เนื่องจากอีกไม่กี่เดือนแฟนต้องไปทำงานต่างประเทศประมาน1ปีคะ
เป็นคนเชื่อมาตลอดว่าระยะทางคืออุปสรรคของความรัก
คนรู้จักหลายคนก็บอกอย่าไปเชื่อนะคะ
ยกตัวอย่างเรื่องของตัวเองด้วยนะ อยู่ห่างกันเรียกว่าคนละภาคเลยก็ได้
คนนึงอยู่ภาคกลาง อีกคนอีสาน อีกคู่อยู่ภาคใต้กะกทม.
ตอนแรกก็จะเชื่อนะคะเพราะทั้ง2คู่คบกันมา4-5ปีเลยทีเดียว
แต่สุดท้าย ทั้งสองคู่ก็เลิกกัน เพราะคนรู้จักเราทั้งสองคนไปมีคนใหม่คะ-*-
แล้วจะให้เชื่อยังงัยไหวหรอคะ เหมือนเป็นการคอนเฟิร์มความเชื่อเราเข้าไปอีกด้วยซ้ำ
เรากับแฟนทำงานที่เดียวกันคะ คบกันมาได้ประมาน7-8เดือนแล้ว
ทั้งๆที่ทุกคนเค้าก็รู้กันว่าเรากับแฟนคบกัน
แต่ก็ยังมีบางคน มาคุยๆกับเรา เหมือนจะจีบๆน่ะคะ
เราเห็นว่าเค้ารู้แล้วว่าเรามีแฟน เราก็คุยๆไป แต่ไม่ได้คิดอะไรเลยนะคะ
แบบว่ายังต้องร่วมงานกับเค้าน่ะคะ ก็เลยต้องคุยๆไป
แต่เวลาเค้าส่งข้อความมาหา แบบว่าดูเกินเพื่อนร่วมงาน เราก็เฉยๆไปนะ ไม่ได้ตอบกลับเลย
เหมือนเค้าก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน เจอหน้าก็ทักทายปกติ
เราเคยเกือบจะมีปัญหากับแฟนเรื่องนี้
เพราะแฟนไม่ค่อยไว้ใจ คือไม่ไว้ใจอีกฝ่ายมากกว่า
ในขณะเดียวกันตัวแฟนเองเค้าก็กลัวว่าถ้าเค้าไปต่างประเทศแล้ว
คนที่คุยกับเราจะมาจีบเราจนเราเปลี่ยนใจน่ะคะ
มันเหมือนเกิดเป็นความหวาดระแวงน่ะคะ
คือเราอะ ไม่มีแน่นอน แต่เหมือนเพราะอยู่คนละที่ มันเลยมองไม่เห็นกันมั้งคะ ก็เลยระแวง
ซึ่งมันก็เป็นปัญหาสำหรับเค้าถ้าอยู่ไกลกัน
ส่วนเรา ปัญหาของเราคือคิดว่าคนอยู่ไกลยังงัยรักก็สั่นคลอนง่าย
คือมันไม่ได้หมายความว่าต้องมีมือที่3เสมอไปน่ะคะ
แต่แค่คิดว่า คนเราพอมันห่าง พอมันคุยกันน้อย พอมันเกิดช่องว่าง
ก็จะเกิดความห่างเกิน แล้วสุดท้ายก็ต้องเลิกลากันไปเพราะ"การอิ่มตัวของความรัก"น่ะคะ

ไม่ทราบว่าคนที่มีแฟนอยู่ไกลกัน ทำยังงัยถึงจะคบกันได้นานคะ ปีนึงสำหรับเรามันก็ไม่ง่ายเลยนะ