ลูกสาวอายุหนึ่งขวบสามเดือนค่ะ กำลังจะไปเนิสฯกลางเดือนพ.ค.นี้แล้ว ตอนนี้กำลังกลุ้มใจว่าจะหย่านมแม่ยังไงดีให้เร็วที่สุด แต่ก็สงสารลูกด้วยค่ะ กลัวใจอ่อน ตอนแรกตั้งใจจะเริ่มปฏิบัติการตั้งแต่ช่วงหยุดสงกรานต์(คุณพ่อก็หยุดงานจะได้ให้ช่วยอุ้มน้อง) แต่ก็อดให้นมน้องไม่ได้สักที  ทุกวันนี้ลูกสาวเขาทานข้าว กินนมขวดอยู่แล้ว แต่จะดูดนมแม่เวลาจะนอนแค่นั้นค่ะ เนื่องจากเราทำงานอยู่ที่บ้านก็เลยอยู่กับน้องตลอด 24 ชั่วโมง ทำให้เลิกยากมากค่ะ ไม่มีคนช่วยเลี้ยงช่วยอุ้มน้องเลย  แล้วเวลาลูกขอดูดนมเราเขาจะดึงเสื้อ เอามือล้วงอีกต่างหาก พอเปิดเต้าให้เขาเห็น เขาจะดีใจยิ้มแฉ่ง เวลาดูดก็ชอบดูดไป สบตาเราบ้าง เรียกหม่ามี๊ๆเบาๆ ยิ้มให้แล้วก็ดูดต่อ...เฮ้อ ทำให้เรารู้สึกใจละลายเลยค่ะ อยากจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้นานๆ   แต่ผลกระทบที่เราได้รับคือ เราพักผ่อนไม่พอเลยค่ะ

ทุกคืนแทบไม่ได้นอน เพราะลูกสาวก็ตื่นมาดูดนมบ่อยๆ คืนนึงสามสี่ครั้ง แล้วลูกชายคนโต(สามขวบกว่า) ก็ชอบนอนละเมอตื่นมาร้องบ่อยๆ นอนดิ้นอีกต่างหาก พอเราเอาคนนึงนอนแล้ว กำลังจะเคลิ้มๆ อีกคนก็ร้องอีก สลับกันไป ทำให้เราซึ่งเป็นคนนอนยาก ตื่นง่ายเลยลำบากไปเลย กลางวันก็งีบไม่ได้เพราะทำงานบ้านด้วย ไปช่วยงานธุรกิจครอบครัวของพี่เขยอีกบ้านนึง(ในหมู่บ้านเดียวกัน) ด้วยค่ะ   หลายๆคืนก็ทำให้เราร่างกายไม่ไหว หงุดหงิดง่าย เครียด เวียนหัว หน้ามืดบ่อยด้วยค่ะ  ส่วนคุณพ่อเขาก็ช่วยไม่ค่อยได้เท่าไหร่เพราะเป็นคนหลับง่าย หลับลึก ลูกแหกปากร้องลั่นบ้านยังไงเขาก็หลับได้ ปลุกก็ไม่ตื่น แต่เรานี่สิ แค่ลูกขยับตัวเราก็ตื่นแล้วค่ะ...

คุณครูที่เนิสฯก็บอกว่าควรพยายามหย่านมแม่ อย่างน้อยช่วงกลางวันก็ได้ เพื่อให้เขาสามารถนอนกลางวันที่โรงเรียนได้ค่ะ  แต่เราก็ยังกลุ้มใจอยู่ว่าอีกแค่สิบกว่าวันก็จะต้องพาไปเข้าเนิสแล้ว ยังไม่รู้จะเริ่มหย่านมยังไงเนี่ยแหละ ไม่มีใครมาช่วยอุ้มอีก  ทำยังไงดีคะ ขอคำแนะนำคุณแม่ที่มีประสบการณ์ด้วยนะคะ