู่ก็เริ่มอึดอัด
       “ไม่ทราบคุณย่าอ่อนมองอะไรหรือครับ”
       “เอ่อ ..เสื้อนอกของคุณชายเทวพันธ์ คุ้นๆนะคะ..เอ่อ อิชั้นขออนุญาตดูให้ชัดๆจะได้ไหมคะ” อ่อนถาม
       “นั่นมันสูทของชายภัทรไม่ใช่เหรอครับ” รณพีร์บอก
       รัชชานนท์เข้ามาดูใกล้ๆ “ดีไซน์ การตัดเย็บ ฝีมือร้านประจำของพวกเรา เป็นของชายภัทรแน่ๆ”
       “ใช่ใช่มั้ยคะ ย่าก็คิดไว้แล้ว..แล้วคุณเอาไปสวมได้ยังไงคะ” ย่าอ่อนถาม
       “เอ่อ อ๋อ ก็สูทตัวนี้ ชายภัทรลืมไว้เมื่อตอนโน่นไง ลุงเลยจะเอามาคืน แต่เมื่อกี้มือไม่ว่างก็เลยต้องเอาคลุมๆมา” เทวพันธ์ถอดออก “อ้ะๆ ผมฝากคืนชายภัทรด้วยนะครับคุณอ่อน”

----








หุหุ