จำได้ว่าเมื่อนานมาแล้ว ช่วงประมาณก่อนหรือหลังกอล์ฟไมค์แยกตัวเพียงไม่นาน
ตอนนั้นตามอ่านกระทู้เกี่ยวกับไมค์จากเว็บต่างๆ ค่อนข้างเยอะ
เพราะชอบถึงอยากจะรู้กระแส อยากรู้ว่าคนเขาชมชอบไมค์ยังไงบ้าง เหมือนที่เราชอบรึเปล่า
แต่กลับพบว่ามีกระแสแอนตี้ไมค์เยอะมากๆ เยอะมากจริงๆ
จนอดสงสัยไม่ได้ ไม่รู้ว่าไมค์ไปทำอะไรให้ แต่คนก็ตั้งป้อมเกลียดไมค์ซะเยอะแยะจากการมองเพียงแค่ผิวเผิน
ครั้งนั้นจำได้ว่าสุดจะทนเมื่อเจอข้อความแช่งไมค์ทำนองสาปส่งให้ไปตาย
เราสงสัยมากว่าไมค์ทำผิดอะไรถึงขั้นที่พวกเขาต้องด่าว่าไมค์ขนาดนั้น

เมื่อไมค์มาเล่นละคร เราเอาใจช่วยไมค์เต็มทีแต่กระแสแอนตี้ยังคงตามติดมาอยู่ จนบางครั้งก็แอบหดหู่เหมือนกัน
คำติจากในนี้น้อยนิดมากเมื่อเทียบกับข้างนอก ถึงอย่างนั้นมันก็ยังรู้สึกแย่อยู่ดี
อยากเห็นไมค์พิสูจน์ตัวเอง ให้ทุกคนได้เห็นว่าไมค์เก่ง ไมค์ดีพอที่ทุกคนจะรักจะชื่นชม

จากลิขิตฟ้าชะตาดินสู่รากบุญ ไมค์ทำให้คนหลายคนหันมามองไมค์ ได้เห็นว่าผู้ชายคนนี้มีดี
วันนี้ไมค์ไม่ได้พิสูจน์แค่ฝีมือ แต่ไมค์ยังพิสูจน์หัวใจของไมค์เองว่าเป็นคนที่ดีพอจะได้รับความรักจากผู้คนมากมายแค่ไหน

ขอยกข้อความจากกระทู้หนึ่งเมื่อปีที่แล้วมาให้ได้อ่านอีกครั้ง เพื่อยืนยันว่าการทำความดีของเด็กคนนี้ไม่ใช่เพียงการเสแสร้ง
สิ่งที่ทำเป็นธรรมชาติที่ออกมาจากจิตใจดีๆ ดวงนี้ของไมค์ พิรัชต์ค่ะ

ขออนุญาตจขกท. และคห.นั้นด้วยนะคะ

http://2g.ppantip.com/cafe/chalermthai/topic/A13044413/A13044413.html กระทู้ของคุณ Pianista

