....พระสนมฮีบิน เป็นพระสนมเอกในพระเจ้าซุกจง แห่งโซซอน เป็นธิดาของจาง ฮย็อง กับ นางยุน ตระกูลลพาพย็องยุน (อนุภริยา) โดยมีพระนามเดิมว่า จาง อ๊ก จอง เริ่มแรกเดิมทีนั้น พระนางเป็นนางกำนัลรับใช้ของพระนางจางรยอล มเหสีองค์ที่ 2 ในพระเจ้าอินโจ (พระพันปีโจ) ปี ค.ศ. 1686 พระนางได้พบกับพระเจ้าซุกจงทำให้เกิดใจรักกัน จากนั้นพระเจ้าซุกจงได้แต่งตั้งพระนางเป็นพระสนมขั้น 4 เมื่อพระนางได้ให้กำเนิดพระโอรส (พระเจ้าคยองจง) จึงได้เลื่อนเป็นพระสนมเอกจางฮีบิน ในปี ค.ศ. 1688….

....พระเจ้าซุกจงพยายามที่จะแต่งตั้งโอรสที่ประสูติกับจางฮีบินเป็นองค์รัชทายาท สร้างความขัดแย้งในราชสำนัก โดยพระพันปีมยองซองก็ไม่เห็นด้วย ทำให้ถูกลอบปลงพระชนม์ โดยมีผู้รับบาปเป็นมเหสีอินฮยอน ที่ต้องถูกเนรเทศออกนอกวัง นานถึง 6 ปี ทำให้กลุ่มขุนนางฝ่ายใต้ร่วมกันสนับสนุนจางฮีบิน เป็นมเหสีแห่งโซซอน พระสนมจางฮีบิน จึงได้รับการแต่งตั้งเป็นมเหสีอย่างสมบูรณ์ ทำให้ในปี ค.ศ.1690 โอรสของพระนางได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์รัชทายาท....

.....ตำแหน่งพระมเหสีของพระนางปิดฉากลง ปี ค.ศ. 1694 เมื่อพระเจ้าซุกจงได้รับฎีกาถวายจากขุนนางฝ่ายตะวันตก ให้คืนยศและนำตัวพระมเหสีอินฮยอนกลับวัง พระมเหสีจาง จึงโดนลดขั้นเป็นพระสนมเอกจางฮีบินดังเดิม ในปี ค.ศ. 1701 พระมเหสีอินฮยอนเสียชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุ พระเจ้าซุกจงจึงสืบหาสาเหตุ พบว่าเป็นการกระทำของจางฮีบิน และพระญาติของพระนาง โดยการทำคุณไสยใส่มเหสีอินฮยอน ทำให้ในที่สุดพระนางโดนประหารโดยการประทานยาพิษ ปิดตำนานหญิงงามที่สุดในแผ่นดินโซซอน....

จางอ๊กจอง หญิงที่มีจุดจบได้เจ็บปวดอย่างแท้จริง

โลงพระศพของพระสนมฮีบิน(จางอ๊กจอง) เคลื่อนออกจากพระราชวังผ่านประตูชินมูมุน(ประตูทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของพระตำหนักกอนชองหรือประตูทางทิศเหนือของพระราชวังคยองบก) คืนนั้น ในขณะที่ทุกคนกำลังหลับไหล กลับมีเพียงเขา(จีซู)ที่ยังคงฆ่าเวลาด้วยการนั่งดื่มเหล้าจนเมามายในกีแซง(หอนางโลม) ได้แต่โทษตัวเองที่ไม่สามารถช่วยอ๊กจองจากพระราชวังและวังวนที่แสนโหดร้ายได้ เมื่อหัวหน้ากีแซงชักชวนให้อยู่ต่อเขาปฏิเสธที่จะอยู่ค้างคืนและเดินทางกลับบ้าน จีซูเดินโซซัดโซเชผ่านทางเดินเดิมๆที่เขาเคยผ่าน ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความสิ้นหวังในชีวิตระหว่างทางก็เจอกลุ่มอันธพาลกำลังสู้กันอยู่ เขาตกกระไดพลอยโจรเข้าไปอยู่ในการต่อสู้และโดนปลิดชีวิต ณ ที่นั้นเช่นกัน บ่วงแห่งความโกรธและความเกลียดชังตัวเองพุ่งเข้าร้อยรัดหัวใจเค้า และจากโลกนี้ไปพร้อมกับความโกรธความเกลียดชังที่มีอยู่ภายในใจ

