ผมพักอยู่ในมหา'ลัย, มหา'ลัยที่ผมอยู่มีพื้นที่กว้างขวางมาก
เช้าๆ ผมจะออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานไปตามถนนภายในมหา'ลัยเป็นประจำ

เมื่อวันพุธที่ผ่านมา( 1 พ.ค. )ผมก็ออกไปปั่นจักรยานตั้งแต่เช้าอย่างเคย
ขาไปก็ไม่มีอะไรผิดสังเกต แต่ขากลับระหว่างที่ผมปั่นจักรยานอยู่
ข้างหน้าห่างออกไป 30-40 เมตร ผมเห็นหมานอนอยู่บนถนน
แว็บแรกผมนึกว่า คงเป็นหมาที่ถูกรถชน( ขาไปเมื่อ 20-30 นาทีก่อนหน้านั้นผมยังไม่เห็นหมาตัวนี้ )
( ตอนนั้นน่าจะ 6 โมงเศษ ยังเช้ามากอยู่ รถวิ่งผ่านตรงนั้นยังไม่มาก )

พอผมขี่เข้าไปใกล้ ถึงได้รู้ว่าผมคาดไว้ผิด
คือหมาตัวนั้นลุกขึ้น แล้วเดินลงไปข้างทาง เพื่อไปหาหมาอีกตัวซึ่งรออยู่แถวนั้น
( เท่ากับว่ามีหมา 2 ตัวๆหนึ่งสีน้ำตาล อีกตัวสีดำ )
แล้วหลังจากนั้น หมาทั้ง 2 ตัวก็เดินไปตามทางริมถนน
เดินไปก็ดมกลิ่นไป เหมือนพยามหาทางกลับบ้าน

เห็นแบบนั้น ผมก็เข้าใจได้ทันทีว่า หมาสองตัวนี้คงโดนเอามาปล่อยสดๆร้อนๆเดี๋ยวนั้นเอง
ทำไมผมถึงคิดว่า เป็นหมาที่โดนเอามาปล่อย
ก็เพราะรอบๆบริเวณนั้น ไม่มีบ้านคน, ไม่มีชุมชน,  2 ข้างทางมีแต่ต้นไม้
ฝั่งหนึ่งเป็นทุ่งหญ้าโล่งๆกว้างขวางออกไปไกลลิบ อีกฝั่งเป็นป่ามีต้นไม่ใหญ่ขึ้นมากมาย
จึงไม่น่าจะใช่หมาของคนแถวนั้น

จากการคาดคะเน หมาทั้ง 2 ตัว อายุน่าจะ 3-4 เดือน และคงเป็นพี่น้องกัน
เมื่อประเมินแล้วว่าเป็นหมาถูกปล่อย  ผมก็เลยลองเรียกทั้ง 2 ตัวดู
โดยกะว่าจะเอาอาหารเม็ดให้กิน( ผมเอาอาหารหมาติดรถจักรยานไปด้วยเสมอ )
แต่ปรากฏว่ายิ่งเรียกเขายิ่งเดินหนี
ผมก็จอดจักรยานดูอยู่พักใหญ่ๆ จนเจ้าหมาทั้ง 2 ตัวเดินฝ่าทุ่งหญ้าไปไกลจนลับตา
แล้วผมก็ปั่นจักรยานต่อไป ในใจก็คิดว่า หมา 2 ตัวนี้จะอยู่กันยังไงและจะกินอะไรเพื่อประทังชีวิตหนอ

แล้วเช้าวันศุกร์คือเมื่อวาน ผมก็ปั่นจักรยานผ่านจุดเดิมอีก
ขาไปก็ไม่เห็นหมา 2 ตัวนั้น แต่ขากลับตรงใกล้ๆจุดเดิมนั้นเอง
ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งจอดมอเตอร์ไซค์แวะเอาของกินให้หมาน้อย 2 ตัวนั้นตรงริมถนน แล้วก็ขึ่มอเตอร์ไซค์ต่อไป
( แสดงว่า หมาน้อย 2 ตัวนี้ก็กลับมาตรงที่เดิมที่ถูกปล่อย เพื่อรอเจ้าของมารับ และคงวนเวียนอยู่แถวนั้นตลอด )

