เมื่อ 3 เืดือนก่อนเเต๋วประสบอุบัติเหตุค่ะ มีแผลตามร่างกาย แต่ที่หนักสุดคือที่ใบหน้า หน้าเเต๋วฝาดลงกับพื้น
ซึ่งตอนที่ประสบอุบัติเหตุเเต๋วไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน (เพื่อนเเต๋วไม่เป็นอะไรเลยค่ะ คิดว่าเป็นคราวเคราะห์ของเเต๋วเอง)
ที่นั้นไกลจากบ้านเเต๋ว 30 กม. เห็นจะได้ เเถวนั้นไม่มีโรงพยาบาลมีเเต่อนามัย เเต๋วจึงขับรถไปอนามัย (ตอนนั้นเจ็บเเต่ยังไหว)
พอไปถึงมีเจ้าหน้าที่อยู่คนเดียว พี่เขาก็มาช่วยทำแผลให้เเต๋ว เเต่เพิ่งลงมือทำ ก็มีเด็กหัวเเตกมาที่อนามัย
พอเห็นเเต๋วก็ลุกขึ้นเเละบอกกับเจ้าหน้าที่ว่าให้ทำให้เด็กก่อนเเต๋วไม่เป็นไร

ตอนนั้นเเต๋วไม่ได้คิดอะไรนะ เเค่คิดว่าเเต๋วโตกว่า ก็เสียสละให้เด็กก่อน เเต่พอมานึกอีกที เเต๋วรู้สึกว่านี้มันเรื่องดีนะ
เเต๋วเสียสละให้กับคนอื่น ทั้งๆ ที่เเต๋วก็เจ็บหนัก ตอนที่เเต๋วลุกขึ้นและบอกออกไปว่าให้เด็กทำเเผลก่อน
เจ้าหน้าที่เเละเเม่ของเด็ก ก็หันมายิ้มให้เเต๋ว ยิ้มทั้งชื่นชม และยิ้มขอบคุณ เเต๋วรู้สึกดีมากๆ เลยล่ะตอนนั้น
มันเป็นความรู้สึกที่ดี เป็นความสุขที่ไม่ว่าใครก็ทำได้เพียงเเค่เรารู้จักแบ่งปัน เสียสละ มีน้ำใจให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

สุดท้ายนี้ .. เเต๋วอยากขอบคุณชาวบ้านเเถวนั้นที่เข้ามาช่วยเหลือ ขอบคุณเจ้าหน้าที่อนามัยที่ช่วยดูเเลเเต๋ว
                ขอบคุณทุกคนในวันนั้น ที่ได้ช่วยเหลือกันเเละกัน มันทำให้เเต๋วรู้ว่าน้ำใจยังคงมีอยู่ในสังคมเรา