วันนี้วันเกิดปีที่ 30 แล้วคะ เหมือนเดิมแบบเหงาๆ อีกตามเคย เพื่อนๆ ต่างก้ออวยพรวันเกิดให้กันเยอะแยะแบบตอบไม่ทัน แต่ขอโทษครอบครัวของเรา (พี่ ป้า น้า อา น้อง) ยังคงไม่เคยมีใครจำได้ รวมถึงสามีเราผ่านมา 5 ปีก้อเหมือนเดิมของขวัญสักชิ้น คำอวยพรสักหน่อยยังไม่มี จำได้หรือเปล่าอันนี้เราไม่แน่ใจ ทั้งๆ ที่เค้ากับเรามีวันเกิดอยู่ในสัปดาห์เดียวกันห่างกันแค่ 3 วันเอง

ล่าสุดเมื่อเช้า เราบอกให้เค้าตื่นมาใส่บาตรกันหน่อย แทนที่จะถามเราสักคำว่านึกยังไงวันนี้ถึงใส่บาตร แต่ไม่ถามค่ะ (ปกติเราไม่ค่อยได้ใส่บาตรค่ะ เพราะตอนเช้าวุ่นวายกับ 2 หนูน้อยนี่ก้อหมดเวลาแล้ว) แถมเมื่อเช้าไม่ตื่นอีกต่างหากปล่อยให้เราจัดการใส่บาตรอยู่คนเดียว วันนี้เราเลยออกมาทำงานแบบมีอาการนอยด์ติดตัวมาด้วย ประกอบกับโมโหนิดๆ เลยไม่ีรับโทรศัพท์ ไม่อ่านไลน์ซะเลย (แต่คาดว่าเจ้าตัวไม่น่าจะรู้เรื่องอีกตามเคย) แค่อยากระบายค่ะ เพื่อนๆ ว่าเราคิดมากเกินไปไหม?

ปล. เราว่าเราเองน่าจะคิดมากเกินไป มันก้อแค่วันวันนึงเองนะ จะอะไรหนักหนาเนี่ยะ (ปลอบใจตัวเอง)...