เรายกตัวอย่างบ้านเราน่ะ ซึ่งย้ายมาอยู่ เบลเยี่ยม เราคือรุ่นที่สาม แลัว
คือสวัสดิการเป็นตัวชูโรง อยู่เหมือนกันค่ะ พอเราครบ 16 ต้องย้ายออกไปอยู่เอง ครอบครัวไม่มีสิทธ์ยุ่ง มาต่อว่า ดุด่าแล้ว  พออยู้ใด้ด้วยตัวเอง มันก็เคยชินแล้วละค่ะ

เหมือนกับญาติผู้ใหญ่ เค้าเริ่มรู้ว่า เมื่อเด็กๆโตขึ้นเค้าก็ต้องจากเราไป  ไม่มีใครจะมาอยู่กับพ่อแม่ ครอบครัวจนแก่เฒ่า  แต่ก็ไม่มีใครกังวล อย่างน้อยๆ มีเงินเก็บ มี สวัสดิการ จากภาครัฐจุนเจือ จึงไม่ต้ งมานั่งคิด กก่เฒ่าไปแล้วใครจะดูแล

ทีนี้การคิดแบบนี้ส่งผลมาถึงรุ่นเรา จะรีบมีลูกมีเต้ากันไปทำไม มันส์กันอย่างเดียว ไม่มีใครอยากมีภาระหรอกค่ะ
ถึงเราแก่ไป ไม่มีลูกมีเต้า เราก็ยังอยู่กันใด้ เพราะ ทำงานมาตลอดชีวิต สวัสดิการ ตอบแทนยามแก่เฒ่าหริอป่วยไข้ จากภาครัฐก็ดูแลดี

อย่างเช่นญาติเราป่วยเป็น โรค ไขข้อกระดูก คุณหมอวินิฉัยแล้ว นอนหลับไท่สนิท ไม่สามารถประกอบอสชีพใด่ตามปกติ ก็มีเงินมาเลี้ยงดู เดือนนึง โอนเข้าบัญชีเลย 1083 ยูโร แถม รัฐบาลหาบ้านเช่าให้อยู่ในราคา ย่อมเยาว์

เราว่าสิ่งเหล่านี้แหละทำให้เด็กรุ่นเราไม่คิดอยากมีลูกมีเต้า  อยากมีแต่แฟน อย่างเดียวเลย