ไม่ใช่พระบวชใหม่
แต่เป็นพระที่บวชมาหลายพรรษาแล้ว แต่ก็ยังสวดไม่เป็น
ปีที่แล้วที่ผมไปบวชอยู่วัดที่ต่างจังหวัด ไกลจากตัวเมืองพอสมควร ใช้ชีวิตพระไปประมาณเดือนเศษ ทำให้ผมพอจะ(ถือวิสาสะ)จำแนกพระสงฆ์ในปัจจุบันได้เป็น 4 กลุ่มหลัก ๆ
กลุ่มแรก - พระนักพัฒนา
เป็นพระด้วยใจรัก ยึดมั่นในหลักธรรมคำสอน ศึกษาเล่าเรียนจบเปรียญธรรมหลาย ๆ ประโยค รักษาศีลอย่างเคร่งครัด ยังไม่พอ พยายามที่จะเผยแพร่หลักธรรมคำสอนของพุทธศาสนาให้คนรุ่นใหม่อย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะออกรายการธรรมะ ออกหนังสือ ออกแสดงธรรมอย่างต่อเนื่องจนเป็นที่ยกย่องทั้งระดับประเทศ และ ระดับโลก เช่น ท่าน ว.วชิรเมธี ท่านพุทธธาสภิกขุ หลวงพ่อคูณ ฯลฯ
กลุ่มที่สอง - พระนักปฏิบัติ
เช่นเดียวกับกลุ่มแรก เป็นพระด้วยใจรัก ศึกษาพระธรรม ยึดมั่นคำสอน จำบทดสวดได้หมด จะสั้นจะยาวจะยากแค่ไหน แต่ไม่ได้พยายามที่จะเผยแพร่พุทธศาสนาอย่างโจ่งแจ้ง เน้นปฏิบัติตนให้ดูเป็นตัวอย่างมากกว่าจะไปชักชวนคน ออกเทศน์แสดงธรรมก็เฉพาะในกลุ่มเล็ก ๆ ในวัดตัวเอง เจ้าอาวาสวัดที่ผมบวชก็ดูจะเป็นลักษณะนี้ กับพระชั้นผู้ใหญ่แก่พรรษา และคิดว่า พระวัดป่า (ป่าจริง ๆ นะ ไม่ใช่ป่าแต่ชื่อ) ก็อยู่ในกลุ่มนี้
โดยเฉพาะนิกาย ธรรมยุทธ์นี่ เรียกได้ว่าพระสงค์ต้นตำหรับเลย
กลุ่มที่สาม - พระอยู่(เพื่อไม่ให้วัดร้าง)
น่าจะมีเยอะที่สุดแล้วมั้งในปัจจุบัน บวชเป็นเพราะเพียงเพื่ออยากใช้ชีวิตสงบ ๆ ถือศีลพื้นฐาน ไม่ได้ศึกษาพระธรรมคำสอนแบบจริง ๆ จัง ๆ สวดมนต์ก็งู ๆ ปลา ๆ งึมงำตามพระผู้ใหญ่ เจอบทยาว ๆ ยาก ๆ ก็แค่อ้าปากพะงาบ ๆ ตามไป วัดที่ผมบวชมากกว่าครึ่งเป็นพระกลุ่มนี้ และวัดที่อยู่ไม่ไกลกันมากนักก็มีแต่พระแบบนี้ พวกท่านไม่ได้ทำอะไรเลวร้ายหรอก แต่ก็ไม่ได้ปฏิบัติธรรมเคร่งครัดอะไรด้วย เช้าบิณฑบาต มีกิจนิมนต์ก็ไป บ่ายก็อยู่วัด กลางคืนก็จำวัด ในกุฏิก็มีเครื่องอำนวยความสะดวกแทบไม่ต่างอะไรกับฆารวาส ทีวี ตุ้เย็น หม้อหุงข้าว ฯลฯ บางกุฏิก็ติดแอร์เลยก็มี ผมเจอกับตัว บวชพระมาจะได้สิบพรรษา สวดอิติปิโสยังไม่จบเลย
สุดท้าย - พระทำลาย
พวกนี้ปรากฎอยู่ตามหน้าหนังสือพิมพ์ออกข่าวอยู่ในปัจจุบัน กินเหล้า เมายา มั่วสีกา ค้ายาเสพย์ติด ฯลฯ เป็นกลุ่มที่ไม่คู่ควรกับผ้าเหลืองแม้แต่น้อย สมควรจับสึกให้สิ้นซาก
ยังมีอีกกลุ่มที่ผมไม่อยากวิจารย์มาก
ก็คือพระเกจิอาจารย์ที่มักจะเสกเครื่องรางของขลังออกมาให้บรรดานักเลงพระได้ขวนขวายไขว่ขว้ากัน พกแล้วแคล้วคลาด พกแล้วทำมาค้าขึ้น พกแล้วรวย ฯลฯ อะไรทำนองนี้
เพราะผมมั่นใจว่า พระพุทธเจ้า "ไม่เคย" สอนเรื่องพวกของปลุกเสกเหล่านี้แน่ ๆ
ร่ายซะยาว = ='
เอาเป็นว่า ท่านจะรู้สึกยังไง ถ้ามีการนิมนต์พระไปทำบุญที่บ้าน แล้วมีพระสวดมนต์เสียงดังฉะฉานแค่สองสามรูป ที่เหลือแค่ออกเสียงคลอตาม เพราะตอนบวชใหม่ ๆ ผมก็เป็นแบบนี้
คิดยังไงกับพระที่สวดมนต์ไม่เป็น?
