อ่านหนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยวจบ สงสัยประโยคนี้ครับ

กระทู้สนทนา
ที่ "อแลสแตร์ รีด" อ้างว่าความหมายที่แท้จริงของหนังสือเล่มนี้คือ
ไม่มีใครที่จะรู้จักคนอื่น เราล้วนอาศัยอยู่เพียงลำพังบนโลกนี้ในฟองแก้วของเราเอง

ตีความให้หน่อยครับ

ขอบคุณครับ

ปล รูปประกอบไม่เกี่ยว
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่