ตอนที่4  “เคนและชิน”(3/3)

           ชินมาที่ท่าพระคนเดียว  แต่เขาไม่รู้ว่าเคนได้แอบตามมาห่างๆ  เขาเข้าไปยังที่นัดหมาย A-Studio
ทางเข้า หรือบริเวณรอบๆ แทบจะไม่มีผู้คนอยู่เลย มีแต่ตึกร้าง ตึกที่ทุบไม่เสร็จ
มีหญ้าขึ้นรกรุงรัง  มีเพียงสตูดิโอนี้เท่านั้นที่มีสภาพสมบูรณ์  

เขาเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองตามทางอย่างช้าๆ  และก็มาหยุดอยู่ที่ประตูทางเข้าสีม่วง
ซึ่งมีกระดาษข้อความแปะอยู่ที่ช่องกระจกของประตู  “กรุณาเคาะก่อนเปิด”
โครม! ชินถีบเข้าที่ประตูสุดแรง  จนประตูเปิดออกไปกระทบกับผนังอีกด้านหนึ่งเสียงดังสนั่น
ภาพเบื้องหน้าเขานั้น คือปลาและสายป่านถูกมัดมือมัดเท้า ปิดปากปิดตา นอนอยู่ในสภาพที่เสื้อผ้าถูกฉีกออกขาดรุ่งริ่ง
ชินตรงรี่เข้าไปหาเด็กสาวทั้งสอง  แต่เมื่อชินก้าวเท้าเข้ามาในห้อง เขากลับหยุดชะงัก
วูบ! ชินฉากหลบไม้เบสบอลที่หวดเข้าใส่หัวเขาหมายจะเอาชีวิตอย่างหวุดหวิด
ชายรูปร่างใหญ่สองคน  ถือไม้เบสบอลรอดักตีหัวเขา เมื่อคนหนึ่งพลาดอีกคนก็ตามมาหวด  อย่างต่อเนื่อง

ชายทั้งสอง เหวี่ยงไม้เบสบอลอย่างบ้าคลั่ง แต่ชินก็ยังหลบได้อย่างหวุดหวิดทุกครั้ง
เขากวาดสายตามองไปรอบๆห้องพลาง หลบไปพลาง  พบว่ายังมีอีกชายอีกแปดคนที่ถือมีด ไม้  ทุกคนมีอาวุธ! ยืนดูเขาอย่างสงบ
ชินหลบไม้เบสบอลที่เหวี่ยงไปมาเต็มแรง ครั้งแล้วครั้งเล่า  สายตาเขาไม่หวั่นกลัวความอันตรายนั้นเลย
ชายคนหนึ่งหวดพลาดไปโดนผนังเข้าอย่างจังจนผนังเป็นรู ทำให้เขาชะงักลง
ชินไม่ปล่อยโอกาส เป๊าะ! เขาเตะเข้าที่ข้อศอกของชายคนนั้นเต็มกำลัง   จนได้ยินเสียงกระดูกหักดังชัดเจน
ชายคนนั้นลงไปนอนดิ้นพลาดๆ  มือกุมข้อศอกที่ตอนนี้มีกระดูกขาวๆโผล่ออกมารับลม  พร้อมเลือดสดๆจากปากแผลที่กระดูกทิ่มออกมา
เขาร้องโหยหวนหน้าตาบิดเบี้ยว
ป่อก! เสียงกระทบกันของไม้เบสบอล  ที่ชินหยิบขึ้นกันไม้เบสบอลอีกอันที่หวดลงมาใส่หัวของเขา
และในที่สุด  ชายอีกแปดคนก็เคลื่อนไหว พวกเขากรูเข้ามาหาชิน  พร้อมเงื้ออาวุธในมือ เตรียมพร้อมเข้าจู่โจมชิน
เห็นดังนั้น ชินก็ถีบเข้าที่ลิ้นปี่ของชายถือไม้เบสบอลสุดแรง พลั่ก!
ร่างของชายคนนั้น   กระเด็นปลิวไปชนกลุ่มชายที่กำลังกรูเข้ามาล้มระเนระนาด  แต่ก็ยังมีอีกสามคนที่หลบทัน
พวกเขายังคงมุ่งตรงเข้าหาชิน  ชินไม่รอช้าชิงจังหวะลงมือก่อน   เขาพุ่งเข้าหาชายทั้งสามและกระโดดลอยตัวขึ้นสูง
ใช้น้ำหนักตัวทั้งหมด  ถีบเข้าที่หน้าชายคนที่อยู่ซ้ายมือของเขา ชายคนนั้นยกไม้ในมือขึ้นป้องกัน
เปรี๊ยะ!.....พลั่ก!     โครม!  เสียงไม้แตกลั่นหักกลาง พร้อมกับเสียงเท้าของชินกระทบหน้าของเขา
จนกระเด็นลอยไปชนกับโต๊ะสำนักงานตัวใหญ่ล้มครืนลงมา  ชินอาศัยแรงถีบสวิงตัวเองพร้อมกับเงื้อไม้เบสบอลในมือ
หวดไปที่ชายที่อยู่ทางขวามือของเขา ชายคนนั้นยกแขนขึ้นรับด้วยสัญชาตญาณ ผั๊วะ!  กร๊อบ!
เสียงไม้เบสบอลกระทบกับแขน  และเสียงกระดูกหักดังขึ้นแทบจะพร้อมๆกัน  

ชายคนสุดท้ายหยุดชะงัก  เมื่อเห็นพวกของตนนอนหมดสภาพทั้งหมด ในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ
ชินก้าวเท้าเข้าหาอย่างช้าๆ   ชายคนนั้นผงะถอยหลังครึ่งก้าว   ก่อนที่เขาจะออกตัววิ่งไปที่เด็กสาวทั้งสอง ซึ่งถูกพันธนาการอยู่
เขายกมืดในมือขึ้นจ่อไปที่ใบหน้าของปลา  และแสยะยิ้มด้วยความชั่วร้าย
“พี่กอล์ฟ...พอเหอะ  อย่าให้มันเลยเถิดไปกว่านี้เลย”   ชินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  และโยนไม้เบสบอลออกนอกประตูไป
ใช่แล้ว  ชายที่อยู่ในห้องทั้งสิบคน  ล้วนเป็นคนรู้จักของเขาทั้งนั้น  

             พี่กอล์ฟเป็นลูกนักการเมืองใหญ่ ที่มักจะใช้เงินกับอำนาจของพ่อเขา  ปกปิดความผิดของตัวเอง
ชินเคยเตือนเพื่อนไม่ให้ไปคบหากับชายคนนี้หลายครั้ง  แต่เพื่อนๆของเขา   ไม่มีใครเชื่อเพราะอำนาจเงินของพี่กอล์ฟ
ชินรู้ว่าพี่กอล์ฟมีสภาพจิตใจที่บิดเบี้ยว และคิดว่าสักวันจะต้องมีเหตการณ์ทำนองนี้เกิดขึ้น  แต่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับเขาเอง
“ฮ่าๆๆ  ทำไมกูต้องหยุด  กูรอเวลานี้มานานแล้ว  กูอยากทำแบบนี้มานานแล้ว  รู้หรือเปล่า
ตอนที่ไอ้สามตัวนั้น  เอารูปผู้หญิงสองคนนี้ให้ดู   กูถึงกับทนไม่ไหวเลยนะ
กูอยากดูหน้าพวกมันตอนถูกรุมข่มขืนเหลือเกิน ฮ่าๆๆๆๆ”  กอล์ฟพูดไปหัวเราะไปอย่างคนวิปริต
“อีกคน  ได้ยินมานานแล้วว่าเก่งนักเก่งหนา   กูอยากจะกระทืบดูสักครั้ง
อยากจะเอาตีนกู สัมผัสหน้าเหลือเกิน  กูอุตส่าห์พาพวกโหดๆในย่านนี้มารุม   ก็ยังรอดมาได้  เอาล่ะไอ้คนเก่ง
นอนลงกับพื้นซะ”  เขาสั่งชินด้วยเสียงนิ่งเรียบ  แต่ในแววตายังคงฉายความวิปริตอยู่

