คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 9
เอ่อ ... เหมือนผมเลยครับ
ผมก็แบบนี้เลย อยู่กับเพื่อนนี่เป็นตัวฮา ฮาจนโดนดึงไปเล่นบนเวทีคณะหลายรอบแล้ว
แต่พอวันไหนอยู่คนเดียว ก็เงียบๆ นิ่งๆ ชีวิตเหมือนคนแก่เลยล่ะครับ นั่งเก้าอี้โยกอ่านหนังสือเพลินๆ
ส่วนเรื่องความรักนี่ เท่าที่ผมเจอมา ผมว่าคนอย่างเราๆนี่ควรเป็นโสดกันเถอะครับ
คือบางทีเราอยากอยู่กับตัวเองแล้วไม่ได้อยู่มันจะยิ่งแย่กันไปใหญ่
แล้วถ้าเราก้าวไปอยู่ในชีวิตของใคร เมื่อเราอยากกลับมาอยู่กับตัวเอง สิ่งที่เสียไป มันคือความรู้สึกของอีกฝ่ายล้วนๆเลยนะครับ
ผมก็แบบนี้เลย อยู่กับเพื่อนนี่เป็นตัวฮา ฮาจนโดนดึงไปเล่นบนเวทีคณะหลายรอบแล้ว
แต่พอวันไหนอยู่คนเดียว ก็เงียบๆ นิ่งๆ ชีวิตเหมือนคนแก่เลยล่ะครับ นั่งเก้าอี้โยกอ่านหนังสือเพลินๆ
ส่วนเรื่องความรักนี่ เท่าที่ผมเจอมา ผมว่าคนอย่างเราๆนี่ควรเป็นโสดกันเถอะครับ
คือบางทีเราอยากอยู่กับตัวเองแล้วไม่ได้อยู่มันจะยิ่งแย่กันไปใหญ่
แล้วถ้าเราก้าวไปอยู่ในชีวิตของใคร เมื่อเราอยากกลับมาอยู่กับตัวเอง สิ่งที่เสียไป มันคือความรู้สึกของอีกฝ่ายล้วนๆเลยนะครับ
แสดงความคิดเห็น
อาการแบบนี้เข้าข่ายโลกส่วนตัวสูงไหมครับ?
แต่เวลาอยู่ที่บ้านก็เป็นคนเงียบมากๆ แบบหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยทีเดียว ใครถามอะไรก็ถามคำตอบคำ ชอบอยู่นิ่งๆ ดูนั่นดูนี่ในคอม อ่านหนังสือ แบบทำกิจกรรมที่ทำอยู่ตัวคนเดียวน่ะครับ ไม่สุงสิงกับใคร
เวลาอยู่ที่บ้านมีคนชวนออกไปไหน ไปเที่ยว ไปกินข้าว ดูหนัง บางทีก็มีอารมณ์ประมาณ ไม่อยากไป อยากอยู่บ้าน ทั้งๆที่ตัวเองก็ว่าง = = แต่บางทีอยากไปไหนก็ไม่ชวนใคร ชอบไปคนเดียว(ยกเว้นเวลาอยู่กับเพื่อน) กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียวก็บ่อย
เคยมีแฟน คบกันแรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่มันจะมีบางโมเม้นที่รู้สึกว่าอยากอยู่คนเดียวซะอย่างนั้น ไม่ค่อยอยากคุยกับเขา(ไม่ใช่ไม่รักหรือไม่สนใจนะครับ แต่มันเป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น เหมือนอยากอยู่นิ่งๆ 5555) จนเหมือนว่านั่นน่าจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ต้องห่างกันไป
หรือผมเหมาะที่จะอยู่เป็นโสดดีกว่า??? 55555
ช่วยบอกผมหน่อยครับว่าผมเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงหรือเปล่าครับ บางครั้งก็งงตัวเองเ้หมือนกัน ไม่ค่อยเข้าใจตัวเอง หรือผมยังเด็กอยู่ 555 - -
ถ้าเป็นมันพอมีวิธีแก้หรือคำแนะนำอะไรบอกได้เลยนะครับ