ไม่ได้อะไรหรอกครับ แค่อยากระบายนีสนึง
ผมคบกับผู้หญิงคนนี้มาสักพักแล้วครับ เป็นแฟนคนที่3 เราอยู่คนละจังหวัด (ผมกะว่าอีกสักปี2ปี จะย้ายไปเปิดร้านของตัวเองในจังหวัดที่เธออยู่) เราโทรคุยกันทุกวัน เจอกันเดือนละครั้ง ก็ไปเที่ยวกันสวีทกันตามประสาแฟนนี่แหล่ะ เวลาที่อยู่ด้วยกัน เธอขี้อ้อนมากครับแม้แต่เรื่อง....(20+) แต่เวลาที่อยู่ห่างกันแล้วต้องโทรคุยกันสิครับ บางวัน อึมครึม ทำตัวหยั่งกะร่างทรงให้เจ้ากรรมนายเวรผมมาเข้าสิง รำลึกเรื่องไม่ดี เรื่องที่ผมเคยทำผิดไว้ในอดีต ทั้งๆที่เคลียร์แล้ว ยังกลับเอามาเล่นงานผมอยู่เรื่อยๆ ไอ้เราก็เถียงไม่ออก เพราะว่าเราผิดจริง ก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตารับกรรมในสิ่งที่ตัวเคยก่อไว้
เอาแต่ใจแถมขี้งอลเป็นที่1 และเถียงอะไรด้วยก็ไม่ได้อีกนะ พอผมเถียงเมื่อไหร่ เขาก็จะขึ้นเสียงเลยว่า เถียงหรอ!!!!!! เท่านั้นแหล่ะ ผมเป็นอันเงียบ
บ่องตงนะ ว่าไม่เคยกลัวเขาหรอก โถ........ กลัวซะที่ไหน แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เป็นยอมทุกที
มุกเด็ดเลย ที่ทำเอาผมทำตัวไม่ถูก ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆ แล้วเขาร้องไห้..................ร้องไห้ บ้าไปแล้ว แค่ปัญหาเล็กน้อยบางเรื่องที่เรามองกันคนละมุม และผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลย อย่างล่าสุด ว่าจะนัดไปเที่ยวกันผมอยากจะไปชะอำ หัวหิน อะไรแถวๆนั้นแหล่ะ แต่เขาบอกว่าไม่อยากไป เพราะไปเที่ยวกับเพื่อนๆเขามาแล้ว พอผมถามว่าแล้วอยากไปไหน เขาก็บอกว่าไม่รู้สิก็แล้วแต่ผม ...แล้วแต่ผม... ก็ผมอยากไปชะอำกับหัวหินนี่ ตกลงกันไม่ลงตัว ไปๆมาๆ น้ำตาแตกซะงั้น สุดท้าย ผมก็ต้องหาข้อมูลที่เที่ยวต่างๆ ส่งไปให้เขาดู เขาชอบอันไหนก็ไปอันนั้นแหล่ะ
อันนี้คือเรื่องเล็กๆน้อยๆ ของสุดที่รักของผม สำหรับผม ผมไม่มีคำว่าอดทนกับเขานะ เพราะผมรับนิสัยแบบนี้ของเขาได้ ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจ แค่อยากแชร์ อยากเล่า อยากระบายนีสนึง ผมว่า ผู้ชายหลายๆคนก็เคยเจอเหมือนผม ที่เรายอมให้เขาทุกอย่างไม่ใช่เพราะเรากลัว แต่มัเป็นเพราะเรา"รัก"ต่างหาก