เห็นกระทู้นี้แล้วนึกถึงเรื่องราวของตัวเอง เลยนำมาเล่าให้ฟังครับ
http://ppantip.com/topic/30445983
อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงเรื่องราวของตัวเอง ที่ตม.เกาหลีเช่นกัน ขณะที่กำลังต่อแถวเชคอินอยู่ มีผู้หญิงคนนึง ก็มาถามแม่ผมว่า เค้าเตอร์ช่องนี้ เอเชียน่า ไปโซลใช่มั้ย เค้าพึ่งไปครั้งแรก ไม่เคยขึ้นเครื่องบิน จะไปเที่ยวเกาหลี ทำอะไรไม่เป็นเลย
... เลยพาเค้ามาเชคอินด้วยกัน แต่นั่งไม่ติดกันครับเค้านั่ง ถัดจากที่นั่งของผมกับแม่ไป สามสี่แถวได้... หลังจากนั้น เราแยกย้ายกันผ่าน ตม. ขาออกที่กรุงเทพ แต่เข้าคนหล่ะช่องนะครับ
และดูเหมือนว่า เค้าจะมีปัญหา กับ ตม. ขาออกซะด้วย ผมและแม่ไม่ได้รอเค้าครับ
ผมกับแม่ผมก็เข้ามารอที่เกท ระหว่างนั้นยังคิดอยู่เลยว่า ผู้หญิงคนนั้นทำไมติดตม. ขาออก
หลังจากนั้นใกล้เวลาเรียกขึ้นเครื่อง ผู้หญิงคนนั้นก็เดินมาครับ... เธอผ่านตม.ขาออกมาได้ ตามคาดครับ ตม.ขาออกของไทย สงสัยว่าเธอจะเข้าข่ายไปทำงานที่เกาหลี จึงเรียกเธอเข้าห้องออฟฟิศ แต่ปรากฏ เธอมี บัตรนักศึกษา และเงินวอนจำนวนนึงเธอจึงรอดตัวออกมาได้ .... ระหว่างอยู่บนเครื่อง ซึ่งเป็นเที่ยวบินตอนกลางคืน เธอเดินมาหาแม่ผมและมีท่าทางกังวลใจ กระวลกระวายที่จะเข้าเกาหลีไม่ได้ เธอเดินมาหาแม่ผม เพื่อขอคำปรึกษาต่างๆเกี่ยวกับ ตม. แม่ผมก็แนะนำเธอไปว่าควรทำเช่นไร และบอกให้เธอกลับไปพักผ่อนทำใจให้สบาย ถ้านอนไม่หลับก็ไปดูหนังพลางๆ บนPTV ที่ที่นั่งของเธอให้สบายใจซะ เธอก็เดินกลับที่ไป ...ทันที ที่เครื่องลงจอดที่ อินชอน ผมกะแม่ ต่างคนต่างเข้าช่อง ตม. ของตัวเอง และแน่นอนครับผมและแม่ ผ่านตม. เข้าเกาหลีมาได้ไม่มีปัญหา กำลังจะลงบันไดเลื่อนไปรับกระเป๋า ...ทันใดนั้น ปรากฏคือ สาวไทยคนนั้น โดนเรียกเข้าห้องเย็นครับ และก็มีเสียงเรียกจากสาวไทยคนนั้นพร้อมชี้มาทางแม่ผม "บอกพี่ช่วยหนูด้วย" ทันใดนั้น เจ้าหน้าที่ตม.เกาหลี ก็อันเชิญผมและแม่เข้า ห้องเย็นไปพร้อมกับเธอ และ ปั๊มแคนเซิ่ลการเข้าประเทศของผมกับแม่ และมีการสัมภาษณ์ครับ
ตม.ถามว่า มาด้วยกกันรึป่าว รู้จักกันหรือป่าว....ก็ตอบว่าไม่ครับ พึ่งมารู้จักกันเนื่องจากเธอมาขอคำปรึกษา เพราะเธอไม่เคยเดินทางมาต่างประเทศ พึ่งมารู้จักกันที่สนามบินที่กรุงเทพ
ตม.ก็เริ่ม ซักไซร้ ว่ามาทำไม บลาๆๆ แต่เราตอบได้หมด
ส่วนผู้หญิงคนนั้น ผมก็ช่วยพูดเหมือนเป็นล่ามให้ ว่าเธอเป็นนักศึกษาในประเทศไทย แต่ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแน่นอน นั่งคยละที่ เธอพึ่งมาขอควาใช่วยเหลือที่สนามบิน และคิดว่าเรื่องนี้ คุณสามารถตรวจสอบได้
ผ่านไปสักพัก ตม. ก็เลยปล่อยเธอผ่านมาด้วย พร้อมกันครับ
พอลงมาถึงบริเวณ รับกระเป๋า ซึ่งถูกยกออกวางข้างสายพานแล้ว.. เธอก็ว่า พี่หนูมีอะไรจะสารภาพ จริงๆหนูจะมาทำงานค่ะ ขอบคุณพี่ที่ช่วยหนูให้รอดออกมาจากออฟฟิศได้นะคะ
พวกเราหน้าชาเลยครับ .................. ยังมีหน้ามาบอกเราแบบหน้าระรื่นอีก
สรุปจะใจดีกับใครต้องระวังนิดนึงนะครับ
