เครดิต เมเนเจอร์ ละครออนไลน์
http://www.manager.co.th/Drama/ViewNews.aspx?NewsID=9560000056049

ท่ามกลางบรรยากาศของท้องทะเลสวยงามยามบ่าย กูซอขับเรือเร็วพาสาระวารี และพิพัช เพื่อไปที่เกาะยานก พิพัชยืนหน้าหงิกตลอดเวลา ไม่พอใจที่สาระวารีไปที่เกาะ สาระวารีจะคล้องกล้องห้อยคอเอาไว้ หันดูวิวรอบๆก่อนจะหันไปพูดกับพิพัช
       "อีกนานมั้ยกว่าจะถึง"
       "ชั่วโมงเศษๆ" พิพัชพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึง
       "เป็นชั่วโมงเลยเหรอ แล้วถ้าเปิดบ่อนจะทำยังไงล่ะ เรือเล็กแค่เนี้ย จะรับแขกได้กี่คนกั๊น"
       พิพัชนิ่งไม่พูดอะไร รู้ว่าสาระวารีเลียบๆเคียงๆถามเรื่องบ่อน เลยไม่ตอบ สาระวารียิ้มแหย่ๆ
       "ที่เงียบเนี่ย ไม่อยากตอบ หรือไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน เลยไม่รู้จะตอบยังไง"
       พิพัชหน้าบึ้งหนักกว่าเดิม แต่ไม่ยอมพูดอะไร สาระวารียั่วไม่ขึ้นเลยเซ็ง หยิบกล้องออกมาจะถ่ายรูป หันไปพูดกับกูซอ
       "เบาเครื่องหน่อยได้มั้ยคะ ฉันอยากจะถ่ายรูปแถวนี้นิดนึง"
       กูซอยิ้มแย้มบอก
       "ได้ครับ"
       พิพัชพูดสวนขึ้น
       "ไม่ได้ คุณษมาสั่งไว้ให้รับคุณไปที่เกาะ ไม่ได้บอกว่าคุณจะแวะเก็บดอกไม้ ตกปลาแถวนี้"
       กูซอจ๋อย ไม่กล้าขัดพิพัช สาระวารีแขวะ
       "แหม คุณนี่เป็นไกด์ชั้นดีที่ 1 เลยนะ หวังว่าพอบ่อนพันล้านของนายคุณเปิด เค้าคงไม่ส่งคุณมารับลูกค้ายังงี้นะ ไม่งั้นลูกค้าแผ่นแน่บกลับบ้านกันหมด"
       "ผมเป็นเลขาส่วนตัวของคุณษมา ไม่ใช่ไกด์ เข้าใจให้ถูกต้องซะด้วย"
       ในขณะที่สาระวารีเหยียดปากหมั่นไส้หันไปมองพิพัช แต่เขาจ้องหน้าเธอนิ่งไม่ละสายตา สาระวารีก็ไม่ลงให้จ้องหน้าไม่หลบเหมือนกัน
       
       ต่างฝ่ายต่างตั้งป้อมใส่กันตั้งแต่แรกเจอ

บ่ายแก่ๆ ลำแพง และแลง น้องชาย ยืนรออยู่ที่ท่าเรือของเกาะยานก ลำแพงยืนนิ่งสีหน้าไร้อารมณ์ กูซอขับเรือมาจอดที่ท่าเรือ พอเรือจอดสนิท พิพัชก็ขึ้นจากเรือเป็นคนแรก ปล่อยให้กูซอช่วยดึงสาระวารีขึ้นจากเรือ
       
       สาระวารีเหล่มองพิพัช
       "แมนมาก ไม่ถีบฉันตกน้ำเลยล่ะ"
       พิพัชยิ้มเยาะทำหูทวนลม
       "นี่คุณลำแพง แม่บ้านของคุณษมา ส่วนนั่นแลง น้องชายของคุณลำแพง"
       สาระวารียิ้มทักทายจะไหว้ลำแพง
       "สวัส..."
       ลำแพงไม่สน พูดสวนขึ้น ก่อนหันเดินนำกลับไป สีหน้าท่าทางเย็นชา ไร้อารมณ์    
       
       "เชิญที่บ้านค่ะ คุณษมากำลังรออยู่"
       กูซอส่งเป้ใหญ่ของสาระวารีให้แลงรับไป แล้วเอาเรือไปเก็บที่โรงเก็บเรือ แลงสะพายเป้ของสาระวารีแล้วเดินแซงนำไปก่อนใคร สาระวารีเดินตามพิพัชและมองไปที่ตัวบ้านและบริเวณรอบๆ ก่อนชวนพิพัชคุยอีกครั้ง
       "บ้านนายคุณนี่สวยมากนะ มีกองละครมาขอใช้สถานที่มั่งรึยังคะเนี่ย"
       พิพัชหยุด ตอบแบบไม่เต็มใจจะพูดด้วยนัก
       "คุณษมาชอบอยู่เงียบๆ รักความเป็นส่วนตัว ผมคิดว่า คุณษมาคงไม่ยอมให้ใครหน้าไหนเข้ามาเปิดการแสดงให้วุ่นวายหรอก แค่นักข่าวหลงเข้ามาคนเดียว ก็วุ่นวายมากพอแล้ว"
       พิพัชเดินนำตามลำแพงไปต่อ สาระวารีค้อนใส่ ก่อนเดินตามตื้อถาม
       "มองจากที่นี่เห็นเกาะที่เจ้านายคุณอยากจะเปิดคาสิโนรึเปล่า"
       พิพัชหยุดเดิน สีหน้าเซ็งๆ อย่างไม่เต็มใจแต่รักษามารยาท เพราะเป็นแขกเจ้านาย
       "เห็นลิบๆ โน่น เกาะที่มีรูปคล้ายเกือกม้า" พิพัชชี้ให้ดู
       สาระวารีมองตามและกระชับกล้องพร้อมถ่ายรูป
       "เกาะไหน"
       ลำแพงหน้าหงิกหยุดเดินและเดินกลับมาตาม เธอมองสาระวารี พูดน้ำเสียงเย็นชา
       "คุณษมารออยู่ ท่านคงไม่ชอบที่จะต้องรอนานๆ"
       ลำแพงมองสาระวารีด้วยแววตาเฉยชา ก่อนเดินนำต่อไป
       สาระวารีจับตามองตามลำแพง ที่เดินหลังตรงคอเกร็ง ผอมบาง รวบมวยผมแน่นไม่ให้ผมกระดิกซักเส้น
       สาระวารี เหยียดปากใส่
       "เกาะนี้เลี้ยงผีดิบไว้รับใช้ด้วยเรอะ"
       พิพัชจะหลุดขำออกมา แต่กลั้นเก็กเอาไว้ทัน
       "คุณลำแพงเป็นแม่บ้านที่เก่ง และคุณษมาก็ไว้ใจเธอมาก ฉันรับรองได้ว่า เธอไม่แอบมาล้วงตับคุณกินตอนกลางคืนแน่ ไม่ต้องกลัวไปหรอก"
       พิพัชเดินนำไป สาระวารีบ่นพึมพำแล้วถอนใจ
       "แต่ละคน"


ปล. ตอนแรกเราตั้งใจจะฟินกับเจ้าพ่อเต็มที่ แต่พอมาเจอบทสนทนาของพิพัชกับวารี แอบอยากเห็นวารีกับพิพัชเถียงกันบ่อยๆ คู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อ....