แต่หลังจากที่หมาทั้ง 2 ตัวกินอาหารของผู้หญิงคนนั้นเสร็จ
เจ้าตัวสีน้ำตาลก็ดันเดินออกไปกลางถนน
แล้วพอดีตอนนั้นมีมอเตอร์ไซค์คันใหญ่( ที่เรียกกันว่าบิ๊กไบค์กระมัง )สีดำวิ่งผ่านมา
แต่หมาน้อยตัวนั้นก็ไม่หยุดเดินหรือหลบลงข้างถนน กลับเดินไปเรื่อยๆมุ่งเข้าหามอเตอร์ไซค์
( แสดงว่า เป็นหมาที่ไม่คุ้นกับถนนมาก่อน จึงไม่รู้จักหลบรถ หรือไม่รู้จักกลัวรถ แต่กลับเดินหน้าไปหารถที่วิ่งมา )

เห็นแบบนั้น ผมก็ใจหายแว่บ แล้วมอเตอร์ไซค์ก็ชนหมาน้อยสีน้ำตาลเข้าจนได้ ทั้งที่มอเตอร์ไซค์ก็ไม่ได้วิ่งเร็ว
จริงๆถ้าเขาจะเบรคจนมอเตอร์ไซค์หยุดเพื่อไม่ให้ชนหมาก็ทำได้ไม่ยาก
( เพราะเขาก็คงเห็นหมาเดินอยู่กลางถนนมาแต่ไกล และก็คงชลอรถลงเยอะแล้ว จึงเบรคให้รถหยุดได้ไม่ยาก )
แต่เขาก็ไม่ยอมเบรคให้รถหยุด( เขาคงคิดว่าหมาคงรู้จักหลบรถ แต่เขาคิดผิด )

พอเจ้าน้ำตาลถูกชน ก็ร้องเสียงดัง แล้ววิ่งเข้าไปที่พุ่มไม้ข้างถนน
มอเตอร์ไซค์ก็ขับผ่านไป ไม่เหลียวมองหมาที่ตัวเองขับชนสักนิด
แล้วเจ้าดำที่ไม่ถูกชนก็วิ่งตามเจ้าน้ำตาลไป
ผมเห็นว่า เจ้าตัวที่ถูกชนยังวิ่งได้ ก็เลยคิดว่าคงไม่เป็นอะไร
ก็เลยไม่ได้ตามไปดู เพราะถ้าผมตามไป เจ้าหมาน้อย 2 ตัวก็คงต้องวิ่งหนีไปไกลอีก

แล้วพอเข้าวันนี้ ผมก็ออกไปปั่นจักรยานอย่างเคย
ในใจก็คิดว่า จะหาซื้ออะไรมาให้เจ้าตัวน้อยทั้ง 2 กิน
แล้วพอดีผ่านย่านขายของกิน ผมก็เลยแวะซื้อปีกไก่ย่าง + ข้าวสวย เพื่อจะเอาไปให้เจ้า 2 ตัวนั้น

แต่เช้าวันนี้ ผมเห็นแต่เจ้าดำ อีกตัวสีน้ำตาลที่ถูกมอเตอร์ไซค์ชนเมื่อวานไม่เห็น
ผมก็เลยจอดจักรยานเดินลงไปข้างถนนเพื่อมองหาเจ้าน้ำตาล
แล้วก็เจอจริงๆ แต่เจอเป็นศพนอนตายอยู่หลังพุ่มไม้
โดยที่เจ้าดำตัวที่ไม่ถูกรถมอเตอร์ไซค์ชน ก็เฝ้าวนเวียนอยู่ใกล้ๆศพเจ้าน้ำตาลนั้นเอง..เห็นแล้วเศร้ามาก

แล้วผมก็กลับไปที่จักรยาน เพื่อไปเอาปีกไก่ย่างมาคลุกข้าวให้เจ้าดำตัวที่เหลือกิน
ในระหว่างที่เดินเข้าไป เจ้าดำพอเห็นผมในระยะห่างเกือบ 10 เมตร ก็รีบวิ่งหนีไปไกลเป็น 100 เมตรเลย
ผมก็เลยวางข้าวไว้ใกล้ๆ ศพเจ้าตัวที่ตาย เพราะคิดว่า เดี๋ยวเจ้าดำก็คงกลับมาที่เดิม