เมื่อต้นปีที่แล้ว เราไปหาลูกสาวที่ ม.จุฬาฯ และพากันขึ้นรถป๊อบหน้าคณะสถาปัตย์เพื่อไป ศาลาพระเกี้ยว ( ลูกสาวเราบอกตอนหลังว่าไมค์กับเพื่อนก็ขึ้นรถคันเดียวกันนี้ แต่ตอนนั้นเราไม่ทันสังเกต ไมค์ขึ้นป้ายคณะอักษรฯ ค่ะ )
......ตอนนั่งรถเรากับลูกนั่งห่างจากเขาหลายที่นั่ง เราก็ถ่ายรูปลูกสาวเราแล้วแฟลชขึ้น ไมค์ก็หันมามองแต่เขาใส่แว่นตาดำ แต่จากโครงสร้างหน้าตาถึงจะใส่แว่นดำก็ยังสะดุดตา คือหล่อและเท่ห์มาก
......เขาก็นั่งกับเพื่อนเขา รถก็จอดที่ป้ายศาลาพระเกี้ยว ไมค์กับเพื่อนก็ลงทีหลังเราด้วย ลูกสาวเราก็เดินไปศูนย์หนังสือจุฬาฯ
......เราเดินตามไปพอดีเท้าเหยียบตกร่องท่อระบายน้ำ มันชำรุดเป็นช่องพอดีขนาดพอดีเท้าเลย เราก็ร้องโอ๊ย
....."ไมค์ เดินมาทันข้างเราพอดี เขาก็ถามว่า เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
.......เขาไม่ถามเปล่า เขายื่นมือมาช่วยด้วย และค้างมืออยู่ท่านั้นรอช่วยเรา "
...... เราก็บอกว่า ไม่เป็นไรค่ะ  (ก็พยายามยกเท้าขึ้นมาได้ แต่รองเท้าติดช่องเหล็ก ก็อายๆอยู่) เกรงใจด้วย เป็นคนอื่นที่มีน้ำใจ เขาเห็นว่าเราไม่เป็นไร เขาก็เดินต่อไปแล้ว
.......แต่ไมค์ยังรอช่วยเราอย่างนั้น จนเราดึงรองเท้าออกมาจากช่องเหล็กได้ เราบอกขอบคุณมากค่ะ แล้วเราก็เดินจากมา ไมค์ก็ค่อยเดินของเขามาทางเดียวกับเรา
......เราก็อดพูดกับลูกเราไม่ได้ว่า เค้ามีน้ำใจกับเราจริงๆ เค้าใจดีมากๆเลย
ลูกเราก็ยิ้มพยักหน้าใหญ่
......คือที่ตรงนั้นเงียบๆ ไม่มีคน ไม่จำเป็นต้องรอก็ได้ เพราะเราดึงเท้าขึ้นจากท่อได้แล้ว แต่เขายังอยู่รอเป็นเพื่อนเราอยู่จนเสร็จ ข้อสำคัญคือ
..... เขาอยู่รอเป็นเพื่อนเรา

# # # # # # # # # # #

จากคห.ของคุณ jaijay

เริ่มจากเราไปดูละครเวทีที่กอล์ฟ พิชญะ เล่นมาค่ะเรื่องรักเธอเสมอ
รอบที่2เราเจอไมค์มาดูด้วยค่ะ(รอบแรกที่ไปดูเป็นรอบสื่อแต่ไม่เจอไมค์ค่ะ)
ไมค์เขานั่งด้านหน้าเราซึ่งข้างหน้าเราเยื่องๆหน่อยเป็นคนสูงอายุค่ะ
เราเดินเข้าไปรอดูละครเริ่ม ก็เห็นชายหนุ่มสูงขาวหล่อเดินมาจากด้านหลังเรา
มองไปเอหน้าคุ้นๆเหมือนดาราแต่ไม่ทันสังเกตุเพราะละครกำลังจะเริ่ม
เราก็เลยสนใจละครไป พอพักครึ่ง ชายหนุ่มหล่อคนนั้นลุกขึ้น
(น่าจะไปเข้าห้องน้ำหรือออกไปยืดเส้นยืดสายนี่แหละเราก็ไม่แน่ใจเขินเลยไม่ได้ตามไปดู) เราก็อึ้งไป 30วิ ไมค์นิ หล่อจังอย่างกับพระเอกการ์ตูนเลย
พอไมค์เดินกลับมาจากะธุระส่วนตัว เขาเจอคนสูงอายุ (กลุ่มที่บอกไปทีแรก)
ผู้สูงอายุคนหนึ่งเดินเซๆ เขาเลยเดินเข้าไปช่วยประคองไปนั่งที่เก้าอี้แล้วยังถามว่าคุณป้าเป็นอะไรไหม ประมาณนี้(เราฟังไม่ชัด)
ป้าตอบประมาณว่ายืนรอห้องน้ำนานไปเลยไม่ไหวตอนเดินเข้าไปนั่งในศูนย์วัฒนธรรม
แล้วป้าๆผู้สูงอายุทั้งหลายก็ขอถ่ายรูปกันพอรู้ว่าคนๆนี้คือไมค์(แบบว่ามีใครเรียกแล้วพ่อเจ้าประคุณหันไปยิ้มโบกมือให่้นี่แหละไอ้เรานั่งดูเพลินเลยมือถือกล้องอะไรไม่หยิบมาถ่ายทั้งนั้น)
แล้วก็มีคนมาขอถ่ายรูป(สาวๆ) ไมค์ก็ขออนุญาตป้าๆ ถ่ายแล้วก็นั่งดูละครต่อ(เพราะใกล้เริ่มพอดี)

