หมา กับ นักปั่นเก็บของเก่า
วันไหนที่ขี่จักรยานไปทำงาน ถนนเส้นนี้ คือเส้นที่ผมจะต้องขี่จักรยานผ่าน
ก่อนจะเลี้ยวเข้าเส้นเชียงราก ถนนนี้จะมีโค้งๆนึงที่หมาดุมาก วันไหมไม่โดนหมาตรงโค้งนั้นไล่ ถือว่าวันนั้นโชคดีเลย คราวก่อนโดนสองตัวไล่กวดพร้อมกัน ปั่นหนีสุดชีวิต 41 Km/h กันเลยทีเดียว หมาชอบไล่จักรยาน ตอนผมขับมอเตอร์ไซค์มันไม่ไล่กวดเลย
ถนนเส้นนี้จะมีคนเก็บของเก่าอยู่คนนึง พี่เค้าใช้จักรยานแม่บ้านมีตะกร้าหน้า ปั่นไปเรื่อยๆ บนถนนเส้นนี้ พอเจออะไรที่น่าจะขายได้ตามข้างทาง หรือตามถัง แกก็จะหยุดปั่นแล้วก็เก็บใส่รถ ผมเจอเค้าบ่อยเลย ปกติจะเป็นช่วงเช้า
เห็นแกปั่นเป็นประจำ ถ้าเปลี่ยนให้แกขับจักรยานดีๆ ท่าทางจะวิ่งฉิวเลย ^^
ผมมีปัญหากับหมาเส้นนั้นบ่อย จนอดสงสัยไม่ได้ว่า เอ๊ะ แล้วพี่เค้าปั่นเส้นนั้นทุกวัน แถมบางทีไปคุ้ยๆ ถังข้างทางอีก หมาไม่ไล่กวดแกเลยหรือไง หรือว่าหมาชินพี่เค้าแล้ว ผมเลยคิดว่า สงสัยผมจะต้องปั่นไปให้หมาเห็นบ่อยๆ มันจะได้ชิน จนเบื่อที่จะไล่ มีวันนึงผมขับมอเตอร์ไซค์อยู่ จะถึงโค้งนั้นอยู่แล้ว ก็สังเกตุเห็นพี่เค้าปั่นจักรยานมาพอดี ผมจึงหยุดดูว่า ตอนแกปั่นผ่านโค้งนั้น แกจะโดนหมาไล่ไหม ปรากฏว่าโดนครับ !!! แกโดนหมาไล่กวด แต่พี่เค้านิ่งมาก ปั่นไปแบบไม่สนใจ ไม่มีอาการโกรธ โมโหที่หมาไล่ จะไล่ก็ไล่ไป จนหมามันหยุดไล่ไปเอง
ทำให้ผมมองเห็นในอีกด้านนึง พี่เค้าทำในสิ่งตรงข้ามกับที่ผมคิด
แทนที่จะปั่นและหวังให้หมาชิน แกกลับทำใจให้ชินที่หมาไล่กวด
ทำให้ผมได้ข้อคิดบางอย่าง "บางทีการเปลี่ยนวิธีคิดหรือมุมมองของตัวเองนั้น
ง่ายดายกว่าที่จะหวังให้คนอื่นเปลี่ยน ให้เป็นในสิ่งที่เราต้องการ"
หลายวันต่อมา ผมขับมอเตอร์ไซค์ใกล้ถึงโค้งเดิม
ผมเห็นพี่เค้ากำลังคุ้ยถังอยู่ ก่อนถึงโค้งอันตราย แล้วแกก็โดนหมาของบ้านนั้นไล่กวด เช่นเคย แกก็ปั่นหนีไป พลางยื่นมือให้หมาเหมือนจะบอกว่า อย่าไล่เลย
หมาไล่ได้แป๊ปนึง มันก็หยุดแล้วกลับเข้าบ้านไป จนปั่นมาถึงโค้งอันตราย ที่ชอบมีหมาไล่ ผมหยุดดูอีกครั้ง ด้วยความอยากรู้ว่า แกจะโดนหมาโค้งนั่นไล่อีกไหม
แต่ผิดคาด วันนี้ไม่มีหมาไล่ สิ่งที่ผมเห็นคือ ซากอะไรซักอย่างบนกลางถนน
ผมมองชัดๆ มันคือ หมาที่โดนรถชนนั่นเอง !!! สภาพของมันประเมินได้ว่า
อาจจะเสียชีวิตไปแล้ว ผมหยุดดูเหตุการณ์ต่อไปอีกฝั่งของถนน
พี่คนนั้น ปั่นจักรยานมาถึงหมาตัวนั้น ที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นตัวที่ไล่กวดแกบ่อยๆ
แกหยุดปั่นและจอดจักรยานข้างทาง จากนั้นเดินไปที่ซากของหมาตัวนั้นที่อยู่บนกลางถนน จากนั้นแกก็ก้มลง จับที่ขาของมัน แล้วลากมันเพื่อเข้าข้างทาง ไม่ให้รถมาเหยียบซากซ้ำ เสร็จแล้ว แกก็เดินมาที่จักรยานแล้วปั่นออกไป
ผมรู้สึกหดหู่ใจและนับถือในตัวพี่คนนั้น
เขาทำให้ผมคิดได้หลายอย่าง หมามันก็ทำหน้าที่ของมัน เขาเข้าใจมันอย่างดี
ไม่โกรธไม่เกลียด แม้จะไล่กวดเขาเป็นประจำ จนวันที่มันจบชีวิตลง เขาก็ช่วยจัดการมันให้เรียบร้อย ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นในใจพี่เขาคิดอะไรบ้าง
ที่รู้ๆ คือผมมองหมาข้างทางที่ไล่กวด ด้วยความเข้าใจมากยิ่งขึ้น
หมา กับ นักปั่นเก็บของเก่า
วันไหนที่ขี่จักรยานไปทำงาน ถนนเส้นนี้ คือเส้นที่ผมจะต้องขี่จักรยานผ่าน
ก่อนจะเลี้ยวเข้าเส้นเชียงราก ถนนนี้จะมีโค้งๆนึงที่หมาดุมาก วันไหมไม่โดนหมาตรงโค้งนั้นไล่ ถือว่าวันนั้นโชคดีเลย คราวก่อนโดนสองตัวไล่กวดพร้อมกัน ปั่นหนีสุดชีวิต 41 Km/h กันเลยทีเดียว หมาชอบไล่จักรยาน ตอนผมขับมอเตอร์ไซค์มันไม่ไล่กวดเลย
ถนนเส้นนี้จะมีคนเก็บของเก่าอยู่คนนึง พี่เค้าใช้จักรยานแม่บ้านมีตะกร้าหน้า ปั่นไปเรื่อยๆ บนถนนเส้นนี้ พอเจออะไรที่น่าจะขายได้ตามข้างทาง หรือตามถัง แกก็จะหยุดปั่นแล้วก็เก็บใส่รถ ผมเจอเค้าบ่อยเลย ปกติจะเป็นช่วงเช้า
เห็นแกปั่นเป็นประจำ ถ้าเปลี่ยนให้แกขับจักรยานดีๆ ท่าทางจะวิ่งฉิวเลย ^^
ผมมีปัญหากับหมาเส้นนั้นบ่อย จนอดสงสัยไม่ได้ว่า เอ๊ะ แล้วพี่เค้าปั่นเส้นนั้นทุกวัน แถมบางทีไปคุ้ยๆ ถังข้างทางอีก หมาไม่ไล่กวดแกเลยหรือไง หรือว่าหมาชินพี่เค้าแล้ว ผมเลยคิดว่า สงสัยผมจะต้องปั่นไปให้หมาเห็นบ่อยๆ มันจะได้ชิน จนเบื่อที่จะไล่ มีวันนึงผมขับมอเตอร์ไซค์อยู่ จะถึงโค้งนั้นอยู่แล้ว ก็สังเกตุเห็นพี่เค้าปั่นจักรยานมาพอดี ผมจึงหยุดดูว่า ตอนแกปั่นผ่านโค้งนั้น แกจะโดนหมาไล่ไหม ปรากฏว่าโดนครับ !!! แกโดนหมาไล่กวด แต่พี่เค้านิ่งมาก ปั่นไปแบบไม่สนใจ ไม่มีอาการโกรธ โมโหที่หมาไล่ จะไล่ก็ไล่ไป จนหมามันหยุดไล่ไปเอง
ทำให้ผมมองเห็นในอีกด้านนึง พี่เค้าทำในสิ่งตรงข้ามกับที่ผมคิด
แทนที่จะปั่นและหวังให้หมาชิน แกกลับทำใจให้ชินที่หมาไล่กวด
ทำให้ผมได้ข้อคิดบางอย่าง "บางทีการเปลี่ยนวิธีคิดหรือมุมมองของตัวเองนั้น
ง่ายดายกว่าที่จะหวังให้คนอื่นเปลี่ยน ให้เป็นในสิ่งที่เราต้องการ"
หลายวันต่อมา ผมขับมอเตอร์ไซค์ใกล้ถึงโค้งเดิม
ผมเห็นพี่เค้ากำลังคุ้ยถังอยู่ ก่อนถึงโค้งอันตราย แล้วแกก็โดนหมาของบ้านนั้นไล่กวด เช่นเคย แกก็ปั่นหนีไป พลางยื่นมือให้หมาเหมือนจะบอกว่า อย่าไล่เลย
หมาไล่ได้แป๊ปนึง มันก็หยุดแล้วกลับเข้าบ้านไป จนปั่นมาถึงโค้งอันตราย ที่ชอบมีหมาไล่ ผมหยุดดูอีกครั้ง ด้วยความอยากรู้ว่า แกจะโดนหมาโค้งนั่นไล่อีกไหม
แต่ผิดคาด วันนี้ไม่มีหมาไล่ สิ่งที่ผมเห็นคือ ซากอะไรซักอย่างบนกลางถนน
ผมมองชัดๆ มันคือ หมาที่โดนรถชนนั่นเอง !!! สภาพของมันประเมินได้ว่า
อาจจะเสียชีวิตไปแล้ว ผมหยุดดูเหตุการณ์ต่อไปอีกฝั่งของถนน
พี่คนนั้น ปั่นจักรยานมาถึงหมาตัวนั้น ที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นตัวที่ไล่กวดแกบ่อยๆ
แกหยุดปั่นและจอดจักรยานข้างทาง จากนั้นเดินไปที่ซากของหมาตัวนั้นที่อยู่บนกลางถนน จากนั้นแกก็ก้มลง จับที่ขาของมัน แล้วลากมันเพื่อเข้าข้างทาง ไม่ให้รถมาเหยียบซากซ้ำ เสร็จแล้ว แกก็เดินมาที่จักรยานแล้วปั่นออกไป
ผมรู้สึกหดหู่ใจและนับถือในตัวพี่คนนั้น
เขาทำให้ผมคิดได้หลายอย่าง หมามันก็ทำหน้าที่ของมัน เขาเข้าใจมันอย่างดี
ไม่โกรธไม่เกลียด แม้จะไล่กวดเขาเป็นประจำ จนวันที่มันจบชีวิตลง เขาก็ช่วยจัดการมันให้เรียบร้อย ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นในใจพี่เขาคิดอะไรบ้าง
ที่รู้ๆ คือผมมองหมาข้างทางที่ไล่กวด ด้วยความเข้าใจมากยิ่งขึ้น