              ชินรู้ว่าการทำตามคำสั่งกอล์ฟ  มีแต่จะทำให้ทุกสิ่งเลวร้ายลงไปอีก  และยังไงปลากับสายป่านก็คงถูกพวกมันรังแกอยู่ดี
แต่เขาก็ยอมทำตามโดยดี ชินขบฟันกรอดคุกเข่าลง และนอนคว่ำหน้าลงกับพื้น    เขาหวังว่าโอกาสต้องมาอีกครั้งถ้าเขาอดทนไหว
คนพวกนี้เป็นพวกเสเพล  ใช้ชีวิตด้วยความประมาท
และความประมาทของพวกมันนี่แหละ   ที่เขาต้องการในตอนนี้.....

                   เคนแอบอยู่มุมมืดด้านนอกของห้อง  เขาเฝ้าดูสถานการณ์ตลอด มือของเขากำไม้เบสบอล ที่ชินโยนออกมาไว้แน่น
“เห้ย จับมันมัดไว้”  เสียงชายวิปริตดังออกมาจากในห้อง  เคนมองดูชินถูกพวกมันมัด
มีชายอีกสามคน  ที่ได้รับบาดเจ็บจากการปะทะเมื่อครู่นี้เล็กน้อย  คนพวกนั้นลุกขึ้นมา จับชินมัดด้วยเชือกเส้นหนา
หลังจากนั้นก็ประเคนเท้าใส่ชินอย่างไม่มียั้ง  ชินกัดฟันแน่น เขาพยายามพลิกตัวเล็กน้อย เพื่อไม่ให้โดนจุดสำคัญ
โดยที่คนพวกนั้น  ไม่ได้รู้สึกตัวว่าเขาพยายามหลบเลี่ยงอยู่

“พอๆ  ไอ้สัญ...ไปเอากล้องมา กูจะถ่ายรูปเป็นที่ระลึกสักหน่อย” กอล์ฟสั่ง  หนึ่งในสามคนหยุด  และเดินไปหยิบกล้อง
ตามคำสั่งกอล์ฟ “ไอ้คุณชินผู้เก่งกาจ มอบกระแตอยู่แทบเท้ากู มันช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจ   ต้องถ่ายรูปเก็บไว้ ฮี่ๆๆ ฮ่าๆๆๆ”
กอล์ฟพูดพร้อมกับผละตัวเอง  ออกห่างจากเด็กสาวทั้งสอง  เขาเดินมาจิกหัวชิน  ซึ่งในตอนนี้สะบักสบอมไปทั้งตัวให้เงยหน้าขึ้น  
“ ถุย ! ” กอล์ฟ ถุย น้ำลายใส่หน้าชิน     เขาจ้องมองชินแล้วยิ้มอย่างสะใจ “เดี๋ยวกูจะเล่นหนังสดให้ดู ฮ่าๆๆๆๆ”
ตุบ! เสียงไม้เบสบอลตันๆ ลอยมากระทบเข้าที่หัวของกอล์ฟ  ซึ่งกำลังหัวเราะร่วนอยู่อย่างจัง
หัวเขาแตกมีเลือดไหลย้อยลงมา “โอ๊ยย!..ใครวะ?”  กอล์ฟพูด พลางเอามือกุมหัวอย่างเดือดดาล
สายตามองไปยังที่มาของไม้.....

***จบตอนที่4(3/3)*** ปล.ตรงที่เป็นอมยิ้ม คือ คำว่า ถอ-อุ-ยอ  นะครับ มันพิมไม่ได้อ่ะ

ขอขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านครับ

ลิ้งค์ตอนเก่าครับ
http://ppantip.com/topic/30427027 ตอนที่ 1
http://ppantip.com/topic/30430749 ตอนที่ 2
http://ppantip.com/topic/30433929 ตอนที่ 3
หรือท่านสามารถติดตามได้ที่นี่  http://my.dek-d.com/zangkuro/writer/view.php?id=50952 อัพเดทถึงตอนที่ 8