ผมก็รออยู่พักใหญ่ๆ แล้วเจ้าดำก็กลับมากินข้าวที่ผมวางไว้จริงๆ
ใช้เวลาไม่นานเจ้าดำก็กินข้าวหมด
ผมเลยคิดว่า จะเอาอาหารหมาแบบเป็นเม็ดไปวางไว้ให้เขากินเพิ่มอีก
แต่เหมือนเดิม พอผมเดินเข้าไป เจ้าดำก็รีบวิ่งหนีไปไกลอีก
แล้วผมก็ปั่นจักรยานกลับที่พัก โดยคิดว่าตอนเย็นจะมาดูใหม่พร้อมจะเอาน้ำมาวางไว้ให้หมากินด้วย

ซึ่งถึงตอนเย็น ผมไปดูก็เห็นอาหารเม็ดที่วางไว้ให้ตอนเช้าถูกกินหมดไปแล้ว
ตอนที่ผมเดินเข้าไป ก็เห็นเจ้าดำนอนเฝ้าศพเจ้าน้ำตาบอยู่ใกล้ๆ
พอเขาเห็นผม ก็รีบวิ่งหนีไปไกลอีกตามเคย
ผมก็เลย เอาน้ำ + อาหารเม็ดกองไว้ให้เขากินอีก แล้วก็กลับ

คิดดูแล้วก็น่าสงสารมาก
หมาน้อย 2 ตัวที่ถูกเอามาปล่อย อายุแค่ 3-4 เดือน
คนปล่อยเลือกเอามาปล่อยห่างจากบ้านคนหรือชุมชน คงเพราะกลัวคนจะเห็น
แต่เขาไม่คิดว่า ปล่อยไว้ตรงนั้นหมามันจะหากินได้ยังไง
แล้วช่วงนี้ฝนเริ่มตกลงมาแล้ว หมาอยู่แถวนั้นก็ไม่มีที่หลบฝน ยิ่งถ้าฝนตกกลางคืนหมาคงหนาวแย่
แถมปล่อยที่ไหนไม่ปล่อย ดันมาปล่อยริมถนน โอกาสที่ถูกรถชนมันก็มีสูง ทำไมไม่คิดถึงข้อนี้มั่งฟระ
และแย่ไปกว่านั้นคือคนปล่อยจะรู้ไหมว่า หมาที่เอามาปล่อยมันก็วนเวียนคอยเจ้าของมารับ อยู่ตรงที่ถูกปล่อยนั้นแหละ
...เศร้า...


                                                                                                                                                                                                    

ภายในมหาวิทยาลัย ฝั่งซ้ายเป็นทุ่งหญ้า  ฝั่งขวาเป็นป่า
เช้าๆรถไม่เยอะถนนโล่ง ปกติรถก็ไม่ได้วิ่งกันเร็ว
เห็นหมาอยู่บนถนน ถ้าระมัดระวังใส่ใจมากอีกหน่อย ก็คงไม่ชนหมา  


เช้าๆรถน้อยเสมอ


ถัดจากพุ่มไม้ริมถนนไปเป็นทุ่งหญ้าไกลลิบ


เจ้าดำเฝ้าศพเพื่อน


เข้าใกล้ไม่ได้ เตรียมเผ่น 100 เมตร


เจ้าน้ำตาลน้อย ถูกมอเตอร์ไซค์ชนเช้าวันศุกร์ พอเช้าวันเสาร์ไปเจอ ศพบวมขึ้นอืดแล้ว


ข้าวคลุกกับเศษหมูปิ้ง + อาหารเม็ด แถมปีกไก่ย่าง เตรียมไปวางไว้ให้เจ้าดำกิน


วิ่งหนีไปไกลโน่นตอนที่เอาข้าวไปวาง ต้องเดินหนีออกมา ถึงจะกล้ากลับมากิน


กินข้าวหมดไปแล้ว เลยเอาอาหารเม็ดไปกองไว้ให้เจ้าดำกินอีก


กลับถึงที่พัก เตรียมขวดน้ำ 1.5 ลิตรไว้ไปใส่น้ำให้เจ้าดำกิน  
ต้องเขียนติดไว้ว่า ขวดน้ำไว้ให้หมากิน กรุณาอย่าเก็บไปทิ้ง
( เคยเอาขวดน้ำแบบนี้ไปวางไว้ให้หมาตัวอื่นกิน แล้วหายไปหลายใบ เลยต้องเขียนกำกับไว้ - พวกเก็บขยะคงเก็บไปขาย )