(กระทู้เตือนระวัง) เกือบไม่ผ่าน ตม. เพราะความใจดี ที่ไปช่วยเหลือคนไทยอีกคนครับ
http://ppantip.com/topic/30445983
อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงเรื่องราวของตัวเอง ที่ตม.เกาหลีเช่นกัน ขณะที่กำลังต่อแถวเชคอินอยู่ มีผู้หญิงคนนึง ก็มาถามแม่ผมว่า เค้าเตอร์ช่องนี้ เอเชียน่า ไปโซลใช่มั้ย เค้าพึ่งไปครั้งแรก ไม่เคยขึ้นเครื่องบิน จะไปเที่ยวเกาหลี ทำอะไรไม่เป็นเลย
... เลยพาเค้ามาเชคอินด้วยกัน แต่นั่งไม่ติดกันครับเค้านั่ง ถัดจากที่นั่งของผมกับแม่ไป สามสี่แถวได้... หลังจากนั้น เราแยกย้ายกันผ่าน ตม. ขาออกที่กรุงเทพ แต่เข้าคนหล่ะช่องนะครับ
และดูเหมือนว่า เค้าจะมีปัญหา กับ ตม. ขาออกซะด้วย ผมและแม่ไม่ได้รอเค้าครับ
ผมกับแม่ผมก็เข้ามารอที่เกท ระหว่างนั้นยังคิดอยู่เลยว่า ผู้หญิงคนนั้นทำไมติดตม. ขาออก
หลังจากนั้นใกล้เวลาเรียกขึ้นเครื่อง ผู้หญิงคนนั้นก็เดินมาครับ... เธอผ่านตม.ขาออกมาได้ ตามคาดครับ ตม.ขาออกของไทย สงสัยว่าเธอจะเข้าข่ายไปทำงานที่เกาหลี จึงเรียกเธอเข้าห้องออฟฟิศ แต่ปรากฏ เธอมี บัตรนักศึกษา และเงินวอนจำนวนนึงเธอจึงรอดตัวออกมาได้ .... ระหว่างอยู่บนเครื่อง ซึ่งเป็นเที่ยวบินตอนกลางคืน เธอเดินมาหาแม่ผมและมีท่าทางกังวลใจ กระวลกระวายที่จะเข้าเกาหลีไม่ได้ เธอเดินมาหาแม่ผม เพื่อขอคำปรึกษาต่างๆเกี่ยวกับ ตม. แม่ผมก็แนะนำเธอไปว่าควรทำเช่นไร และบอกให้เธอกลับไปพักผ่อนทำใจให้สบาย ถ้านอนไม่หลับก็ไปดูหนังพลางๆ บนPTV ที่ที่นั่งของเธอให้สบายใจซะ เธอก็เดินกลับที่ไป ...ทันที ที่เครื่องลงจอดที่ อินชอน ผมกะแม่ ต่างคนต่างเข้าช่อง ตม. ของตัวเอง และแน่นอนครับผมและแม่ ผ่านตม. เข้าเกาหลีมาได้ไม่มีปัญหา กำลังจะลงบันไดเลื่อนไปรับกระเป๋า ...ทันใดนั้น ปรากฏคือ สาวไทยคนนั้น โดนเรียกเข้าห้องเย็นครับ และก็มีเสียงเรียกจากสาวไทยคนนั้นพร้อมชี้มาทางแม่ผม "บอกพี่ช่วยหนูด้วย" ทันใดนั้น เจ้าหน้าที่ตม.เกาหลี ก็อันเชิญผมและแม่เข้า ห้องเย็นไปพร้อมกับเธอ และ ปั๊มแคนเซิ่ลการเข้าประเทศของผมกับแม่ และมีการสัมภาษณ์ครับ
ตม.ถามว่า มาด้วยกกันรึป่าว รู้จักกันหรือป่าว....ก็ตอบว่าไม่ครับ พึ่งมารู้จักกันเนื่องจากเธอมาขอคำปรึกษา เพราะเธอไม่เคยเดินทางมาต่างประเทศ พึ่งมารู้จักกันที่สนามบินที่กรุงเทพ
ตม.ก็เริ่ม ซักไซร้ ว่ามาทำไม บลาๆๆ แต่เราตอบได้หมด
ส่วนผู้หญิงคนนั้น ผมก็ช่วยพูดเหมือนเป็นล่ามให้ ว่าเธอเป็นนักศึกษาในประเทศไทย แต่ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแน่นอน นั่งคยละที่ เธอพึ่งมาขอควาใช่วยเหลือที่สนามบิน และคิดว่าเรื่องนี้ คุณสามารถตรวจสอบได้
ผ่านไปสักพัก ตม. ก็เลยปล่อยเธอผ่านมาด้วย พร้อมกันครับ
พอลงมาถึงบริเวณ รับกระเป๋า ซึ่งถูกยกออกวางข้างสายพานแล้ว.. เธอก็ว่า พี่หนูมีอะไรจะสารภาพ จริงๆหนูจะมาทำงานค่ะ ขอบคุณพี่ที่ช่วยหนูให้รอดออกมาจากออฟฟิศได้นะคะ
พวกเราหน้าชาเลยครับ .................. ยังมีหน้ามาบอกเราแบบหน้าระรื่นอีก
สรุปจะใจดีกับใครต้องระวังนิดนึงนะครับ