อยากไำด้ข้อคิดดีๆ จากเพื่อนๆ ค่ะ
ว่าเราควรจะคิดอย่างไร หรือวางตัววางใจไว้ตรงจุดไหนอย่างไรดีเมื่อเกิดความรู้สึกเครียดมากๆ
จากการที่ต้องอยู่กับบุพการีที่เป็นโรคประสาทตลอดเวลา
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังจะกลายเป็นประสาทตามคนที่บ้านไปอีกคนแล้วค่ะ
แต่คนที่บ้านเป็นโรคประสาทแบบดุร้าย อาละวาดนะคะ
ส่วนเราแค่รู้สึกเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า รู้สึกเซื่อง หงอย เหนื่อยตลอดเวลาเหมือนโดนดูดพลังงานชีวิตไปเท่านั้นเอง
พอออกไปคลายเครียดข้างนอก ได้พูดคุยได้เจอเพื่อนฝูง พอกลับมาใกล้จะถึงบ้านจะรู้สึกยิ่งแย่หนักเข้าไปอีก
เพราะจะเริ่มหดหู่ที่ต้องกลับมาบ้าน
ตั้งแต่เด็กเวลาเราโดนเรียกชื่อ เราจะรู้สึกผวา หัวใจเต้นแรงจะหลุดจากอก
เพราะคนที่บ้านท่านนี้เป็นคนขี้หงุดหงิด จะเรียกคนด้วยเสียงกรรโชกตลอดเวลา
เราไม่อาจรู้ได้เลยว่าจะโดนเรียกแค่ให้ไปกินข้าว หรือเรียกไปดุด่าเฆี่ยนตีเรื่องอะไรบ้าง
ซึ่งบางทีก็จะเป็นเรื่องเก่าๆ ที่ท่านเก็บขึ้นมาคิดแล้วโกรธใหม่ ก็เรียกมาด่าใหม่ อะไรแบบนั้น
ตอนนี้ก็อยู่ด้วยกันมากว่า 30 ปีแล้ว ก็ยังไม่ชินซักทีเวลาโดนเรียกชื่อ
หลังๆ นี่อารมณ์ยิ่งรุนแรงหนัก ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับเข้าอาการวัยทองด้วยหรือเปล่า
หมอที่พาไปรักษาก็แทบเรียกได้ว่าเป็นจิตแพทย์อันดับต้นๆ ของประเทศ รักษากันมานานต่อเนื่องเป็นสิบปีแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้มากเลย
(หรือว่าอาจช่วยได้มากแล้วก็ไม่รู้ ถ้าไม่ได้ไปพบ อาจมีบางคนในบ้านโดนฆ่าตายไปนานแล้วมั้ง)
เราเคยแยกตัวออกไปอยู่เอง เพราะโดนด่าหยาบคายสารพัดสัตว์ และไล่ให้ออกจากบ้านด้วยสาเหตุการทำงานบ้านผิดพลาดที่เล็กน้อยมาก
ตอนอยู่คนเดียวขอบอกเลยว่าเป็นช่วงที่สบายใจมาก เงียบเหงานิดหน่อย แต่ใจมันสงบดีเหลือเกิน มีสมาธิกับการทำงานได้ดี
แต่คนอื่นในบ้านก็เรียกให้กลับมาช่วยกันดูแล ไม่กลับก็จะกลายเป็นอกตัญญูอีก
เรารู้สึกว่าทางเดียวที่แน่นอนที่สุดที่เราจะหลุดพ้นได้จากวงจรของการเป็นโรคประสาท คือการอยู่ให้พ้นต้นตอความเครียดซึ่งก็คือคนคนนี้
แต่ถ้าทำแบบนั้นสังคมจะประณามเราหรือเปล่าคะ คนในครอบครัวที่เหลืออีก ให้พวกเขารับมือกันโดยเราเอาตัวรอด เหมือนเราเห็นแก่ตัวเลย เพราะทุกคนต่างก็เครียดจนมีแนวโน้มจะกลายเป็นประสาทพอๆ กัน ไม่ใช่แค่เราคนเดียว
ออกแนวเป็นกระูทู้บ่้นๆ แต่ก็ยังต้องการคำตอบและคำแนะนำนะคะ
ใครมีประสบการณ์คล้ายๆ กันก็มาแชร์กันบ้างก็ได้
หรือใครมีอะไรอยากแนะนำ เช่นคอร์สปฏิบัติธรรมที่น่าสนใจก็บอกได้ค่ะ
ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะอยู่กับคนเป็นโรคประสาทอย่างไรไม่ให้เป็นโรคประสาทตามไปอีกคนคะ?
