ของเราเกี่ยวกับอาการขี้ลืมทั้งนั้นเลยค่ะ

ไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้างแถวบ้าน ได้มาชุดนึง
เสร็จแล้วจะเข้าแผนกซุปเปอร์เพื่อซื้อของใช้ก่อนกลับบ้าน
เราเลยฝากถุงผ้าไว้กับเคาท์เตอร์ฝากของ พอซื้อของใช้ในซุปเปอร์เสร็จก้อเดินออกมาเพื่อกลับบ้านเลย
ระยะห่างบ้านเรากับห้างประมาณ 3 กิโล
ตอนแรกยังนึกไม่ออกว่าลืมถุงเสื้อผ้าที่ฝากไว้ เพิ่งมารู้ตอนจะอาบน้ำ ประมาณ 2 ทุ่ม
สำรวจกระเป๋ากางเกง เจอป้ายหมายเลขชั้นที่ฝากของของห้าง ตอนแรกยังมึนๆงงๆว่าป้ายอะไร? (ความรู้สึกช้า )
ซักพักนึกออกว่าตัวเองลืมของที่ฝากไว้ในห้าง โชคดีที่บ้านกับห้างไม่ไกลกันมาก
ก็เลยรีบกลับไปเอา ยังนึกโมโหตัวเองว่าลืมได้งัย ถ้าไม่มีป้ายของห้าง คงลืมไปแล้วจริงๆว่าฝากอะไรไว้  5555

++++++++++++++++++

ลืมใส่รองเท้า

หมอนัดฉัดวัคซีนลูก สามีก็ขับรถไปส่งที่คลีนิค เราก็เตรียมสัมภาระเล็กๆน้อยสำหรับลูก
พอดีว่าที่จอดรถบ้านเรา เป็นพื้นปูกระเบื้อง จะอยู่ติดกับตัวบ้าน ตรงส่วนนี้สะอาด เราจะไม่เคยใส่รองเท้าเดินเลย
ด้วยความเคยชิน เราเตรียมของเสร็จก็อุ้มลูกขึ้นรถเลย โดยที่ลืมไปว่าตัวเองไม่ได้ใส่รองเท้า
พอมาถึงหน้าคลีนิคจะลงจากรถ เพิ่งนึกออกว่าตัวเองไม่ได้ใส่รองเท้ามา บอกสามี สามีหาว่าเราติ๊งต๊อง (ดูสิ ว่าเรา )
แต่ไม่กล้าเถียงเพราะมันเป็นจริงๆ 555
สามีเลยบอกให้เราใส่รองเท้าเค้าลงไปก็ได้ แป๊บเดียวคงไม่เป็นไร แต่จะใส่ไปได้งัย เท้าเค้ากับเท้าเรามีขนาดห่างไกลกันมากก
แถมทรงรองเท้าก็เป็นของผู้ชายอีกต่างหาก
ให้ใส่ของเค้าเราก็อายอีก เราเลยบอกให้ไปซื้อรองเท้าแตะแถวๆตลาด ซึ่งอยู่ไม่ไกลกับคลีนิค
ตอนลงไปซื้อ ทั้งอายทั้งขำตัวเอง เพราะต้องเดินเท้าเปล่าลงไปซื้อ
นึกถึงเรื่องนี้ทีไร ขำตัวเองทุกที ว่าอะไรจะขี้ลืมได้ขนาดนั้น 5555


อยากฟังเรื่องเปิ่นๆฮาๆของเพื่อนๆบ้าง มาเล่าสู่กันฟังหน่อยนะคะ