ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 5 ในชีวิตสำหรับการดูละครเรื่อง เดอะแฟนท่อมออฟดิโอเปร่า 2ครั้งที่ลอนดอน 1 ครั้งที่บอร์ดเวย์ และอีก1 ครั้งใน DVD แต่นี่เป็นครั้งที่ตื่นเต้นที่สุด เมื่อที่นั่งที่ข้าพเจ้าบังเอิญได้ไปนั่ง เป็นแถว L ตรงกลาง รียกว่าแทบจะเป็นที่นั่งที่ดีที่สุด ในโรงละครก็ว่าได้ ทันทีที่เพลงสรรเสริญพระบารมีจบ ข้าพเจ้าได้ปล่อยใจเพื่อเตรียมพร้อมจะรับความสดและใหม่จาก นักแสดงชุดนี้

เรื่องที่เขียนต่อไปนี้ อย่าเรียกว่ารีวิวเลย เรียกว่าเล่าสู่กันฟังดีกว่า  


     เริ่มต้นด้วยฉากการประมูลสินค้า ที่ทำให้ข้าพเจ้าวางใจอย่างเป็นที่สุดว่า ทุกอย่างจะออกมาอย่างราบรื่น ไม่ว่าจะเป็น แสง สี เสียง หรือฉากที่เลื่อนไปมาอย่างสวยงาม ไม่แพ้ในครั้นที่ได้ชมที่ต่างประเทศ

     การปรากฎตัวแรงของ Christine Daae ที่รับบทโดย Claire Lyon ในหมู่นักบัลเล่ต์ ช่างสดุดตา อย่างไม่ต้องเดาว่า เธอคนนี้่นี่แหละ คือนางเอกของเรื่อง ทั้งๆที่เธออยู่รวมกับนักแสดงสมบทอื่นๆ เพราะเธอสวยเด่น มาแต่ไกล เธอได้ขับเคลื่อนตัวละครของเธอด้วยความ สวย ใส ไร้เดียงสา ตั้งแต่ต้น จนจบเรื่อง จากการรับฟังเพลงละครเรื่องนี้มานานหลายปี เรียกว่าข้าพเจ้าร้องตามได้ จึงทำให้รู้สึกว่า เธอร้องคร่อมจังหวะร่ำไป โดยเฉพาะช่วงคาเดนซ่า ตอนจบของเพลง  Think of me แต่เสียงอันไพเราะของเธอมิได้ทำให้รู้สึกอึกอัดแต่อย่างใด

     พูดถึงนางเอกแล้ว ก็พลาดบทรองอย่างตัวละคร Meg Giry ที่รับบทโดย Eleanor Waite ไม่ได้ 
ทันทีที่เธอเริ่มร้อง ข้าพเจ้าเริ่มนั่งไม่ติดเก้าอี้ เพราะพยายามจะหยิบนิตยสารรัชดาลัยมาเปิดว่า นี่ Understudy (นักแสดงสำรอง) หรือเปล่า แต่ก็ไม่กล้าเปิดหนังสือเพราะกลัวมีเสียงกรอบแกรบๆ และเมื่อไปถึงกลางเพลงจึงอดไปไม่ได้ที่จะสกิด เพื่อนข้าพเจ้าว่า วันนี้มีการ Replace หรือไม่ เพื่อนข้าพเจ้าจึงบอกว่า กำลังคิดอยู่เหมือนกัน ...

     Brad Little รับบท ปิศาจโรงละคร ข้าพเจ้าติดใจเป็นที่สุด เพราะหลายๆซีน พี่แกทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่า พี่แกเปิดคอนเสิร์ตมาเล่นคนเดียว ยิ่งช่วงเพลงเอก Music of the Night ไร้อารมณ์อันอ่อนหวาน และเมื่อไฟปิดลง คริสตินที่กำลังหมดสติ เดินลุกขึ้นไปนอนบนเรือเอง!!! ข้าพเจ้าหลุดขำออกมาเบาๆ คุณเก้าอี้ข้างๆคงด่าข้าพจ้าอยู่ สิ่งที่ข้าพเจ้ามิอาจสัมผัสได้ทั้งเรื่องคือความรักที่ปิศาจโรงละครมีให้กับสาวน้อยคริสติน และความรักที่คริสตินมีให้กับปิศาจ โดยเฉพาะฉากที่คริสตินถอดหน้ากากออก แล้วโดนปิศาจดุด่าว่ากล่าว ข้าพเจ้าไม่เห็นความรักของปิศาจในตอนท้ายสักนิด และอยากบอกว่าเสียงแอคโค่ ปวดหัวมาก ข้าพเจ้าอยากฟังเสียงร้องของนักแสดงใส่แต่พองาม ไม่ได้อยากฟังเสียงเซอร์ราวด์ก้องไปทั้งโรง หลังจากนี้ข้าพเจ้า อคติไปละ ทำให้ฉากบน Rooftop เป็นฉากธรรมดาไป

     ฉากรักที่สัมผัสได้โดยมาก จะได้รับผ่านความรักของหนุ่มสาวคริสติน และราอูลที่รับบทโดย Anthony Downing มากกว่า ต้องบอกว่า ราอูลในฉบับนี้ คืออีกสิ่งหนึ่งที่ดีของละครปิศาจโรงละครในฉบับนี้ เชื่อเถอะว่า ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าราอูลฉบับนี้ ทั้งฝีมือดี เสียงไพเราะ จนเราต้องจินตนาการว่าตัวเองเป็น คริสตินสาวน้อยผู้ไร้เดียงสา

     ข้าพเจ้าไม่สามารถจำในรายละเอียดของโรงละครมากนัก แต่สิ่งหนึ่งที่รู้สึกคือ บทรองๆไม่สามารถทำให้ข้าพเจ้ามีความทรงจำใดๆ ได้เลยแต่สุดท้ายแล้วข้าพเจ้าก็ยังอยากให้คนไทย ได้ไปสัมผัสกับละครโปรดัคชั่นระดับโลกสักครั้ง เพราะโดยรวมแล้วแม้ข้าพเจ้าจะติดใจเรื่องโน่น เรื่องนี้บ้าง แต่ก็เป็นละครที่โปรดัคชั่นสวยงามเรื่องหนึ่งของโลก

  ปล ข้าพเจ้าลืมใส่คะแนน เอาไป 3 ดาวคับ ***