ว่าเราควรจะคิดอย่างไร หรือวางตัววางใจไว้ตรงจุดไหนอย่างไรดีเมื่อเกิดความรู้สึกเครียดมากๆ
จากการที่ต้องอยู่กับบุพการีที่เป็นโรคประสาทตลอดเวลา
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังจะกลายเป็นประสาทตามคนที่บ้านไปอีกคนแล้วค่ะ
แต่คนที่บ้านเป็นโรคประสาทแบบดุร้าย อาละวาดนะคะ
ส่วนเราแค่รู้สึกเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า รู้สึกเซื่อง หงอย เหนื่อยตลอดเวลาเหมือนโดนดูดพลังงานชีวิตไปเท่านั้นเอง
พอออกไปคลายเครียดข้างนอก ได้พูดคุยได้เจอเพื่อนฝูง พอกลับมาใกล้จะถึงบ้านจะรู้สึกยิ่งแย่หนักเข้าไปอีก
เพราะจะเริ่มหดหู่ที่ต้องกลับมาบ้าน
ตั้งแต่เด็กเวลาเราโดนเรียกชื่อ เราจะรู้สึกผวา หัวใจเต้นแรงจะหลุดจากอก
เพราะคนที่บ้านท่านนี้เป็นคนขี้หงุดหงิด จะเรียกคนด้วยเสียงกรรโชกตลอดเวลา
เราไม่อาจรู้ได้เลยว่าจะโดนเรียกแค่ให้ไปกินข้าว หรือเรียกไปดุด่าเฆี่ยนตีเรื่องอะไรบ้าง
ซึ่งบางทีก็จะเป็นเรื่องเก่าๆ ที่ท่านเก็บขึ้นมาคิดแล้วโกรธใหม่ ก็เรียกมาด่าใหม่ อะไรแบบนั้น
ตอนนี้ก็อยู่ด้วยกันมากว่า 30 ปีแล้ว ก็ยังไม่ชินซักทีเวลาโดนเรียกชื่อ
หลังๆ นี่อารมณ์ยิ่งรุนแรงหนัก ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับเข้าอาการวัยทองด้วยหรือเปล่า
หมอที่พาไปรักษาก็แทบเรียกได้ว่าเป็นจิตแพทย์อันดับต้นๆ ของประเทศ รักษากันมานานต่อเนื่องเป็นสิบปีแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้มากเลย
(หรือว่าอาจช่วยได้มากแล้วก็ไม่รู้ ถ้าไม่ได้ไปพบ อาจมีบางคนในบ้านโดนฆ่าตายไปนานแล้วมั้ง)
เราเคยแยกตัวออกไปอยู่เอง เพราะโดนด่าหยาบคายสารพัดสัตว์ และไล่ให้ออกจากบ้านด้วยสาเหตุการทำงานบ้านผิดพลาดที่เล็กน้อยมาก
ตอนอยู่คนเดียวขอบอกเลยว่าเป็นช่วงที่สบายใจมาก เงียบเหงานิดหน่อย แต่ใจมันสงบดีเหลือเกิน มีสมาธิกับการทำงานได้ดี
แต่คนอื่นในบ้านก็เรียกให้กลับมาช่วยกันดูแล ไม่กลับก็จะกลายเป็นอกตัญญูอีก
เรารู้สึกว่าทางเดียวที่แน่นอนที่สุดที่เราจะหลุดพ้นได้จากวงจรของการเป็นโรคประสาท คือการอยู่ให้พ้นต้นตอความเครียดซึ่งก็คือคนคนนี้
แต่ถ้าทำแบบนั้นสังคมจะประณามเราหรือเปล่าคะ คนในครอบครัวที่เหลืออีก ให้พวกเขารับมือกันโดยเราเอาตัวรอด เหมือนเราเห็นแก่ตัวเลย เพราะทุกคนต่างก็เครียดจนมีแนวโน้มจะกลายเป็นประสาทพอๆ กัน ไม่ใช่แค่เราคนเดียว
ออกแนวเป็นกระูทู้บ่้นๆ แต่ก็ยังต้องการคำตอบและคำแนะนำนะคะ
ใครมีประสบการณ์คล้ายๆ กันก็มาแชร์กันบ้างก็ได้
หรือใครมีอะไรอยากแนะนำ เช่นคอร์สปฏิบัติธรรมที่น่าสนใจก็บอกได้ค่ะ
ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