สวัสดีครับ เกริ่นนำเล็กน้อยก่อนเข้าเนื้อหา ผมเป็นชายวัยกลางคนเล่นเนทตามเวลาที่สะดวก เล่นพันทิปนานแล้วส่วนใหญ่จะเข้ามาอ่าน นานๆทีก็เม้นซะที นานมากๆถึงจะตั้งกระทู้กับเขาบ้าง คราวนี้เกิดผีเข้าอยากลองรีวิวทริปล่าสุดที่ไปมาให้เพื่อนๆได้รับทราบข้อมูลต่างๆเพื่อตัดสินใจว่าจะไปหรือไม่ไปประเทศนี้ดี หวังว่าคงพอมีประโยชน์บ้างนะครับเพราะก่อนผมไปเนี่ยหาตั้งนานรู้สึกจะมีแค่ ๒-๓ รีวิวเองแล้วก็เก่าๆทั้งนั้น เล่นเอาก่อนจะไปนี่นอยด์พอควร แฟนก็นอยด์ไปอีก๒เท่า ดีที่เธอไม่ได้ไปด้วยแล้วงานนี้ไปแล้วได้เงิน ไม่งั้นไม่ไปแน่ๆแน่ สำหรับเนื้อหาต่างๆนั้นก็เป็นความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นในขณะนั้นและข้อมูลบางส่วนที่สอบถามจากพี่ที่ทำงานอยู่ที่บังคลาเทศ และกระทู้รีวิวต่างๆที่อ่านก่อนไป

                   ข้อมูลคร่าวๆของประเทศบังคลาเทศ ตั้งอยู่ระหว่างประเทศอินเดียกับพม่า พื้นที่โดยรวมประมาณภาคอีสานบ้านเรา ประชากรประมาณ  170 ล้านคน ส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม ประชาชนยากจน การศึกษาน้อย มีระบบวรรณะเหมือนอินเดีย ระบบสาธารณูปโภคล้าหลัง ไม่เพียงพอ สภาพอากาศคล้ายเมืองไทย ไฟฟ้าเหมือนบ้านเราแต่ดับมากกว่าติด สกุลเงิน ทากา แต่ไม่มีแลกในไทยต้องแลกเงิน USD จากไทยไปแล้วค่อยแลกเป็นเงินทากาอีกที อัตราแลกเปลี่ยน ๑ บาทต่อ ๒.๕ ทากา

                   เรื่องของเรื่องคือผมได้รับงานชิ้นหนึ่งที่ประเทศบังคลาเทศ ซึ่งนายจ้างเขาก็ถามว่าอยากไปไหม ผมก็สองจิตสองใจแต่ก็บอกว่าอยากไปเพราะต้องไปเอาดูสภาพหน้างานและไปคุยกับคนที่จะต้องทำงานจริงๆจะได้เข้าใจตรงกัน หลังจากตัดสินใจแล้วก็จัดแจงเตรียมตัว เตรียมใจ(ไอ้นี่แหละหนักที่สุด) และเตรียมข้อมูลของประเทศบังคลาเทศ แต่ให้ฟ้าผ่าเหอะ ประเทศนี้ทำไมข้อมูลมันช่างหายากหาเย็นเสียเหลือเกิน มีแต่ข้อมูลพื้นฐานทั่วไปแบบในตำราเรียน ข้อมูลเชิงลึกแบบกินยังไง อยู่ยังไง แทบจะไม่มีเลย รีวิวก็มีแต่เก่าๆไม่กี่เจ้า ยิ่งอ่านก็ยิ่งฝ่อ เวลาก็ใกล้เข้ามา อ้อประเทศนี้ต้องขอวีซ่าเข้าด้วยนะรู้สึกจะตั้ง 5000 บาท(จริงๆแล้วใครขอเข้าไปน่าจะแถมตังให้ด้วยซ้ำ) แต่เจ้านายจ่ายให้ วันก่อนจะไปก็ให้แฟนจัดยาแก้ท้องเสียให้หน่อย(ประเทศแถวนี้มีชื่อเสียงมากเรื่องทำให้ท้องเสีย) ได้เลยค่ะพี่แล้วเธอก็จัดเต็มมาเลย มีทั้ง ยาแก้ท้องเสีย ยาถ่าน ยาฆ่าเชื้อ น้ำเกลือแร่ผง(มีหลายรสให้เลือกด้วย)  อีโน พารา แอร์เอกซ์ ยานอนหลับ (เธอเป็นพยาบาลครับจัดยายังกะไปเป็นปีงั้นแหละ) เราเห็นนี่ถึงกับอึ้ง แต่ไม่กล้าพูดมาก ก็จับยัดกระเป๋าไป  เสื้อผ้าไม่มีปัญหาอากาศเหมือนเมืองไทย ไป๔วันกางเกง๒ตัวพอ ไฟฟ้าใช้กันได้ ปลั๊กไฟที่นี่แปลกดีมีปลั๊กให้เลือกหลายแบบเลย ดูแล้วก็งงแต่ก็เอาไปแบบหนึ่งเหมือนกับของสิงคโปร์ ที่จริงก็มีแบบที่เหมือนกับปลั๊กของเมืองไทยด้วย แต่เตรียมไปเผื่อด้วยกันเหนียว  วันเดินทางก็เดินทางโดยการบินไทยซึ่งมีเที่ยวบินตรงกรุงเทพ ดักกา ทุกวัน วันละเที่ยว ซึ่งที่นั่งเต็มตลอด การเดินทางใช้เวลาประมาณ ๒ ชมครึ่ง การเดินทางก็เรียบร้อยดี เครื่องบินที่ใช้คือ Boing 777 มีจอมอนิเตอร์ส่วนตัวด้วย เครื่องออกเที่ยง มีอาหารเสริฟด้วย ก็กินหมดทุกอย่างเพราะไม่รู้ว่าอนาคตจะได้กินเมื่อไรและจะกินได้ไหม เลยต้องทำสต๊อกไว้ก่อน อาหารก็อร่อยตามมาตรฐานครัวการบินไทย กว่าจะกินอิ่มก็ได้เวลาแลนดิ้งแล้ว เอาละ ฝาโลงเปิดแล้วอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด คนอื่นเขาอยู่กันได้เราก็ต้องอยู่ให้ได้