# # # # # # # # #

ไมค์เป็นคนที่ดูเหมือนหยิ่ง แต่จริงๆ ก็ไม่ใช่ เขาก็เป็นแค่เด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่จิตใจไม่ธรรมดาเลย

# # # # # # # # #

จากคห.ของคุณ Kyo3

เคยไปเดินงานคอสกับเพื่อน แล้วเพื่อนมันพาหลานไปด้วย
เจอพี่โม่งคนนึงที่หุ่นเท่มาก (ขนาดใส่โม่งยังดูดีมีออร่าเลยครับ)
มีคนมาขอถ่ายรูปด้วยเป็นพักๆ
ส่วนผมก็เฉยๆ ... ตามคอนเซป "ตัวผู้..ตูไม่ถ่าย"

สักพักพี่โม่งนึกยังไงไม่รู้เดินมาเล่นกับหลานเพื่อนผม
ก็เฮฮากันไปตามประสา พี่โม่งแกเล่นอย่างเดียวไม่พูดกับใครเลย
สักพักก็แยกย้ายกันไป

จนงานเลิก
ผมเจอพี่โม่งถอดหน้ากาก ....
เฮ้ย ไมค์นี่หว่า !!


.............................

และยังมีอีกมากมายหลายคห.ที่เล่าประสบการณ์ที่ได้เจอไมค์ ทุกเรื่องที่ถูกถ่ายทอดล้วนเป็นเรื่องดีๆ ทั้งนั้น

มีรายการหนึ่งที่ตามถ่ายตอนน้องไปช่วยคุณยายขายของริมฟุตบาธ ไม่ใช่แค่ทำความดีหน้ากล้อง แต่ไมค์เคยช่วยคุณยายคนนี้มาก่อนแล้ว
จำชื่อรายการไม่ได้ แต่เห็นมีภาพดุ๊กดิ๊กในกระทู้ไมค์อยู่ เสียดายหาคลิปรายการไม่เจอ จำไม่ได้ด้วยว่ารายการอะไร

และล่าสุดไม่พูดถึงคงไม่ได้กับภาพนี้ จากคห.ของคุณ kikujichu


เวลาอยู่ใกล้ผู้ใหญ่ น้องจะดูเป็นเด็กน่ารัก ไม่แปลกใจเลยที่น้องเป็นลูกที่ดีของคุณพ่อคุณแม่และน้องก็รักแม่มากจริงๆ

จากหลายๆ เรื่อง หลายๆ คำบอกเล่า ก็พอจะบอกได้ว่าเด็กคนนี้มีดีในทุกๆ ด้านจริงๆ
หวังว่าผู้คนจะเลิกมองไมค์ในแง่ร้าย อยากเห็นผู้คนอวยพรน้องแทนที่จะด่าว่า

เราเป็นหนึ่งคนที่อวยพรคนดีๆ เด็กกตัญญูคนนี้ให้เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานมากขึ้นมากขึ้น ให้มีคนรักมากขึ้นเป็นทบทวี ขอให้ความอคติต่อไมค์ในใจคนมลายสูญ สาธุ


ปล.กระทู้ไมค์อาจซ้ำ แต่ความดีบอกกันหลายๆ รอบไม่เป็นไร สำหรับเรากระทู้ของไมค์น้อยไปด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับความดีของเขา