เมื่อถูกมีดบาด   คุณเจ็บปวด
เมื่อหกล้ม หรือ กระแทก กับขอบโต๊ะ  คุณร้องโอ้ย !
แล้ว ความเจ็บปวด ก็แผ่ซ่าน จี๊ดขึ้นหัวและรู้สึกถึง ความเจ็บปวดตรงจุดกระแทกนั้น

เมื่อถูกหักหน้า  คุณเสียเซลฟ์  คุณเจ็บอีกแบบ  เจ็บที่ใจ
เมื่อถูกปฏิเสธรัก  คุณอกหัก  รักคุด   คุณใจแป๊ว หวิว  เจ็บลึก ไม่เป็นอันกินอันนอน
เมื่อคนที่คุณรัก   มีอื่น หรือ แปรเปลี่ยน ไม่ใยดี  คุณไม่พอใจ  สูญเสียความเชื่อมั่น สงสัย  และเจ็บใจ  ถามหาเหตุ
เกิดคำถามในใจว่าทำไม ทำไม  ซ้ำๆ  พร้อมกับ ความรู้สึกเจ็บ ที่ยากจะบรรยาย หรือ เข้าใจ

ความเจ็บปวด ที่ร่างกาย   ชัดเจน อยู่ในพื้นที่จำกัดเชิงประจักษ์
ความเจ็บปวด ที่จิต ที่ใจ   ครอบคลุม  อารมณ์ ความรู้สึก รวมถึง ความนึกคิด  
มีพลังสุมขอน อยากตอบโต้ อยากเอาคืน อยากได้กลับมาซึ่งสิ่งตัวแทน

ความเจ็บปวดทางร่างกาย  เกิดจาก   การแยก  การฉีกขาด  การไม่อาจเกาะเกี่ยวกันได้อีก  
ความเจ็บปวดทางจิตใจ   เกิดจาก   การพลัดพราก   การแยกจาก   และการสูญเสีย

เมื่อแรกเกิด  ทำไม ทารกถึงร้องไห้ หรือถูกกระตุ้นให้ร้องไห้ โวยวาย
เหตุผลทางกายภาพ ก็เรื่องหนึ่งที่เกี่ยวกับการหายใจ   เหตุผลเชิงสัญญะก็อีกเรื่องหนึ่ง ที่ว่า
ด่านแรกของการจะมีชีวิตอยู่  ก็คือ   ชีวิตจะต้องเผชิญความเจ็บปวด และไม่มีอะไรที่ ชีวิตทนไม่ได้
ความเจ็บปวดได้ถูกเข้ารหัสไว้แล้ว  ในเลือดเนื้อและจิตใจ  ซ่อนลึกเป็นภูมิต้านทาน เป็นพื้นหลังของเหตุการณ์ในอนาคต ใช่หรือไม่?


ความพลัดพรากแม้จะเป็นความทุกข์อย่างหนึ่ง
แต่การยึดติดของเราต่างหาก
ที่เป็นเหตุแห่งทุกข์ยิ่งกว่า  ...ใช่หรือไม่?