คือ ทางบ้านผม แม่อยากสนับสนุนให้ขับรถยนต์ แม่จะดาวน์ให้ ให้ผมผ่อนต่อ
แต่ผม มีมอไซต์คู่ใจไปทำงานแล้ว แล้วอีกอย่าง ที่เที่ยว ที่ทำงาน มันไม่ได้ห่างกันไกลเกิน 20 กิโล เลย

คือ แม่บอกว่า คนที่ขับมอไซต์ไปทำงาน มีแต่อันตราย มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ขับไป ขับไปไกลๆบ้าหรือเปล่า
ดูว่า เหมือนจะเป็นห่วง แต่ผมก็พอใจในสิ่งที่มีอยู่แล้ว คือ ไม่ได้ไปไหนไกล ที่ทำงานก็ไม่ได้ห่างไกลเกิน 5 กิโล ซักหน่อย
ดูเหมือนว่า คนมีรถยนต์ มีหน้ามีตา ในการทำงาน แต่สำหรับผม มันไม่ได้มีค่า หรือ เท่เลย มันแบกภาระมากกว่าเดิมชัดๆ
ผมพอมีรายได้ผ่อนรถไหวนะครับ แต่ผมพอใจในสิ่งที่มี ก็มีแค่นี้ เอาแค่นี้เอง ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย
เพื่อนผม เงินเดือน 5 หมื่น ต่อเดือน มันกินกาแฟข้างถนน 20 บาท ขับมอไซต์มาทำงาน ห่างกันตั้ง 30 กว่าโล
ทางบ้านก็เป็นห่วง แต่เพื่อนผมบอกว่า เรารู้จักค่าของเงิน เราพอใจในสิ่งที่มีอยู่ก็พอ ไม่ต้องตามคนอื่นๆ คนอื่นจะมองยังไง
เงินมันก็อยู่ในกระเป๋าตังเรา เรามีแค่นี้ก็อยู่ได้

คือ รถยนต์ ความหมายของผมคือ การแบกภาระอันยิ่งใหญ่ ค่าโน้น ค่านี้ ดูแลอีก
แล้วอีกอย่างความจำเป็นที่ต้องการจะใช้นี้ น้อยมาก ผมบอกแม่ไปว่า ถ้าซื้อมา ก็ซื้อมาจอดมากกว่าขับซักอีก
ผมว่า ค่านิยม คนมันบ้า รถยนต์ว่า มีรถยนต์ไปทำงาน ดูโก้กว่า สำหรับผม ผมว่ามันไม่จริง
จุดประสงค์หลักคือ จาก A ไป B แล้วจาก B กลับมา A เท่านั้นเอง