สวัสดียามบ่ายครับ สมาชิกที่รัก ทุกๆท่าน
ต่อจากกระทู้ล่าง ตะโก ก็ออกเดินทาง มาจังหวัด ระยอง ครับ
เจ้านายคงเห็นว่า ตะโกนิสัยเสีย นิสัยไม่ดี ชอบอู้งาน เลยส่งมา อบรม บ่มนิสัย  ตั้งไกล ในถิ่น ระยอง
เมืองที่ว่ากันว่า กะปิดี น้ำปลาหอม ขึ้นชื่อ ลือเรื่อง

ระยอง ในความคิดของตะโกเมื่อก่อน เป็นเมืองแห่งการเกษตรกรรม ปลูกผลไม้ หลากหลายชนิด
อีกทั้ง ยังทำการประมง ให้ชาวบ้านมีอาชีพ มีงาน ส่งออกผลผลิต ไปขายยังภาคอื่นๆ

มาวันนี้ ระยอง เปลื่ยนไปมากครับ  จากสวนเงาะ สวนทุเรียน ก็เปลื่ยนมาเป็น สวนยาง สวนสะตอ(ปลูกแข่งกับบ้านตะโกเลย)
ท้องทะเล ซึ่งก่อนเคยเป็นแหล่ง หาปู ปลา กุ้งหอย กับชาวประมง ก็เปลื่ยนไป
อุตสหกรรม ปิโตเคมี เกิดขึ้นมากมายหลายแห่ง ตามนิคมอุตสหกรรม มาบตาพุด
เรือสินค้า เรือขนส่ง ขนาดระวางขับน้ำ แสนกว่ากิโล  จอดเรียงราย รอการขนย้าย  ทั้งสินค้า และ ปิโตรเคมี

พื้นที่ตามตลาด ถนน บ้านเรือนผู้คน ก็เปลื่ยนไปตามวิถี และ วัฐจักร
บรรดา ร้านค้าขาย  รวมถึงห้าง ตลอดจน โรงแรม ผุดขึ้นมา รองรับการเจริญของตัวเมือง

โลกเราหมุนไป พร้อมๆกับ เทคโลโนยี่ใหม่ๆที่เกิดขึ้น ซึ่งสร้างความทันสมัย และลบล้าง วิถีชีวิตผู้คนในสมัยก่อน ลงอย่างรวดเร็ว
ซึ่งอาจจะมีทั้งคุณและโทษ ในคราวเดียวกัน เพียงแต่ว่า เราจะมองกันเหลี่ยมไหน มุมไหน? เท่านั้นเอง