ในคืนเดียวกัน ฝ่าบาท(ลีซุน)ที่บรรทมอยู่ภายในห้องเพียงลำพัง กลับตื่นบรรทมขึ้นมากลางดึก และไม่สามารถที่จะข่มตานอนต่อได้ จึงลุกออกจากที่บรรทมและเสด็จออกนอกวังโดยไม่มีแม้ผู้ติดตาม ฝ่าบาททรงพระราชดำเนินไปทางที่ลดเลี้ยวอย่างไร้จุดหมาย จนมาถึงคลองเล็กๆที่คุ้นเคยโดยไม่ได้ตั้งใจ ความทรงจำในวันเวลาที่แสนหวานที่เคยได้ใช้ร่วมกับอ๊กจองก็ผ่านเข้ามาในครรลองความคิด ฝ่าบาทค่อยๆทรุดตัวนั่งลงที่ริมคลองและนึกย้อนกลับไปเมื่อ ยี่สิบปีก่อน ที่เขา สามารถเอนกายพิงไปยังไหล่ของนางและวางภาระทั้งหมดทิ้งไว้เบื้องหลัง

“ในตอนนั้น นางเหมือนมารดาที่คอยปลอบประโลมความเหนื่อยล้าของฉัน นางเป็นคนเดียวที่ฉันสามารถแสดงความอ่อนแอให้เห็นในขณะที่ไม่สามารถแสดงให้ผู้อื่นได้” ดวงเนตรเลื่อนลอยไปยังที่ที่อ๊กจองเคยนั่ง นางเป็นอะไรสำหรับฉันกันแน่?? ในฐานะภรรยา "นางเป็นคนแรกที่ฉันตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ เป็นคนแรกที่ให้กำเนิดพระโอรสแก่ฉัน นางเป็นคนที่คอยช่วยเหลือ สนับสนุน ให้คำปรึกษาเรื่องบ้านเมืองและทุกๆเรื่องที่ฉันต้องการอยากให้เป็น นางทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้ฉันสบายใจ แม้กระทั่ง... ตอนเผชิญหน้ากับความตาย นางก็ยังคงรักเพียงแค่ฉัน ผู้หญิงที่รักฉันแบบนี้ ฉันก็ยังเป็นคนมอบความตายให้แก่นาง"

ฝ่าบาททรงเลื่อนพระหัตถ์และจุ่มปลายนิ้วลงบนผิวน้ำเย็นในลำคลอง สีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดของฝ่าบาท จากที่มันเคยหลบซ่อนอยู่ภายในส่วนที่ลึกสุดของจิตใจตอนนี้มันพรั่งพรูออกมาเสียหมดแล้ว ไหล่ลาดที่เคยแข็งแกร่งตอนนี้กลับสั่นไหวอย่างอ่อนแอและมากขึ้นเรื่อยๆ ณ ที่นี้ ที่ที่นางเคยนั่งมองเขาร้องไห้ คอยปลอบและคอยเช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบาตอนนี้นางไม่มีอีกแล้ว น้ำตาที่ไม่สามารถกักเก็บได้อีกต่อไปก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป ไม่มีใครในโลกที่จะสามารถให้กำลังใจในยามที่โดดเดียว หรือคอยซับน้ำตาออกจากพระพักตร์ของฝ่าบาทได้อีกแล้ว เพราะคนเดียวที่รักเขานางไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไป


อ่านแล้วเศร้าจังฮือๆๆๆๆ      เครดิตFB Jang ok jung