คิดถึงชีวิตสมัยเรียน ม.ปลาย เป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุด มีเพื่อนเยอะแยะ กลุ่มผมมีทั้งหมด 10 คน เรียนด้วยกัน อยู่ด้วยกัน กินด้วยกัน เล่นด้วยกัน นอนด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เป็นช่วงชีวิตที่ไม่ต้องมีความรับผิดชอบอะไรมากมาย คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ เข้าแถวหน้าเสาธง พักเที่ยงกินข้าวข้างรั้ว (อาจารย์เดินมาตรวจทีวิ่งหนีแทบไม่ทันแตะห่อข้าวกระจาย 555) แตะบอลพลาสติกใต้ต้นไม้หน้าเสาธง เลิกเรียนก็เรียนพิเศษกับเพื่อนๆ (ไม่ได้ไปเรียนหรอก ไปเหล่สาว ฮ่าๆ) คิดถึงภาพบรรยากาศเก่าๆ โดดเรียน หนีเที่ยว เล่นเกมดอทเอแล้วทะเลาะกัน โกรธกัน แล้วก็ดีกัน 555 เข้าห้องซ้อมร้องเพลงเล่นดนตรี มันแบบซักซีดเลยก็ว่าได้ 555 ไม่มีตังก็แบ่งกันใช้ จับกลุ่มแซวรุ่นน้องน่ารักๆ ลอกการบ้านกัน เขียนโพยเข้าห้องสอบ ลอกข้อสอบกันจนสอบผ่านทุกคน เรียนจบกันทุกคน 555 ยังมีวีรกรรมซ่าๆอีกเยอะแยะเลย ฮ่าๆ
          วันนี้จู่ๆ ก็เกิดคิดถึงเพื่อน คิดถึงสมัยเด็กๆ ขึ้นมา นี่ก็ 4 ปีแล้ว ที่จบออกมา เคยกลับเข้าไปเยี่ยมโรงเรียนครั้ง สองครั้งเอง ไม่รู้ว่าเพื่อนแต่ละคนใครเป็นยังไงกันบ้าง บางคนก็ยังติดต่อกันอยู่ บางคนก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย ได้แต่ถามข่าวฝากความคิดถึงไปกับเพื่อนที่ได้คุยกัน นานๆกลับไปก็นัดเจอกันที แต่ละคนเปลี่ยนไปเยอะเลยก็มี แต่ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนไป มีสิ่งเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนก็คือยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิม ผมมีความสุขมากๆ ที่เวลาได้เจอหน้าเพื่อนสมัยเรียน เพื่อนแท้ เพื่อนตาย มันสุขใจ
          เวลามันก็ล่วงเลยมานาน จนทุกวันนี้เรียนจบ แต่บางคนก็ยังเรียนอยู่เพราะได้ทุน (ทุนเรียนนาน 555) บางคนก็ซิ่วแล้วซิ่วอีก ต่างคนต่างมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ มีการมีงานที่ต้องทำ เป็นผู้ใหญขึ้น ไม่มีเวลาว่าง เวลาสนุกสนานก็น้อยลง บางครั้งก็คิดนะอยากย้อนเวลากลับไปอยู่กับเพื่อน ชีวิตแบบเด็กๆ ที่ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ถ้าย้อนเวลาได้จริงพ่อแม่เราจะได้ไม่ต้องแก่ด้วย ฮ่าๆ มันคงจะดีเนอะ ^^

via Pantip Talk