หลังจากนั่งอ่านทุกกระทู้ที่เกี่ยวกับการอำลาตำแหน่งของป๋า ก็สองจิตสองใจว่าจะตั้งอีกซักกระทู้ดีมั๊ย กลัวว่าจะเป็นกระทู้เวิ่นเว้อ ดราม่า แต่เอาฟร่ะ ถ้าไม่ได้โพสซักกระทู้ก็คงจะอกแตกตาย ในฐานะของผู้หญิงคนนึงที่รักแมน ยูสุดหัวใจ ก็อยากให้บอกป๋าว่า "รู้จักและเห็นหน้าป๋ามาตั้งแต่ปี 1996 จากที่ไม่เคยชอบกีฬานี้เลย ไม่เคยสนใจ แต่ไม่มีอะไรทำเลยมานั่งดูบอลเป็นเพื่อนพ่อ ถามพ่อว่า ทีมอะไรเนี่ย อ๋อ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ดูไปดูมา เออ มันส์ดีแฮะ มันได้ลุ้น ว้าว! สนุก และเริ่มติดตามตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เจอหน้าป๋าบ่อยกว่าเจอหน้าแฟนอีก ดึกดื่นเที่ยงคืน ตี1ตี2 ก็ตื่นขึ้นมาดู  แพ้บ้าง ชนะบ้าง แต่ก็สนุกที่ได้ดูทุกนัด ได้เห็นป๋านั่งลุ้นข้างสนาม นั่งเคี้ยวหมากฝรั่งหยับๆ นั่งกอดอกลุ้นลูกทีม ลุกขึ้นโวยวายกรรมการ ตะโกนสั่งลูกทีม รวมทั้งท่าดีใจอันเป็นเอกลักษณ์ ที่เห็นกันจนชินตาตลอด 17 ปีที่ติดตามดู ต่อไปนี้คงจะไม่ได้เห็นภาพเหล่านี้แล้ว แต่ป๋าก็จะอยู่ในใจตลอดไป รักท่านเซอร์ฯประหนึ่งเป็นครอบครัวเดียวกัน"

ป.ล. เข้าไปโพสข้อความ ThankyouSirAlex ในเวปมาแล้ว แอบหวังไว้เล็กๆว่าท่านเซอร์ฯจะได้อ่านข้อความของเรา