แต่เป็นพระที่บวชมาหลายพรรษาแล้ว แต่ก็ยังสวดไม่เป็น
ปีที่แล้วที่ผมไปบวชอยู่วัดที่ต่างจังหวัด ไกลจากตัวเมืองพอสมควร ใช้ชีวิตพระไปประมาณเดือนเศษ ทำให้ผมพอจะ(ถือวิสาสะ)จำแนกพระสงฆ์ในปัจจุบันได้เป็น 4 กลุ่มหลัก ๆ
กลุ่มแรก - พระนักพัฒนา
เป็นพระด้วยใจรัก ยึดมั่นในหลักธรรมคำสอน ศึกษาเล่าเรียนจบเปรียญธรรมหลาย ๆ ประโยค รักษาศีลอย่างเคร่งครัด ยังไม่พอ พยายามที่จะเผยแพร่หลักธรรมคำสอนของพุทธศาสนาให้คนรุ่นใหม่อย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะออกรายการธรรมะ ออกหนังสือ ออกแสดงธรรมอย่างต่อเนื่องจนเป็นที่ยกย่องทั้งระดับประเทศ และ ระดับโลก เช่น ท่าน ว.วชิรเมธี ท่านพุทธธาสภิกขุ หลวงพ่อคูณ ฯลฯ
กลุ่มที่สอง - พระนักปฏิบัติ
เช่นเดียวกับกลุ่มแรก เป็นพระด้วยใจรัก ศึกษาพระธรรม ยึดมั่นคำสอน จำบทดสวดได้หมด จะสั้นจะยาวจะยากแค่ไหน แต่ไม่ได้พยายามที่จะเผยแพร่พุทธศาสนาอย่างโจ่งแจ้ง เน้นปฏิบัติตนให้ดูเป็นตัวอย่างมากกว่าจะไปชักชวนคน ออกเทศน์แสดงธรรมก็เฉพาะในกลุ่มเล็ก ๆ ในวัดตัวเอง เจ้าอาวาสวัดที่ผมบวชก็ดูจะเป็นลักษณะนี้ กับพระชั้นผู้ใหญ่แก่พรรษา และคิดว่า พระวัดป่า (ป่าจริง ๆ นะ ไม่ใช่ป่าแต่ชื่อ) ก็อยู่ในกลุ่มนี้
โดยเฉพาะนิกาย ธรรมยุทธ์นี่ เรียกได้ว่าพระสงค์ต้นตำหรับเลย
กลุ่มที่สาม - พระอยู่(เพื่อไม่ให้วัดร้าง)
น่าจะมีเยอะที่สุดแล้วมั้งในปัจจุบัน บวชเป็นเพราะเพียงเพื่ออยากใช้ชีวิตสงบ ๆ ถือศีลพื้นฐาน ไม่ได้ศึกษาพระธรรมคำสอนแบบจริง ๆ จัง ๆ สวดมนต์ก็งู ๆ ปลา ๆ งึมงำตามพระผู้ใหญ่ เจอบทยาว ๆ ยาก ๆ ก็แค่อ้าปากพะงาบ ๆ ตามไป วัดที่ผมบวชมากกว่าครึ่งเป็นพระกลุ่มนี้ และวัดที่อยู่ไม่ไกลกันมากนักก็มีแต่พระแบบนี้ พวกท่านไม่ได้ทำอะไรเลวร้ายหรอก แต่ก็ไม่ได้ปฏิบัติธรรมเคร่งครัดอะไรด้วย เช้าบิณฑบาต มีกิจนิมนต์ก็ไป บ่ายก็อยู่วัด กลางคืนก็จำวัด ในกุฏิก็มีเครื่องอำนวยความสะดวกแทบไม่ต่างอะไรกับฆารวาส ทีวี ตุ้เย็น หม้อหุงข้าว ฯลฯ บางกุฏิก็ติดแอร์เลยก็มี ผมเจอกับตัว บวชพระมาจะได้สิบพรรษา สวดอิติปิโสยังไม่จบเลย
สุดท้าย - พระทำลาย
พวกนี้ปรากฎอยู่ตามหน้าหนังสือพิมพ์ออกข่าวอยู่ในปัจจุบัน กินเหล้า เมายา มั่วสีกา ค้ายาเสพย์ติด ฯลฯ เป็นกลุ่มที่ไม่คู่ควรกับผ้าเหลืองแม้แต่น้อย สมควรจับสึกให้สิ้นซาก
ยังมีอีกกลุ่มที่ผมไม่อยากวิจารย์มาก
ก็คือพระเกจิอาจารย์ที่มักจะเสกเครื่องรางของขลังออกมาให้บรรดานักเลงพระได้ขวนขวายไขว่ขว้ากัน พกแล้วแคล้วคลาด พกแล้วทำมาค้าขึ้น พกแล้วรวย ฯลฯ อะไรทำนองนี้
เพราะผมมั่นใจว่า พระพุทธเจ้า "ไม่เคย" สอนเรื่องพวกของปลุกเสกเหล่านี้แน่ ๆ
ร่ายซะยาว = ='
เอาเป็นว่า ท่านจะรู้สึกยังไง ถ้ามีการนิมนต์พระไปทำบุญที่บ้าน แล้วมีพระสวดมนต์เสียงดังฉะฉานแค่สองสามรูป ที่เหลือแค่ออกเสียงคลอตาม เพราะตอนบวชใหม่ ๆ ผมก็เป็นแบบนี้