ถึง...สาวน้อยของพี่เขตต์อันตราย (คนเดียวเท่านั้น) อะคริๆ

หลังจากที่พี่นอน (เอาเท้าก่ายหน้าผาก)  คิดและตัดสินใจอยู่หลายวัน ว่าพี่ควรเขียนจดหมายถึงน้องมัทดีมั้ย
แต่สุดท้าย....พี่ก็ต้องยอมพ่ายแพ้ให้กับความหน้าด้าน เอ้ย ยอมพ่ายแพ้ให้กับความคิดถึง
พี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมความคิดถึงของพี่มันถึงได้มากมายขนาดนี้
ทั้งๆ ที่พี่ก็คิดถึงน้องมัท แค่วันละสองเวลา ... เวลาหลับ กับ เวลาตื่น … เท่านั้นเอง

จดหมายฉบับนี้คงเป็นฉบับสุดท้ายระหว่างเราสองคน (ท่ามกลางสายตาพยานอีกหลายสิบคู่)  
หลังจากนี้...พี่คงต้องตัดใจจากน้องมัทอย่างจังๆ สักที

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เริ่มต้นจากการหยุดดูคลิปนี้... ให้ได้เสียก่อน ... แล้วพี่จะเริ่มตัดใจ
แต่เดี๋ยวนะปุ่มหยุดรักเธอมันอยู่ตรงไหน   พี่หาในยูทูปไม่เจอจริงๆ

ช่วยไม่ได้ ช่วยไม่ได้อีกแล้วใจ ก็เธอดึงดูดขนาดนี้...




...ฟิ้วววววว ...วิ่งไปหยิบทิชชู่มาซับเลือดกำเดาก่อน  

พี่ก็เพิ่งรู้ว่า...การตัดใจจากใครสักคนมันยากเย็นเหมือนกัน แต่สักวัน   พี่คงจะทำได้ .... (หราาาาาาา)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


และแล้ว...พี่ต้องก้มหน้าก้มตายอมรับความพ่ายแพ้แล้วจริงๆ ใช่ม้ายยยย



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ก็ดมๆ หอมๆ  กันไปขนาดนั้นแล้วนี่... ฮึ่ยยยย งุ่นง่านนนนนน

ถึงจะรู้ดีว่าในที่สุดก็ต้องมีวันนี้ ... หลังจากที่พี่เฝ้าหลอกหลอน เอ้ย เฝ้าติดตามน้องมัทมาพอสมควร
คงถึงเวลาที่พี่ต้องหลีกทางให้กับนาย ข ต ว. สักที  เห็นว่าจะจบแล้ว ถึงได้หลีกทางให้หรอกนะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้  เมสเสสทูนายเขตต์ตวัน    ไอ  No.1 you No. 10 !!


พี่ต้องกลับไปเป็นเกษตรกรไร่แห้ว ท้อ ระกำ อีกแล้วสิ
คิดจะปลูกดอกไม้  ดอกรัก กับใครเค้าบ้าง ไม่เคยจะสำเร็จ  โดนสกัดดาวรุ่งทุ๊กที
แล้วพี่จะเอากำไรจากการปลูกแห้ว ท้อ ระกำ ไปช่วยอุดหนุน เดนทีนรสแซลม่อนครีมชีส
ของน้องมัทนะ ตอนนี้ต้องแคะกระปุกอุดหนุนไปก่อนนะ

เอาล่ะ ถึงเวลาที่ต้องกล่าวคำอำลาแล้วสินะ  ชีวิตมันก็แบบนี้ล่ะ ปลายทางของความเพ้อเจ้อ
เอ้ย ความฝันมันไม่ได้สวยงามเสมอไปจริงมั้ย (นายคนนั้นเค้าว่ามา)  ...
แต่ถึงยังไงพี่ก็ไม่เสียใจที่ได้ตามหลอกหลอน เอ้ย ได้เฝ้ามองน้องมัทอยู่ไกลๆ
(ในโลกส่วนตัวของพี่) แบบนี้ ขอบคุณที่ทำให้ชีวิตพี่สดใสซาบซ่าอีกครั้ง นะจ๊ะน้องมัท

รักน้องมัทมากๆ เหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือความห่วงใย
จาก...พี่เขตต์อันตราย (คนเดิมของน้องมัท)

ปล. ขออภัย ถ้าฉบับนี้สปอยด์เยอะไปหน่อย มันเป็นความลับที่อยู่ใน
ผมไม่คิดว่าจะเขียนจดหมายได้หลายฉบับขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ความตั้งเดิม
ก็แค่จดหมายฉบับแรกเอาฮาแค่นั้น  จนสุดท้ายก็ลากยาวมาได้ขนาดนี้  
(ขออภัยในความไม่ค่อยจะสม่ำเสมอในการเขียนแต่ละครั้ง)  ฉบับหลังๆ ก็กินเวลาหลายวัน
กว่าจะเขียนออกมาได้แต่ละที บวกกับบางครั้งผมเห็นกระทู้น้องญาญ่าเยอะแล้ว
ผมไม่อยากหางานเพิ่มให้น้องอีก ก็เลยทำให้ช้าๆ ไปบ้าง (ขนาดช้าก็ยังพร่ำได้ยาว 555)

และผมต้องขออภัยแฟนคลับของน้องญาญ่าด้วย  ถ้าหากว่าในบางครั้งผมเล่นมุกใดๆ
ที่อาจจะดูว่ามันล่วงเกินน้องที่รักของคุณๆ มากไป ผมต้องขอโทษจากใจจริงๆ นะครับ
ทั้งหมดทั้งมวลมาจากความเอ็นดู และชื่นชมล้วนๆ จากใจ
ถ้ามีสิ่งใดที่ทำให้ขุ่นเคือง ผมต้องขอโทษจริงๆ ครับ

สุดท้าย ขอบคุณน้องมัทนาทั้งหลายที่ (อดทน) ติดตามอ่านจดหมายของพี่เขตต์อันตรายเสมอมา  
ขอบคุณทุกความคิดเห็นในจดหมายทุกๆ ฉบับ  และขอบคุณกิ๊ฟเงียบๆ ที่กดให้ผมด้วย (ทักผมได้ ผมไม่กัดนะ)
มันทำให้ผมรู้สึกว่า จดหมายบ้าๆ ก็ยังมีคนมาอ่านเหมือนกัน ขอบคุณครับ

ปล.2  ถ้าจะ ปล. แรก ยาวขนาดนี้ ไม่เขียนจดหมายขอบคุณอีกฉบับเลยล่ะ